Geen wekker meer,
geen tongetje dat voorzichtig mijn ooglid beroert,
geen pootje dat over mijn wang strijkt:
wordt wakker, het is dag,
mek-mek-mek,
een eenzaam ontbijt, een saaie lunch,
ik hoor hem niet meer komen,
geen trippelende pootjes op de trap
nadat ik de koelkast eerst heb open,
en dan weer heb dichtgedaan,
en uit de la een mes pakte,
de boterham smeerde en belegde,
nog steeds geen Japekoppie,
geen mek-mek-mek,
niet meer, nooit meer,
geen beetjes in mijn arm:
hier ben ik, kijk naar mij,
mek-mek-mek,
voel mijn snorharen op je wang,
geef een kus op mijn kop,
kijk in mijn ogen als ik in de jouwe kijk,
lees mijn gedachten zoals ik de jouwe lees,
want ik hoor bij jou en jij bij mij.
Mek-mek-mek, nooit meer,
Japekoppie,
mijn hartendief, mijn stuk chagrijn,
niemand begreep mij beter dan jij,
mek-mek-mek,
nooit meer,
gewoon maar een kat,
mek-mek-mek,
mijn gebroken hart,
mijn Japekoppie,
gewoon maar een kat,
ik mis je zo,
mijn Japekoppie,
onvoorstelbaar verdriet
om een kat,
om Japekop.
10 opmerkingen:
O Annemarie, wat een mooi gedicht voor Japekoppie.
Ik moet er van huilen.
Zo maar een kat was wel jouw liefste schat.
het lege stille gevoel zo mooi beschreven ..... en niet gewoon een kat ... jouw kat, jouw lieffie, jouw maatje ...... stil ... sterkte.
Sandra, Snork & Doezel
Wat mooi.
Een treurdicht voor Japekop.
Zo mooi, zo voelt het precies.
Veel sterkte, hoor.
Zo gewoon, maar ook zo'n vast onderdeel van je leven, dat het gewoon bijzonder is om zo een band te hebben met een dier.....
Mooi gedicht, ik weet precies hoe het voelt. Zo voelde ik me ook toen onze poes in een week tijd van gezond naar doodziek ging en dus overleed. En we weten nog steeds niet waar ze aan overleden is.
Ik wens je heel veel sterkte toe. Wat een gemis voor je zo zonder Japekoppie.
Mens , klaaglied over het verdriet dat je getroffen heeft met het verlies van jouw Japekoppie die ook voor ons zo helder en standvastig overkwam als toehoorders van zijn opmerkelijke beschouwingen over het doen en laten van zijn mens en daarmee ons allemaal. Daar blijven mijn ogen ook niet droog van, terugdenkend aan de opmerkelijken onder mijn poezen welke niet meer zijn. Liefs Mumu en Betty
Prachtig epistel.
Dit is goed.
Schrijf het van je af, meid.
Lieve mevrouw Katblad,
Wat een ontzettend mooi gedicht heeft u over uw kattenkind Japekop geschreven. Ik vind het heel erg verdrietig dat u Japekop moest laten inslapen en dat zo snel na het overlijden van zijn moeder.
Sinds het katblad op de televisie is geweest, leef ik bijna dagelijks mee met u en uw kattengezinnetje.
Alle katten zijn schatten, maar af en toe zit er één tussen die meer dan één pootafdruk op je ziel achterlaat. En Japekoppie was blijkbaar zo'n kat, die zijn mens heel goed aanvoelde.
Heel veel sterkte gewenst voor de komende tijd.
Marjoke en katten uit Voorburg.
Annemarie, heel veel sterkte met het verlies van jouw Japekoppie. Ik weet hoeveel hij voor je heeft betekend en dat heb je mooi verwoord nu.Hij was een mooie jongen en hier op het Katblad blijft hij altijd bestaan.
Een reactie posten