Geen lellebel!

Ten eerste wil ik mevrouw Katblad graag bedanken voor haar bereidheid mij mijn eigen column te gunnen. Ik heb namelijk best wel vaak iets op mijn hart en ben bovendien wat serieuzer dan collega de Boez, wat de diversiteit qua toon en sfeer in het Katblad alleen maar ten goede kan komen. Dat is inderdaad mijn mening. En dit gezegd hebbende, ga ik ten tweede dus nu maar gelijk van start.

Ik word door veel mensen als "lellebel" aangeduid, louter en alleen om het feit dat ik graag aaien en knuffels in ontvangst neem van zowel bekende als onbekende mensen. Dit doe ik echter niet alleen om aan mijn eigen gerief te komen, maar omdat ik naast het "nemen" vooral het "geven" belangrijk vindt. Veel mensen vinden het namelijk heel plezierig om in mijn zachte vacht te mogen kroelen, denken bovendien, doordat ik hen daartoe uitnodig, dat ze speciaal zijn en voelen zich zelfs in enkele gevallen uitverkoren, vooral als ze zelf geen haarfabriek in huis hebben. En zo is de cirkel rond en inderdaad, een perfect voorbeeld van een win-win situatie. Kunnen we dan bij deze afspreken dat het woord lellebel vanaf nu niet meer aan mijn persoon wordt gekoppeld? Mooi zo.
Ik denk overigens dat ik een beetje verliefd ben op Oscar. En die liefde voor hem komt meestal in mij boven als we samen op de bank zitten: hij rechts van mevrouw K. en ik aan haar linkerzijde. We ontmoeten elkaar vervolgens in de buurt van K.'s knieën, en dan kan ik mezelf niet meer goed inhouden. Ja, ik word op zo'n moment overspoeld door heel veel genegenheid voor hem en strijk daarom met mijn wangen langs de zijne. Hij sluit dan zijn ogen en duwt zachtjes terug met zijn snuit, dus het lijkt me dat de genegenheid wederzijds is. Daarna vind ik het nog prettig om even het plekje tussen zijn oren te wassen. Nee, niet omdat hij daar vies is maar omdat ik me niet meer onder controle heb. Ja, dat zijn heerlijke momenten waar we allemaal van genieten, ook mevrouw K. Alleen de Boez dus niet. Nee, die vindt het niet leuk als wij zo close zijn. Misschien is hij ook wel jaloers omdat wij zo knus met K. op de bank zitten en hij niet. Ja, hij zou er best nog bij kunnen maar wil dat dus niet. Hoewel, ik weet niet of ik dat zelf nu wel zo leuk zou vinden.
In elk geval gaat de Boez dan meestal enigszins aangeslagen naar boven, in zijn eentje, en daar wacht hij totdat K. naar bed gaat en hij bij haar onder het dekbed kan kruipen. Daar blijft hij gemiddeld een half uur liggen en daarna zoekt hij een andere slaapplek.
Nee, ik slaap niet bij Oscar maar bij de Boez. Hoewel niet echt bij hem, maar wel in dezelfde kamer, ook bij K. dus. Ik heb op dit moment geen vaste plek, want door het vertrek van eerst mevrouw Troy en toen ook nog Japekoppie, kan ik maar moeilijk mijn draai vinden. Dat geldt trouwens ook voor de Boez. Wij wisselen regelmatig van stoel, bed of kussen, maar het liefst slaap ik op het tafeltje voor het raam, want daar kan ik goed naar buiten kijken, naar de Katbladstraat dus. Ja, u moest eens weten wat er 's nachts allemaal voorbij komt door die straat. Maar goed, de Boez slaapt daar dus ook graag, en zo komt het dat we wel eens mot hebben, maar hij is de baas. Dat zegt hij, ja.
Nee, Oscar ligt altijd beneden op dezelfde plek: zijn kussentje. Dat is inderdaad tegen de kachel aan maar die gaat 's nachts uit. Boez slaapt ook wel eens beneden bij Oscar, maar dan in de stoel, en dan ga ik graag op het grote bed bij mevrouw K. liggen.
Ja, mijn verhaal wordt inderdaad een beetje warrig, maar dat komt ook doordat de situatie op dit moment een beetje onduidelijk is; we moeten er allemaal nog heel erg aan wennen dat we nog maar met drie zijn.
Er was nog iets wat ik wilde vertellen maar ik ben vergeten wat dat was.
Ja, ik zal me de volgende keer beter voorbereiden, maar alle begin is nu eenmaal moeilijk aan daar mag u best een beetje rekening mee houden.
Wilt u me overigens niet meer onder mijn kin aaien? Ja, daar zit een vervelend korstje waar ik een beetje last van heb. Krentenbaard, zegt u? Nee toch?