Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 9 november 2013

De gebiedende meis

Jawel, toen mevrouw K. een paar keer de Katbladstraat op en neer was gelopen, al roepend en fluitend natuurlijk, dook Cera opeens op. Ze kwam onder een poortdeur door gekropen (op de foto naast de regenpijp), had dus ergens in het dakgebied gezeten, en ze keek zeer chagrijnig naar ons op, alsof we haar wreed hadden weggerukt van één of ander vermaak of belangrijk gebeuren.
Maar K. was gerustgesteld en daar ging het om. We vroegen haar met ons mee te gaan voor een korte wandeling en dus eventuele reportage.

Wel, erg veel zin had Cera niet, maar als het dan pers se moest wilde ze voor de vorm (of lieve vrede) wel even een rondje door de Kruidentuin maken, netjes over het pad.











En daarna nam zij plaats op de rugleuning van een bankje om zo haar collega's goed te kunnen volgen. Nee, in verkennen had ze duidelijk geen zin, dat was klip en klaar en zouden we later ook nog meemaken.










In de Parallelstraat namelijk liep zij steeds van schuilplek naar schuilplek, terwijl er toch genoeg interessante fietstassen waren om te besnuffelen.
Ook verkende zij de struikjes of bossages waarachter zij zich verschool niet!









Het kan natuurlijk zijn dat Cera iets naars had meegemaakt in het dakgebied.

Want daar heerst tenslotte de grote, boze Luna-heks, die, als zij in goede doen is, niet voor de poes is en een meesteres in het intimideren van meisjes zoals Cera, die op haar beurt erg bang is voor boze, oude dames met scherpe nagels en bovendien zeer gevoelig voor intimidatie en terreur.
Maar we weten dus niet wat daar op dat dak had plaatsgevonden; voor hetzelfde geld had Cera juist plezierige dingen meegemaakt en had zij de pest in omdat ze aan het werk was gezet door K.


Toen wij tenslotte terugkeerden naar de Katbladstraat, bleef Cera zitten waar ze zat en kwam pas weer naar ons toe toen wij al halverwege de Steeg van Storm waren.

Cera is zich trouwens na het verscheiden van Japekoppie (eens haar ex-verloofde) langzaam maar zeker anders gaan gedragen. Misschien (nee, zeker!) heeft het ook te maken met het vertrek van mevrouw T. Troy, maar ze lijkt zich dus wat vrijer in huis te gedragen en is een tikje brutaler geworden. Zo loopt zij steeds vaker onbevangen de keuken in, wetende dat niemand haar daar meer de toegang zal weigeren, en komt 's nachts (nog wel voorzichtig) op het grote bed om zich daar tegen K. aan te vleien en kopstoten uit te delen.
Wie Cera ontmoet heeft, weet wat we daarmee bedoelen: Cera geeft geen voorzichtig strelende poezenkopjes, maar ramt haar hersenpan als een sterke vuist tegen het te paaien gebied aan, of dat nu een been, arm, borstkas of gezicht is.
Zij vráágt op deze wijze niet om aandacht of een aai, zij gebiédt!
Ja, een apart karaktertje heeft deze dame, en als ze jaloers is, hou je dan maar vast! Maar dat wist u natuurlijk al.

4 opmerkingen:

Ma Tok zei

Mooie titel!

Bulle Bas zei

Maar heet die Madonna nou Luna ?
Weest U toch duidelijk Kladbladdirexie !

Mispoes zei

@ allemensens ina:
doctoranduspoes

Wad Woord en Wol zei

Fijn dat Cera weer opgeduikeld is.