"Zalig" Kerstfeest!

links Oscar, rechts de Boez

Ja, ook voor de haarfabrieken wilden wij op Kerstavond een lekker diner serveren, en u kunt zien, het werd erg op prijs gesteld.
Wij hadden natuurlijk erg ingewikkeld kunnen doen en vis kunnen koken of kalkoen, of we hadden een stukje biefstuk kunnen afsnijden, maar dan heb je altijd weer het gezeur van dat er één of meerdere kostgangers het weer niet lusten. Dus hadden wij iets gekocht waarvoor ze allemaal een moord doen: blikjes Gourmet Diamant...
Ja, vrij prijzig en daarom krijgen ze dit spul dan ook alleen op bijzondere dagen, zoals met Kerst.

Wel, zelfs de Boez sprong op het aanrecht toen de geur uit het blikje zijn neus bereikte; meestal komt hij niet eens voor het diner opdagen maar nu kon hij niet wachten tot het bakje op zijn eetplek (naast de klok) werd uitgeserveerd, en vandaar ook dat het even behoorlijk dringen was op dat aanrecht.

links Troy, rechts zoon Japekoppie

De oudjes lustten ook wel pap van dit kipgerechtje uit blik. Japekoppie nam niet eens de tijd om zich fatsoenlijk te positioneren en dook onmiddellijk met zijn snufferd in z'n bakje.
Zijn moeder (mevrouw Troy) viel grommend aan om iedereen maar te laten weten dat de inhoud van haar bakje volledig haar toebehoorde, voor het geval dat iemand op het idee kwam dat te betwisten.

Cera schraapt haar bakje helemaal leeg

Cera wilde niet dat er iets achterbleef in haar voerbakje, dus probeerde de laatste restanten met haar poot los te krabben van de bodem.

Ja, het gesmikkel en gesmak bereikten een behoorlijk volume en elk mens met haarfabrieken kent het gevoel van opperste geluk als dergelijke geluiden je oren bereiken, toch? Nee, niets zo fijn als het horen en zien van genietende poezenbeesten....

Boez wast anders nooit af

We hoeven u niet te vertellen dat alle bakjes schoon opgeleverd werden.
Wel kunnen we u nog laten zien dat de Boez zich geheel vrijwillig meldde voor de afwas van de lege blikjes.

Al hikkend en bulkend verdween het hele stel daarna naar de bovenverdieping om zich daar te verspreiden over de bedden en stoelen, en zo bleef mevrouw K. dus helemaal alleen achter op de sofa. Nee, dat was inderdaad minder leuk, maar goed, je kan niet alles hebben.


Het ontbijt vanochtend was een grote deceptie voor onze haarfabrieken, namelijk een portie normale Gourmet mousse. Er werd niet veel van gegeten en K. kreeg een hoop chagrijnige blikken toegeworpen. Zij heeft nu moeten beloven dat het diner vanavond wel de moeite waard zal zijn, want anders....
Gelukkig hadden wij nog wat van die lekkere blikjes in huis gehaald, dus voor dat "anders" hoeven we niet bang te zijn. Wel is het zo dat we na de Kerstdagen vast en zeker een hoop protest en chagrijn kunnen verwachten, want dan is het echt over met die Diamanten blikjes. Het is tenslotte crisis en ook K. dient daar rekening mee te houden.