Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 26 december 2012

Een Kerstcadeau?

Eerste Kerstdag, 15.16 uur. Er hangt iets in de lucht, maar wat weten we niet. In elk geval gedragen onze haarfabrieken zich vreemd. Mevrouw K. is na het doen van het nodige keukenwerk net even gaan zitten op de sofa te pauzeren. Omdat er zo'n rare sfeer hangt pakt ze voor de zekerheid haar camera er maar bij. Weer voor de zekerheid neemt ze een paar foto's, die later misschien nog belangrijk kunnen worden voor een eventuele reconstructie. Dat was een goede inval van K.
U ziet hier de Boez onder de stoel. Hij zit (lijkt het) naar Cera te loeren. Wat Cera daar bij de eettafel zit te doen, weten wij ook niet. Het lijkt of zij zich aan het wassen is. Op dat moment leek dat ook niet zo relevant, maar inmiddels denken wij daar anders over....
Let op de stoel bij de eettafel. Ligt daar iets onder? Nee, voor zover wij kunnen waarnemen niet. Jammer dat wij de camera niet iets meer naar links hadden bewogen. Dat had namelijk een stuk kunnen schelen bij deze reconstructie van deze Kerstboodschap, zeg maar. Het wordt tijd dat we naar de volgende foto gaan kijken; wellicht verschaft die ons meer duidelijkheid.

Oscar lag onder de salontafel te fleppen. Dat wil zeggen dat hij de tafelpoten kopjes gaf en af en toe het vloerkleed ook. Daarnaast geeft hij het balletje zo nu en dan een klein tikje, en tussen zijn achterpootjes heeft hij een Nepetakussentje. Os ligt maar zelden onder deze tafel, dus we kijken ervan op.
De Boez ligt nog steeds onder de tv stoel maar kijkt niet langer naar Cera. Nee, hij zit nu zijn vriendje in de gaten te houden.
Voor de volledigheid: er zijn geen andere haarfabrieken op dat moment aanwezig; mevrouw Troy en Japekoppie liggen op bed te rusten.
Maar wat ook belangrijk is: Cera staat nu onder de eetkamerstoel van mevrouw K. Wat zij daar doet is niet duidelijk, weer hadden wij de camera iets meer naar links moeten houden. Maar toen wisten we nog niet wat er aan de hand was, vandaar dat we dat niet hadden gedaan. Nu hebben we daar spijt van.
Boez ligt met toegeknepen ogen. Is hij ergens heel tevreden over of gewoon slaperig? Wie zal het zeggen. Maar ook dit weten we dus niet omdat we er op dat moment geen aandacht aan schonken. Helaas.

Charli is opeens binnengekomen om zijn moeder en broer een fijne kerst toe te wensen. Maar wij hebben u al verteld dat zijn moeder en broer boven op bed lagen te rusten. Dat vertelden we Charli dus ook, en hij besluit direct weer om te keren om naar huis te gaan. Tenminste, wij verwachten dat hij dat zou doen maar in plaats daarvan gaat hij de trap op naar boven.
K. gaat hem niet achterna, anders komt er van uitrusten helemaal niks meer.
Het is op dat moment 15.18 uur, dus er zijn nog maar net 2 minuten voorbij.


Wij wilden nog een foto maken van de staart van Charli die om de hoek van de deur verdwijnt, maar schoten mis. Geeft niet, want deze foto is achteraf nog bruikbaar. We zien hier namelijk nogmaals de stoel van K., en het vloerkleed onder deze stoel is nog steeds leeg voor zover wij kunnen zien. Dit is erg belangrijk voor het verhaal; het kan een nuttige aanwijzing zijn.
Wij bekijken nu de volgende foto.











Ah! Oscar is onder de salontafel vandaan gekomen en geeft de stoel van de Boez kopjes. Hij is wel heel erg tevreden, lijkt het. Of markeert hij alleen maar omdat Charli net in de kamer verscheen? Of omdat hij de Boez wil duidelijk maken dat het ook zijn stoel is?
Tja, moeilijk....
De Boez loert onder de stoel door, iets wat maar net aan lukt want de kier is niet zo breed. Maar naar wie of wat zit hij de loeren? Is Cera daar nog? We weten het alweer niet.



Het is 15.20 uur.
Oscar gaat naar buiten, Boez blijft nog even onder de stoel maar volgt dan toch zijn vriendje.
Op Cera hebben we niet meer gelet, want de spanning was verdwenen, de sfeer keerde terug naar normaal en mevrouw K. wilde toch nog even wat langer op de sofa blijven "mediteren" zeg maar. Om dan daarna weer de keuken in te gaan natuurlijk, want de lamsbiefstukjes waren nog niet geprepareerd. Dat moest nog wel, want gemarineerd vindt K. ze lekkerder. Maar dat terzijde.
Er volgt nu een gat van 10 minuten, en tijdens die 10 minuten is er geen één haarfabriek de huiskamer binnen gekomen of uit gegaan.
Omdat K. dus weer in de keuken aan de gang moest, bracht zij om 15.30 uur de camera terug naar de eettafel. Dan ziet zij opeens dit:

Jawel, onder haar stoel bij de eettafel. Of het Miepie was weten wij niet, maar we zagen wel gelijk dat deze muis naar de eeuwige jachtvelden was gegaan. En dat op eerste Kerstdag.
De vraag is nu: hadden wij iets gemist? Hoe kwam de muis hier terecht? Wie bracht deze "Kerstboodschap" binnen en legde hem onder de stoel van K.? Als kerstcadeautje? Wie kan ons uitleggen wat er is gebeurd?
De muis eindigde in kranten verpakt in de vuilnisbak. K. sprak nog een kort gebed voor hem uit en ging toen weer over tot de orde van de dag.

3 opmerkingen:

Moon zei

Een onbevlekte ontvangenis?

Gerard zei

Onze allerliefst piepdier Mischa is op deze dag van de vrede helemaal van de Siberische Kruidentuin terug gekomen om U, Mevrouw Katblad te bedanken dat U destijds heldhaftig zijn korte leven heeft gered.
Deze heldendaad, dit empatisch eerbetoon aan U, heeft hij helaas dit keer met de dood moeten bekopen.
Een vuilnisbak als laatste rustplaats is toch beneden alle peil Mevrouw Katblad. Onze liefste Mischa had toch op zijn minst een klein praalgrafje verdient in de Kruidentuin. Met een kleine mooie marmeren muizengrafsteen en een houten kruis waarop te lezen valt GOD IS DE LIEFDE. En veel bloemen, witte lelies bij voorkeur.
Zo'n plek van meditatieve bezinning, waar als er wel wolken maar geen wind is, de hemel een sluier van stilte wordt en er iets neerdaalt dat veel lijkt op geluk.

de hoofdredacteur zei

Nou meneer Gerard, het was al heel wat eigenlijk, dat mevrouw K. (in stilte) een gebedje opzegde voor de muis, want normaal gesproken is ze niet zo van dat soort dingen, en witte lelies gaan haar echt te ver, evenals al het andere dat u voorstelt. Maar uw reactie is verder erg mooi en ontroerend, dat ziet zij ook wel weer. Helaas vinden onze haarfabrieken uw betoog sentimentele onzin en wensen er dan ook verder geen commentaar op te leveren. Ze zijn meer benieuwd naar wat de pot vanavond zal schaffen. Zij leven namelijk in het hier en nu, en wat voedsel betreft ook nog een beetje in de toekomst.