Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 19 december 2012

Geen hechte vriendschap

Omdat K. vernomen had dat kleine huismuisjes waarschijnlijk niet zullen overleven in de winter en dus de prooi van de Boez (of Os) ergens tussen de bladeren in de Kruidentuin lag te bibberen (of erger) van de kou, besloot ze vanochtend op zoek te gaan naar het zielige beestje. Helaas gingen reporters Boez en Oscar mee, dus moest K. jammer genoeg van deze tweede reddingsactie afzien.
Gelukkig had Oscar helemaal geen zin in gescharrel tussen de kruiden of het gebladerte, dus dat kwam voor de muis (mocht die daar nog ergens gezeten hebben) goed uit.
Maar de Boez dook gelijk het struikgewas in om te gaan zoeken, al wist hij natuurlijk niet waarnaar hij op zoek ging want zo werken de hersentjes van de Boez nou eenmaal. Ja, ook dat zat dus mee.

Wel, K. had het behoorlijk koud en dus geen zin om te wachten of te blijven dralen in de Kruidentuin. Daarom liep zij met Oscar en met stevige pas de Parallelstraat in. Natuurlijk verwachtte K. dat Boez uiteindelijk vanzelf wel zou volgen, maar dat deed hij deze keer niet. Op de foto hiernaast ziet u hem aan de rand van de tuin; hij kwam uit de bosjes om Os en K. na te kijken en dook direct daarna weer terug in de struiken. Pure muiterij inderdaad.



Ter hoogte van de Steeg van Storm keek K. nog één keer om, stiekem hopende dat Boez toch nog door de Parallelstraat aan zou komen hobbelen, maar Oscar zag zijn vriendje in plaats daarvan van een andere kant, namelijk door de Steeg naderen. Was het mormel dus snel omgelopen en had K. voor niks steeds staan wachten en roepen. Nou ja!






Vanaf de andere kant kwam Anijs aan huppelen. Toen K. haar naam riep, versnelde zij haar pas. Hé Anijs, wat luister jij goed naar je naam! Mag mevrouw K. je even aaien?











Jawel, K. mocht haar best aaien, maar dan moest Anijs wel eerst uitgebreid die hand besnuffelen, want je weet tenslotte maar nooit. Wel, dat gesnuffel nam nogal een tijd in beslag omdat er zeer interessante, vreemde, verschillende haarfabriekgeuren te ruiken vielen. Pas daarna was de kleine meid bereid wat aaien in ontvangst te nemen, maar dat moest wel snel gebeuren omdat er ook nog een haarfabriek te begroeten was, die flinke jongen die daar zo kalm stond te wachten.



Natuurlijk hebben Oscar en Anijs elkaar al eens eerder gezien en begroet, maar dat is alweer een tijdje geleden en dat telt dan niet meer. Anijs was trouwens vandaag wat al te voortvarend, wilde direct haar neus tegen die van de Os duwen en Oscar deinsde daardoor geschrokken terug. Nee, van extreem brutale dametjes houdt hij niet zo, dat hebben we al eens eerder kunnen constateren.





Ondertussen draaide de Boez steeds maar om een paaltje heen, en stootte daarbij vreselijke geluiden uit. Gekerm inderdaad, van diep achter uit de strot, want het Boezelmannetje wilde graag zo snel mogelijk terug naar de Katbladstraat maar gaf daar verder geen reden voor op.
Nu is het moeilijk om aan dat gekerm geen aandacht te besteden omdat dergelijke, indringende geluiden echt wel je ziel bereiken en daar blijven vreten (zeg maar), maar mevrouw K. besloot toch om niet onmiddellijk Boez zijn zin te geven. Stel dat de Pavlov in werking zou treden, heh? Ja, dan zou het zomaar kunnen dat Boez die geluidjes voortaan als chantage-middel ging gebruiken! Ja.


Tot een gezellig samenzijn kwam het wat Oscar en Anijs betreft niet. Het bleef bij wat onwennig en nukkig om elkaar heen draaien en het begin van hechte vriendschap zat er dus ook vandaag weer niet in.
Tenslotte draaide Anijs zich plots om en rende van Oscar weg.








Oscar volgde haar nog een klein stukje, maar toen hij merkte dat K. niet meeliep, keerde ook hij om en kwam naar de Steeg toe. Het was sowieso toch tijd om naar huis te gaan.











De Boez liep natuurlijk vooruit (dan was hij tenminste lekker snel thuis) en Oscar nam nog even de tijd om een stuk muur te inspecteren. (Nee, waarom weten wij niet en vonden wij op dat moment ook niet zo relevant.)
En toen was de batterij van de camera gelukkig op en mocht K. een kopje Nespresso voor zichzelf gaan maken; de twee reporters kregen na thuiskomst ieder drie kattensnoepjes.
Zo, dat was het dan weer, heh? Voor nu dus, ja.

1 opmerking:

Max zei

Sterk weer hoor Mevrouw K., die reddingsactie om de arme piepmuis Miescha van een gewisse longontstekings- of onderkoelingsdood zeg maar te redden.
Ik moet steeds aan dat boekwerk Goelag Archipel van Solzjenitsyn denken.
Over die wrede werkkampen in het koude ijzige Siberië.