Vlinders in de Kruidentuin

Charli heeft een nieuwe hangplek gevonden in de Kruidentuin bij de lage vlinderstruiken. Daar zit hij geduldig te wachten totdat de vlinders op voorpootlengte voor zijn neus fladderen, zodat hij ze zonder al te veel moeite kan vangen. Maar echt fel is de bijna zestienjarige Charl niet meer; zijn veel te trage klapjes raken alleen maar de lucht en dat schijnt hem niet eens zoveel te kunnen schelen! Liever lui dan moe?

De Boez is totaal niet geïnteresseerd in de Fladderaars, het lijkt zelfs alsof hij ze compleet negeert!
Zou het kunnen dat hij genoeg heeft van kleine vliegbeestjes omdat hij op jongere leeftijd zo vaak door hommels werd gestoken? Of heeft hij andere dingen aan zijn kop?
Wel, het was al heel wat dat hij met K. was meegegaan naar de Kruidentuin, want meestal slaapt hij de hele dag op het grote bed omdat hij de nacht daarvóór druk doende was met het bewaken van zijn belangrijkste stuk territorium (het dak), en dat is (vermoeden wij) best een zeer vermoeiende bezigheid.

De Os lijkt dol te zijn op de vlinderjacht. Wij hoorden al van enkele Kruidentuinbewoners dat hij regelmatig merkwaardige luchtsprongen maakt maar vooral vaak mist, en dan liggen de mensen die hem daarbij gadeslaan in een deuk.
Nu stond hij ook eerst lange tijd te loeren, vlakbij een vlinderstruik waarin tientallen vlinders nectar zaten te snoepen.
En dan plots sloeg hij toe.

Eerst was Oscar er toch echt zeker van dat hij een oranje rakkertje te pakken had (en misschien was dat wel zo), maar hier kon hij het diertje niet meer terugvinden. K. hoopte natuurlijk dat hij missloeg!

In elk geval waren de andere vlinders gewaarschuwd en opgevlogen. Ze zetten hun snoeperij voort op de hogere bloemen en waren daardoor niet meer zo interessant voor de Os.

De Boez was ondertussen naar een ander deel van de tuin gegaan, maar het werd ons nog steeds niet duidelijk wat hij nu precies aan het doen was. Later zagen we pas dat hij een beetje mank liep, dus hij zal wel weer wat stoms hebben uitgehaald, heh? Ja, dat zou zomaar kunnen. Gelukkig had hij de volgende dag geen last meer.

De fotograaf wilde nog wat vlindertjes van dichtbij op de foto zetten, maar Oscar kwam zich ermee bemoeien en viel zo ongeveer met zijn neus in de boter (zie foto)! Het was best alweer een tijdje geleden, maar mevrouw K. kon het niet laten: ze blies hard naar Oscar, en de arme haarfabriek ging er diep geschokt vandoor.
Het duurde vervolgens erg lang (halve dag minstens) voordat de Os haar deze gemene, lafhartige daad had vergeven...

Wij telden trouwens op deze niet eens zo zonnige dag tussen de 25 en 30 Kleine vosjes, en evenzoveel Koolwitjes. Een absoluut record in de Kruidentuin dus!