Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 14 september 2013

Japekop at weer fliebers!

Natuurlijk geven wij Japekoppie veel extra aandacht in deze moeilijke tijden. K. zoekt hem regelmatig op als hij boven op bed ligt te dutten, fluistert hem lieve woordjes toe, aait hem en geeft hem kleine kusjes bovenop zijn koppie (ja, dat vindt hij fijn...).
En gistermiddag ging hij gelukkig weer even naar buiten om een kleine (korte) verkenningsronde te maken. K. kon hem vanachter het raam van de redactie volgen en gadeslaan, zag dat J. op enkele plekjes erg lang bleef staan snuffelen, een oude, vertrouwde gewoonte van hem.

En toen wij wat later die middag visite kregen en een potje Terrine de Lapin hadden geopend, kwam J. van bed af, dribbelde naar beneden en sprong zowaar op tafel om de paté te keuren. Op het etiket stond dat de paté 5% jenever bevatte, maar dat kon hem niet schelen, hij lustte er wel pap van en vroeg steeds om meer, heeft zodoende gretig vele fliebertjes van het lekkers weg weten te werken.

Wij durfden toen nog niet te concluderen dat Japie zijn draai weer een beetje lijkt te vinden, doch vanochtend leek hij ook in goede doen te zijn: toen hij halverwege zijn ontbijt gewoontegetrouw van zijn bakje wegliep om de rest van zijn maal af te staan aan zijn moeder, kwam hij even later (toen zij niet verscheen) terug om de restanten alsnog zelf op te peuzelen. Daarna (tegen zijn gewoonte in) vroeg hij een minuut of tien later nota bene om een tweede portie, en imiteerde daarmee dus het gedrag van moeder Troy. Van die tweede portie at hij in eerste instantie maar erg weinig, doch in de loop van de morgen heeft hij zijn voerbakje toch schoon opgeleverd. En dat geeft de burger moed, al weet je bij Japekoppie nooit wat de dag van morgen zal brengen.

5 opmerkingen:

Greet zei

Gelukkig, die zorgen lijken voorbij.

Jacq. zei

Goh, wat snel! Of komt het door de extra lekkere fliebers? Maar fijn om te horen dat Japerd zich al wat beter voelt.

Piet zei

Mooi dat hij weer eet. Gelukkig maar.

Annemieke zei

Dat gaat de goede kant op. Hopelijk blijft hij eten.

Ma Tok zei

Fijn, een goed bericht na alle ellende.