Door de ogen van Oscar

Ik lag net op de Pergola een klein dutje te doen toen mevrouw K. voorstelde om met zijn allen een ronde te gaan maken. Natuurlijk was ik in een mum beneden, want een stukje lopen met K. vind ik het mooiste wat er is. En dat de anderen ook meegingen vond ik geen probleem, al had ik liever gehad dat de Boez erbij was geweest. Maar goed, die had blijkbaar andere dingen te doen, heh? Daarom.

Ik was net de laurierboompjes aan het inspecteren toen Lima opeens tussen de struiken vandaan kwam. Ja sorry, dat was dus in de Kruidentuin. Lima is mijn oud-huisgenoot, en ik vind het altijd weer leuk om hem te zien.

Hij begon te roepen dat ik moest komen maar ik wilde eerst graag nog mijn inspectie afronden. Ik bedoel, het kan toch niet zo zijn dat ik mijn werk moet onderbreken omdat Lima staat te schreeuwen, heh? Vandaar dus.

Hij vond het trouwens helemaal niet erg om even te moeten wachten, want hij kreeg eerst een flinke aaibeurt van mevrouw K. en ging zich daarna op zijn gemak liggen wassen.

Voordat ik van de ring af sprong om Lima te begroeten, keek ik nog een moment naar Japekoppie. Die zat namelijk achter een bij aan en dat leek mij niet zo verstandig. Maar goed, hij is oud en wijs genoeg dus moet zelf maar uitmaken wat hij wel en niet doet; ik heb me er in elk geval niet mee bemoeid.

De begroeting tussen Lima en mij was zoals altijd weer erg hartelijk. Ik ben ook niet uit mijn oude huis weg gegaan vanwege hem maar om een andere reden. Dat u dat maar goed begrijpt dus. Nee, Lima is een goeie gozer en ik zie hem graag; hij is en blijft een soort broer voor me.

Het spijt me dat ik verder niet zoveel kan vertellen over wat Cera allemaal heeft uitgevoerd in de tuin, want ik heb haar namelijk nauwelijks gezien. Dat komt omdat ik het bijzonder druk had met het inspecteren van de kruidenvakken en het testen van de bakjes water die K. daar in de aarde heeft gezet.
Eigenlijk heb ik helemaal niets meer gezien tot het moment waarop K. riep dat we moesten vertrekken.

O ja, ik heb nog wel Kaija zien zitten voor haar huis. Ze heeft me een hele tijd zitten bespieden maar verder kan ik niks zinnigs over haar zeggen.

Wel, ik ben vlak achter K. aan gelopen naar de Hoftuin toe, maar eenmaal bij de Poort had ik eigenlijk niet zo'n zin om verder met haar mee te gaan die tuin in.

Ik zag daar namelijk dat jonge dametje rondscharrelen en had daarbij het gevoel dat haar huisgenoot er ook wel ergens verstopt zou zitten. En inderdaad, ik heb in het recente verleden een paar nare ervaringen gehad met die gast van Hof is Vol en wil hem dus liever ontwijken.

Eigenlijk is het tenslotte zo gegaan dat Japekop me heeft overgehaald toch mee de Hoftuin in te gaan, maar erg ver ben ik niet gekomen.

Die kleine meid zat ergens te wroeten in de tuin en daar wilde ik dus niet naar toe. Maar verderop, en dat was nog het allerergste, zat die dikke Myo, u weet wel. En ik weet zeker dat hij mij zou aanvallen als ik te dicht in zijn buurt zou komen.

Op een gegeven moment zag ik dat de Boez ook die dikke in de gaten had gekregen. Als ik me goed herinner was Japekoppie toen al heel langzaam aan de terugweg bezig, al was hij best nog een tijd blijven zitten en had hij daarbij ook lang naar Myo zitten staren tot die omkeek omdat de Boez daar vlakbij hem tussen de planten zat te zooien.
Ja, in vrij korte tijd gebeurde er best wel veel maar ik zat tenminste goed en betrekkelijk veilig.

Vanaf de plek waar ik zat kon ik tenminste Myo goed zien, en als die in beweging zou komen en mijn richting uit, was ik heel snel door de Poort weer terug in de Katbladstraat.

Ziet u wat ik bedoel? Dat ik daar goed zat?

Ja, het kan best zijn dat Cera voor me langs liep, maar dan heb ik haar niet gezien omdat ik die dikke in de gaten moest houden. En natuurlijk ook op de Boez letten, maar dat spreekt voor zich.

Toen was er opeens een hoop gedoe, en dat kwam doordat het mens van M. en die kleine meid met allerlei dingen ging lopen sjouwen. Natuurlijk schoot de Boez als eerste door de Poort, maar Japekop stond daar te wachten tot mevrouw K. met hem mee zou gaan.
En die stond dus nog even te dralen omdat Cera opeens helemaal geen haast meer had.
Ja, ik weet nog dat ik Japekop voorbij liep in de Poort en dat Cera toe nog moest komen.

Ik heb gezien dat Lima voor mijn oude huis zat, maar ik was zo blij dat we allemaal heelhuids uit die tuin waren gekomen dat ik besloot om Cera te gaan plagen. Ook omdat ze op het laatst net had gedaan alsof ze niet bang was, terwijl ze het kort daarvoor nog in haar broek had gedaan voor die dikke.
En ja, omdat ze een makkelijk slachtoffer is...

Het is mogelijk dat ik mijn jacht op Cera een beetje heb overdreven, want ze ging namelijk gillen. Ik ben haar gevolgd over banken en tafels heen en heb haar een paar keer kleine tikjes op haar achterste gegeven, maar heb haar vast geen pijn gedaan. Of zegt zij van wel?

Nee, dit was het. Sorry dat ik niet zo gek veel te vertellen heb, maar dat komt doordat ik van te voren niet wist dat ik een echte reportage moest maken en ik daarom meer aandacht heb besteed aan inspecties. Ja, dat geldt inderdaad alleen voor de Kruidentuin, voor mijn gedrag in de Hoftuin heb ik geen excuus, ik was gewoon te bang om ergens anders op te letten dan op die dikke met zijn vriendinnetje. Ja, nu hou ik mijn mond wel weer.