Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 14 januari 2014

Iwan vertelt: van lange tijd ziek tot eindelijk weer beter!


Heel lang geleden, toen ik nog jong was, was ik altijd blij en had ik altijd zin in buiten spelen, lekker eten en bij mevrouw Katblad op bezoek gaan.
Ik herinner me zelfs nog dat ik met een kind heb gespeeld bij de katbladredactie voor de deur. Hij heette geloof ik Boev of zoiets.
Maar ineens ging het allemaal bergafwaarts met mij, ik had pijn in mijn bek, en niet zo'n beetje ook. Ik kon niet eens meer eten.
Mijn mensen zagen dat ik mager werd en zij namen mij mee naar de dierenarts. Dat vond ik op zich niet zo fijn, maar ze zeiden dat het echt nodig was en daar heb ik toen maar op vertrouwd. Later had ik daar spijt van, want na een heleboel gedoe met in mijn bek kijken, poot scheren, een naald erin prikken en later nog een paar keer terug naar die dokter voor steeds prikken, kreeg ik te horen dat ik geopereerd moest worden. Wat dat was wist ik niet, maar het klonk niet goed. Op de dag van de operatie ben ik dan ook ontsnapt toen mijn mens mij in dat gehate vervoersbakkie wilde stoppen. Ik  kon naar buiten door het luikje, dat ze vergeten was op slot te doen, en toen heb ik me verstopt in de buurt. Mijn mens ging mij overal zoeken, vroeg zelfs aan een buurvrouw in de Hoftuin of ze mij had gezien; die buurvrouw dacht dat ik op ons balkon zat, ze zag daar iets roods, maar toen mijn mens ging kijken bleek dat een bezem te zijn, haha.
Iemand anders riep mij toen heel vriendelijk en ik was zo stom om me te laten pakken, waarna mijn mens mij snel in een bakkie propte. Ze zag niet eens dat Lotje daarin lag te pitten. Dat merkte ze pas toen we onderweg waren naar de dierenarts.
Om een lang verhaal kort te maken: de dierenarts heeft toen tijdens die operatie al mijn kiezen uit mijn bek gehaald, de dief!
Hij had mijn mensen wijs gemaakt dat ik dan weer beter kon worden. Dat gebeurde niet, dus mijn kiezen waren voor niets gestolen.
Ik moest, om een beetje te kunnen eten en wat energie te hebben, elke 3 weken een prik. Eerst steeds bij de dierenarts, maar mijn mens heeft net zolang gezeurd tot ze mij zelf mocht prikken, lekker thuis. Maar ik voelde me nog steeds niet echt lekker.
Toen hoorden mijn mensen van mevrouw Inge dat er een dierentandarts in Den Haag was, dus ze sleepten me daar naartoe, samen met mevrouw Inge en haar Bob, die ook een tandenprobleem had. Deze tandarts wilde mij en Bob opereren (NEE, dacht ik, maar het was al te laat, het ging meteen gebeuren).
Toen ik weer wakker werd bij die tandarts voelde mijn bek heel gek, er zaten overal touwen in en geen tanden of kiezen meer, alleen aan de voorkant nog 1 hoektand, geloof ik. Thuis moest ik heel vies spul eten, dat weigerde ik natuurlijk. Laten ze me iets lekkers geven om aan te sterken! Dat deden ze toen ook maar, ook al mocht dat eigenlijk niet van die tandarts, die wel heel erg aardig was, trouwens.
En toen gebeurde wat ik nooit meer had durven hopen: Ik begon me beter te voelen! En ik hoefde ook helemaal geen prikjes meer!
Helemaal zoals vroeger ben ik nog niet, ik ben natuurlijk ook niet meer zo heel jong, maar ik ga me nog steeds beter voelen, ik heb weer lol in het naar buiten gaan en rondjes lopen in de buurt, al ga ik nog niet zo ver. Dat komt vast wel als het lente wordt, misschien kom ik dan ook wel weer eens bij de redactie langs om een flinke portie aai te scoren bij mevrouw Katblad. Nu komt mevrouw K. gelukkig wel eens op huisbezoek om mij te zien en te aaien. Ze is pas ook weer geweest, toen mijn mens jarig was, erg gezellig, ja.

Aanvulling van Ina: De dierentandarts heeft nog heel wat wortelresten uit Iwans kaak verwijderd en zijn voortandjes zijn er ook allemaal uit.


Tot onze grote blijdschap gaat het echt beter met Iwan, we hopen dat hij inderdaad in de zomer weer de oude zal zijn.

9 opmerkingen:

Jacq. zei

Echt SUPER voor Iwan dat ie zich beter voelt! Leuk om te lezen ook.

annemiek zei

Fijn hoor Iwan dat je je weer beter voelt.

Greet zei

Goed zo, Iwan, na alle ellende toch maar mooi weer opgeknapt.

Anoniem zei

Leuke reportage.
En echt leuk om weer eens foto's te zien van dat lieve beest!
Ik vind Iwan echt geweldig!

Inge

Cisca zei

Wat fijn dat je weer opknapt. Je bent een knappe vent om te zien

Piet zei

Super, dat je weer aan het opknappen bent Iwan.

katja zei

Goed om te lezen dat het zo goed met je gaat hoor, Iwan.
Misschien dat je nu in de lente wel weer eens in de reportages uit de Katbladstraat te zien zult zijn!

Wilma zei

Wat fantastisch Iwan dat je ze goed bent opgeknapt. Wat zul jij lekker in je velletje zitten tegenwoordig. Gelukkig geen pijn in je bekje meer.

Wad Woord en Wol zei

Iwan toch, wat een naar avontuur! Fijn dat het allemaal goed is afgelopen. En nu maar snel helemaal opknappen.