Cera komt er heus wel (weer)!

Wij hopen dat Cera weer snel zal stoppen met het bijsnacken bij de buuf, want zij is namelijk van plan komende zomer mee te doen aan een grote boomklimwedstrijd, categorie "fruitbomen".
Wij ontmoetten haar aan het begin van haar trainingsronde, en waar kun je beter starten dan in de Kruidentuin met de moerbeiboom?
Hier ziet u haar in de startblokken staan.

En hier ziet u haar nog net tijdens haar sprong naar boven, want langs de stam omhoog lopen was beneden haar niveau en bovendien is de moerbei dusdanig ingezakt dat zo'n sprong naar een zijtak vrij eenvoudig is te doen.
Wij hebben haar dan ook verteld dat, als zij de voorrondes wil doorkomen, zij toch echt voor wat hogere en moeilijker beklimbare bomen zal moeten kiezen.
Wel, zij volgde onze raad op.

In de Parallelstraat staat namelijk een pruimenboom (of was het nu een peer - wij zijn het even kwijt maar dat is op dit moment niet zo belangrijk) die een iets hogere moeilijkheidsgraad heeft dan de moerbei.
Wel, in een mum zat Cera halverwege, en wij verwachtten natuurlijk van haar dat zij nog een paar takjes hoger zou gaan.

Helaas echter werd, leek het, Cera opeens overvallen door faalangst, of misschien was het zelfs wel hoogtevrees? En in plaats van nog een stukje hoger te klimmen, draaide zij wat onhandig rond om weer een betere grip te krijgen op de beide zij-stammen.

Nee, erg tevreden was ze zelf ook niet, en daarom keek ze ons ietwat verontschuldigend aan. Mevrouw K. zei niets, want elke opmerking in negatieve zin zou Cera alleen maar kunnen demotiveren, toch? En dat willen wij niet want ook wij zouden graag zien dat zij uiteindelijk toch gaat meedoen aan deze belangrijke boomklimwedstrijd, categorie fruitbomen. (Of een andere categorie is natuurlijk ook goed, als zij maar flink in beweging blijft.)
Een kleine aanmoediging dan maar? Zoiets als: "Goed zo meid, je komt er heus wel!"?

Jawel, dat hielp. Want de onzekerheid verdween uit haar ogen en de felheid kwam terug in haar blik.
Maar dat er nog flink getraind moet worden, dat staat als een paal boven water! (En nog een paar onsjes eraf zal ook een stuk schelen, maar dat terzijde, want alles op zijn tijd...)