Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 16 januari 2014

Boerderijkatten niet altijd zo sterk...

Cera heeft laatst het luikje van Snoesje uitgebreid gemarkeerd. Wat zij daarmee beoogde weten wij niet, en Snoes heeft nog niet gereageerd op de brutale actie van ons model.

De huisgenoot van Snoes, tegenwoordig Teuntje geheten (de naam Harley bleek achteraf toch niet zo geschikt voor de kleine, schuchtere rooie), is na zijn uitje met tuigje niet meer buiten geweest. Hij vindt de straat met ronkende brommers en wielhuizen te eng en wacht liever met het halen van een frisse neus totdat hij weer op de camping is. Dat kan echter nog een tijdje duren; het caravanseizoen is nog lang niet in zicht.
Maar dit terzijde.
Teun is enige tijd ziek geweest maar nu weer opgeknapt, evenals Snoesje trouwens. Beiden hadden zij een slechte start op (ieder een andere) boerderij waar nauwelijks naar hen werd omgekeken en het dus aan medische of andere zorg ontbrak.
snoes met sabbelstaartje

Dergelijke boerderijen schijnen niet zeldzaam te zijn: de haarfabrieken worden daar niet gesteriliseerd of gecastreerd en dus krijgen de (verzwakte) moeders vaak een nestje. Inteelt komt er bovendien ook aan de lopende band voor. Snoes werd net op tijd gered (weggehaald dus), maar zat zo onder de vlooien dat zij een flinke groeiachterstand had opgelopen en nu nog steeds last ondervindt van haar slechte start, Teuntje was ook flink ziek toen hij (nauwelijks 8 weken oud, vermoeden wij) door zijn bezorgde mens in haar huis werd opgenomen.


Natuurlijk zijn er ook maar zat boerderijen waar haarfabrieken wel goed worden verzorgd, laat daar geen misverstand over bestaan, heh?! Maar Snoes en Teun hadden het dus minder goed getroffen, en wij vinden het een droevige zaak dat dit soort situaties nog steeds voorkomt.

bange teuntje


Wel, laten wij het afkloppen, maar Cera is (behalve haar plotseling verschenen, maar gelukkig ook weer verdwenen krentenbaardje) voor zover wij kunnen constateren een gezonde, blije poes, en nadat zij het luikje van Snoes en Teun onderhanden had genomen, zocht zij een plekje om even lekker en tevreden te gaan rollen.
Ieder zijn meug, heh? Ja.

2 opmerkingen:

Ma Tok zei

Bij mijn ouders thuis hadden wij ook altijd een boerderijkat, voor zover ik mij herinner was daar nooit iets mis mee. Ze moesten nog wel leren om in een huis te wonen, maar dat ging snel. Mijn vader had een voorkeur voor zwarte katers, dus toen ik klein was was een kat in mijn voorstelling altijd zwart.

Wad Woord en Wol zei

Gelukkig zijn er ook veel gezonde en blije boerderijkatten waar goed voor gezorgd wordt. Maar het tegendeel komt helaas ook vaak voor. Wat fijn dat een aantal dan een geweldig thuis vindt.