Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 21 juli 2013

Veel te zwaar en te lang gewacht...

Afgelopen week moest Oscar mee naar de dierenarts voor zijn APK. Wij hadden hem daar niet van te voren over ingelicht maar pakten hem pardoes op na zijn kambeurt om hem vervolgens in de grote reismand te duwen. Dat ging niet bepaald zonder slag of stoot en het kostte mevrouw K. zelfs een shirt dat zij nog maar slechts enkele keren had gedragen; één nagel (en een hoop spierkracht) was genoeg om er een winkelhaak in te trekken. Jawel, Os is uitzonderlijk sterk.
Afijn, in de wachtkamer had Os al vanuit zijn mand liggen grommen tegen blafbeesten, maar ook trilde en hijgde hij enorm. Eenmaal op de behandeltafel was hij als een lammetje. Hier zoekt hij tevergeefs bescherming bij mevrouw K.

Os werd helemaal nagekeken, en daardoor kwamen wij aan de weet dat hij kans heeft gezien een hoektand af te breken. Waar en wanneer weten we niet.
De Os kreeg zijn prik en kwam goed door de APK heen, op één belangrijk puntje na: hij is te zwaar, veel te zwaar. Dat wisten we natuurlijk al, maar we schrokken er toch heel erg van dat de weegschaal nu zelfs 7.4 kilo aanwees. (We hebben inmiddels de maaltijdporties verkleind en proberen Oscar tevens over te halen tot het doen van meer gymnastiek-oefeningen, al is dat met die warmte momenteel een beetje lastig.)
Wel, de Os vertrok na thuiskomst onmiddellijk naar de Kruidentuin om aldaar bij te komen van zijn vreselijke uitje.

Os was niet alléén mee, wij hadden ook de onlangs 19 jaar geworden mevrouw Tokkie Troy in een mandje weten te proppen. Zij hoefde nog niet haar jaarlijkse controle te ondergaan, maar kwam voor het knippen van haar nageltjes, daar zij zelf niet meer voor het onderhoud daarvan kan (of vergeet te) zorgen.

Zoals gewoonlijk hadden we gewaarschuwd voor mevrouw Troy's nog immer aanwezige pit en kracht, en eveneens zoals gewoonlijk begon de knippartij zonder beschermende handschoen.










Nu moeten we er eerlijkheidshalve bij zeggen dat het knippen haar pijn deed, en dat dat onze schuld was: wij hadden te lang gewacht met Troy's dierenartsbezoek en dus waren haar nagels al veel te lang.
K. schaamde zich kapot, want mevrouw Troy moet behoorlijk last hebben gehad van haar pootjes en het knippen deed dus nu veel meer pijn dan nodig is.
Er werd in overleg met de dierenarts bepaald dat mevrouw Troy over precies 2 maanden weer geknipt moet worden, en dat valt mooi samen met haar APK.
Mevrouw Troy was gelukkig weer snel over het dierenartsbezoek en de pijn heen en dook na thuiskomst haastig met haar kop in een bak met brokjes.
De foto's bij dit bericht werden gemaakt door mevrouw Inge, waarvoor wij haar hartelijk dank zeggen!

2 opmerkingen:

Ma Tok zei

Het is toch grappig dat de felheid en de kracht van de oude dame door iedere dierenarts en -assistente worden onderschat. En Oscar: gefeliciteerd, je hebt Iwan ingehaald qua gewicht.

Hans zei

Zo Os, een snijtand gebroken!? Dat heeft mijn Bacchus ook gedaan en ook ik heb nooit geweten hoe en waarop!