Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 30 juli 2013

Jaloers mormel

Cera:
Ze zeggen dat ik een jaloers mormel ben en met het gebruiken van die woorden heeft men mij erg gekwetst.
Ikzelf vind namelijk dat ik gewoon voor mijn rechten opkom, goed voor mijzelf zorg en vraag om de dingen die ik nodig heb om me goed te kunnen voelen.
Zoals een stevige aaibeurt bijvoorbeeld.
En het gebeurt nu eenmaal soms heel toevallig nogal vaak dat als er een ander wordt geaaid, ik ook plots een aaibehoefte voel opkomen. En dan wil het nog wel eens (erg vaak) voorkomen dat ik per ongeluk (ofzo) die ander opzij duw om die bereidwillige, strelende hand op mijn eigen vacht te mogen ontvangen. Maar dat opzij duwen doe ik heus niet omdat ik de ander geen aaien gun, en ik hoop dat u dat even wilt noteren.




Het maakt mij overigens ook helemaal niet uit wie mij aait, als ik maar die hand over mijn vacht mag voelen strelen en kroelen.
Maar daarom noemen ze me dus regelmatig "slettebakje" en gebruiken ze meer van die vreselijke scheldwoorden tegen mij, zoals bijvoorbeeld ook "lellebel".
En eerlijk gezegd vind ik dat ze met deze woorden vreselijk overdrijven en die dus onterecht gebruiken.




Bovendien zouden de mensen juist blij en dankbaar moeten zijn dat zij mij mogen aaien en knuffelen, want geen enkele haarfabriek is zo schoon, zo zacht en zo gewillig als ik.
Ik lig weliswaar regelmatig over de straat te rollen, maar dat is omdat ik (als model zijnde) met mijn veelkleurige vacht (aardetinten werken altijd zo verwarmend zeg maar, vindt u ook niet?) zo beeldig uitkom op die steenrode achtergrond, en ik maak dan tevens van de gelegenheid gebruik om mezelf een goede wasbeurt te geven zodat niemand me ervan kan beschuldigen een viespeuk te zijn.

En zeg nu zelf, een beetje jaloers zijn is helemaal niet zo erg en vooral voor de jongens kan het helemaal geen kwaad als ik ze af en toe een klein beetje opzij duw; dat lijkt me alleen maar goed voor hun karaktervorming en ontwikkeling.

Dit alles gezegd hebbende, mevrouw K., wil ik u en uw gasten daarom dringend verzoeken mij voortaan niet meer uit te maken voor "lellebel" of vergelijkbare, negatieve aanduidingen. Nee, ook niet meer "jaloers kreng", want goed beschouwd wordt mijn gedrag aangemoedigd doordat de jongens zich opzij láten duwen, u en uw bezoek toestaan dat ik me altijd opdring en dat ik bovendien ook nog eens voor mijn moeite rijkelijk beloond wordt met aaien en knuffels, waarvan ik nu eenmaal nooit genoeg kan krijgen. U heeft daar niet van terug, zegt u? Zijn we het dan eens?

4 opmerkingen:

Jacq. zei

Ach Cera, laat ze maar zeuren; ze zijn JALOERS op jou omdat je gewoon om aandacht durft te vragen.

Mevrouw Katblad zei

Zeker ook in therapie geweest?

Greet zei

Cera, ik heb er ook vaak last van die behoefte om plotseling geaaid te worden. Als mijn huisgenote geaaid wordt, komt bij mij ook ineens die behoefte op. Gelukkig begrijpt mijn huisgenote dat en ruimt ze het veld voor mij. Dat heeft heus niets met jaloersheid te maken, hoor Cera. Groetjes van Katootje.

Truus zei

Ha Cera: Je bent gewoon een hele goede therapeut tegen stress bij mensen. Niks zo ontspannend als het aaien van een zachte kattenbuik, heerlijk:)