Geen recht van overpad?

Verdwaald of niet, maar de gast die wij een paar weken geleden mochten ontvangen was weer teruggekeerd in de Katbladstraat. En liep zich vervolgens klem bij de redactie, want het toeval wilde dat er heel wat nieuwsgierige haarfabrieken rondliepen die het betwijfelden of deze bezoeker wel recht van overpad had. En de roze gast was daar zelf ook niet helemaal zeker van, zo te zien tenminste.

In elk geval liep hij zich klem voor onze deur, en wist toen niet meer wat hem te doen stond.

Cera kwam als eerste naar de Roze toelopen. We weten niet wat haar bezielde om dit te doen, want normaal gesproken is zij bang van en voor vreemde haarfabrieken en blijft zij liever bij hen uit de buurt.
Op slechts twee meter afstand van de Roze bleef zij toch maar stilstaan.

Charli was van de andere kant gekomen en minder bang. U kunt dat op het filmpje (vorig bericht) beter zien.
Nu voelde de Roze zich nog minder op zijn gemak en begon te grommen en blazen. Charli trok zich daar weinig van aan want is al oud en ervaren en maakt zich niet zo druk meer om een beetje geluid.

Inmiddels was de Wams ook gearriveerd; hij houdt wel van een verzetje maar dan liever als toeschouwer. Bovendien was hijzelf natuurlijk ook min of meer een gast en dan dien je je afzijdig te houden.

Mevrouw K. had helaas geen tijd om de camera weer in de filmstand te zetten omdat er teveel tegelijk en op verschillende plekken gebeurde, en een gewoon fototoestel kan nu eenmaal al te snelle bewegingen niet aan.
De Roze deed nu niets anders meer dan constant heel hard blazen naar Charli, die op zijn beurt de kalmte zelve bleef. Tja, hij zat natuurlijk op eigen, vertrouwde grond terwijl de Roze zich alles behalve op zijn gemak voelde in deze vreemde omgeving met al die toeschouwers op zijn lip.

Wamy zat te genieten, dat was wel duidelijk!
Maar net toen K. dit plaatje van hem schoot, verplaatste de Roze gast zich.

Hij (de Roze) had het zomaar aangedurfd om langs de benen van K. naar onder onze buitentafel te vluchten, vlakbij waar de Wams net nog zat. Wams raakte even helemaal van slag door deze positiewijziging en begon zowaar te blazen tegen de bezoeker.
Wel Wams, zo doe je net alsof je bij ons hoort; voel je dat misschien ook een beetje zo?
Inderdaad erg schattig, maar we gaan gauw verder anders komt dit verhaal nooit tot een eind.

Cera begon gelijk aan een gedegen sporenonderzoek op de plek waar de Roze zojuist nog had gezeten.
Merkwaardig toch dat haarfabrieken dat sporenonderzoek al gaan doen terwijl de maker van die sporen nog niet eens vertrokken is en eigenlijk nog in de gaten gehouden zou moeten worden.
Maar zo zijn er wel meer bijzondere dingen op te merken betreffende het gedrag van haarfabrieken, dus laten we daar maar niet te lang bij stilstaan.












Charli hielp Cera bij haar onderzoek, of misschien was het wel andersom, dat kan natuurlijk ook.
Maar het kan uiteraard ook zo zijn dat elk zijn eigen onderzoek deed en dat er dus van helpen helemaal geen sprake was.
Terug naar onze buitentafel maar weer?

Ja, want het Roze beertje had zich weer verplaatst en was nu vlakbij onze schuilhut gearriveerd, maar dan wel de achterzijde daarvan. Hij leek nog niet van plan op te stappen, wilde waarschijnlijk liever daarmee wachten totdat onze haarfabrieken allemaal waren opgehoepeld.

Wel, het kon nog erger, de situatie kon ook nog verslechteren door de komst van bijvoorbeeld?
Ja, 1 keer raden moet genoeg zijn als wij u vooraf vertellen dat hij pas net van bed was gekomen en nog niet helemaal wakker was.

Inderdaad, jongeheer Boezelmans, oftewel de Boez.
Hij had helemaal niks in de gaten en liep al geeuwend onder de tafel door terwijl de Roze op nog geen meter afstand zat, Wamy nog steeds op de bank dweilde en de nog enig ontbrekende (wit-rode) reporter zich ook had gemeld.

Dat onze knul niet bijster slim is wisten we al, maar hoe zat het met zijn instincten en antennes?
Gelukkig, die bleken nog te werken, al verliep het allemaal wel wat traag. Jawel, Boez ontdekte de Roze vreemdeling en besloot de gast eerst maar eerst eens goed te bestuderen.
Helaas bleef het daarbij.
We zeggen dit niet omdat wij graag hadden gezien dat onze gast in de problemen zou komen, maar meer omdat wij wat meer dan dit (foto) van onze Boez hadden verwacht.

Maar ook Wamy en de Os hadden wat meer actie van de Boez verwacht. Oscar trouwens stelde ook teleur; hij had vanaf het prille begin op de tafel verderop in de straat zitten kijken naar alles wat er voor de deur van de redactie gebeurde, maar had het dus niet nodig gevonden zich te melden om zijn aandeel aan deze reportage te komen leveren, waarschijnlijk omdat hij zijn nieuwe contract toch al binnen heeft gesleept. Wij zullen binnenkort nog een hartig woordje met hem moeten wisselen.
Maar nu weer terug naar het verhaal want het eind is nu eindelijk in zicht.
U ziet de Boez omkijken naar zijn vriendje Os en wij kunnen u enkel melden dat er wat blikken van verstandhouding werden uitgewisseld. De Roze bleef gewoon zitten waar hij zat en dat gold dus ook voor de anderen.
Hoewel?

Charli (foto) had al zijn interesse in de Roze gast verloren en had bovendien nog meer te doen dan alleen maar afwachtend rond te hangen bij de buitentafel.
Voor Cera gold hetzelfde; zij was reeds eerder vertrokken naar de Kruidentuin. Blijkbaar had het sporenonderzoek voldoende informatie opgeleverd en vonden zij het niet langer nodig om in de buurt te blijven.
En mevrouw K. was het ook een beetje zat geworden. Vóórdat dit verhaal begon was zij aan het huishouden geweest, en nu kon zij de drang om daarmee door te gaan niet langer meer bedwingen.
Dus hier eindigt deze reportage en daarom kunnen wij u niet vertellen hoelang de Wams, Oscar en de Boez het Roze Beertje nog lastig hebben gevallen, hoe de gast tenslotte heeft kunnen ontsnappen en in welke richting hij zijn tocht heeft voortgezet. Wel kunnen wij u melden dat onze benedenverdieping weer een grondige poetsbeurt heeft gehad en dat alleen mevrouw K. daar erg tevreden over is.
Amen.