Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 18 augustus 2014

Verwennerij-project

Mevrouw K. heeft een nieuwe (tweedehands) fiets gekocht. Eén met wel zeven versnellingen, dus ze zou er veel harder mee moeten kunnen rijden dan met haar oude fiets, maar dat valt vies tegen; deze nieuwe heeft een loodzwaar frame dat natuurlijk ook met haar mee de Leidse bruggen op moet worden getrapt.  Maar dit alles terzijde, want het gaat hier eigenlijk om de dubbele, waterdichte fietstas die zij voor de nieuwe fiets kocht.
Ook deze blijkt niet de juiste te zijn, dat hebben onze reporters namelijk laten weten door het ding (beide kanten!) totaal te negeren. Alleen de Boez heeft even heel kort aan de tas gesnuffeld toen K. 'm net had bevestigd, maar wij konden aan zijn snuit al direct zien dat er niets van deugde. En onze grootste tassencontroleur Oscar heeft zelfs nog niet één keertje ook maar gekéken naar de tas, evenals Cera overigens, die u hiernaast haar poten ziet wassen zonder de tas een blik waardig te gunnen terwijl ze er met haar snufferd bovenop zit.

We zouden nu de tas kunnen vervangen door een ander, beter exemplaar, maar het ligt meer voor de hand te proberen het ding aantrekkelijker te maken voor onze reporters. Hoe? Wij menen daar een oplossing voor gevonden te hebben.
Waarschijnlijk is het 't beste om de veel te nieuwe tas eerst eens te voorzien van een opengesneden nepetamuis, en het kruid dat vrij komt dan goed met een schuursponsje of borsteltje over de binnenkant van de tas te verdelen, eventueel ook op de buitenkant van beide kleppen. Maar dat lijkt ons nog niet voldoende, want de binnenkant is geplastificeerd om zodoende de boodschappen droog te kunnen houden en zal derhalve maar weinig geur van het kattenkruid opnemen. Daarom hebben wij eveneens nog verzonnen om een flink aantal boodschappen te gaan doen en de tas hiermee aan beide zijden te vullen. Wij denken dan aan een stuk of tien haringen (onverpakt en zonder ui uiteraard), een flinke magere runderlap, een ongekruid, rauw kippetje (kalkoen mag ook), wat takken verse nepeta, een paar gehaktballen (niet over de datum, dat spreekt voor zich), en iets als gebakken schol (of andere vis uit de aanbieding), ook in ruime hoeveelheid. Deze boodschappen laten wij dan minstens een volle nacht in de tas achter, zodat de eventueel rondlopende haarfabrieken uit de Katbladbuurt (vreemde gasten incluis), nieuwsgierig als ze zijn, de tassen komen onderzoeken en vooral markeren, ieder op zijn eigen wijze.
Als K. dan de volgende dag de boodschappen ook nog gedurende minstens de hele ochtend in de tas laat zitten, moet het toch wel erg gek zijn als onze eigen haarfabrieken haar fiets nog steeds zonder blikken of blozen voorbij lopen, heh? Ja.
Daarna is het wel zaak om alle boodschappen in een stevige vuilniszak (meeuwenproof zeg maar) te verpakken en door de vuilniswagen op te laten halen, waarna mevrouw K. de tas aan beide zijden maar vooral dan natuurlijk de binnenkant flink dient te schrobben (maar ook weer niet te flink) met warm water met daarin een flinke scheut bleekwater, voor de finishing touch, om het maar zo te zeggen, waarmee wij duiden op het zodoende verkregen ideale geurenpakket.
Voordat K. echter aan dit verwennerij-project kan beginnen, moet het wel eerst wat beter weer worden, anders komt er geen hon... eh kat langs om aan ons plan mee te werken. En dat zou verspilling van goed en duur voedsel betekenen en daar werken wij zeer beslist niet aan mee! (Om het nog maar niet te hebben over het belasten van het milieu...)

10 opmerkingen:

Pier zei

Lokvlees.

Greet zei

Ik zie u al door Leiden fietsen met een hele sliert haarfabrieken achter u aan: de kattenvanger van Leiden.

BETTY zei

POOSJE VOOR DE DEUR NEERLEGGEN ZODAT ALLE PASSERENDE KATTEN HEM EVEN MARKEREN LIJKT MIJ HET EENVOUDIGSTE MEVROUW KATBLAD

MUMU UIT LAREN

Hella Vaase zei

Maar waarom zouden de reporters een eigenste vietstassen dan controleren ?
Dat kan de hoofdredacteur toch zelluf wel even meenemen, melden en doorbrieven zeg maar.
Je hoeft een vietswiel toch niet twee keer uit te vinden ?

katja zei

Kunt u Charli niet even vragen? Die is toch nogal goed in markeren? Of u zet de tas even binnen voor hem klaar tegen uw staande klok...

Cisca zei

Nou leefde ik altijd in de veronderstelling dat die tassen voor boodschappen doen bedoeld waren. Weer wat bijgeleerd.Of gaan de reporters mee boodschappen doen? Vast onderweg de helft opeten enzo. Scheelt een hoop gesjouw bij thuiskomst.Wt jammer dat de aankoop toch een sof is.

Bianca zei

@ Cisca:
je kan het meenemen door Madame K. van heur haarfabrieken naar de blauwe XL buurtsuper beschouwen als een haarfabriekiaanse manier van het uit eten mee nemen van betreffende pluiskopsels, als het ware reeds. Een rijdend restaurant.

Cisca zei

@ Bianca. Is uw achternaam van Oekel, reeds?

Bianca S. zei

@ Ciska:
Neen helaas pindakaas, Servet is de naam. Pollens als het ware.

Marjon zei

Mmmm Ja! Van de etenswaren krijg je alleen maar viestassen, maar bleekwater zal de katten wel lokken!:-) Hier ten huize houden we katten op de etage voor de badkamer "gevangen" door daarbinnen bleekwater te gebruiken;-)