Onverwacht bezoek krijgt boze blikken

Zat mevrouw K. net even aan de buitentafel, komt de jongeheer Boezelmans daar waar haar benen waren een partijtje moeilijk zitten doen. Maar natuurlijk deed hij dat niet voor niets, want toen K. haar hoofd weer onder de tafel vandaan trok en achter zich keek, zag ze het volgende.

Jawel, een vreemdeling dus, en nog een fraaie ook. Wij hadden het gevoel dat het een hij was, maar het is ook heel goed mogelijk dat hij een zij was, we hebben dat helaas niet kunnen controleren want de roze-rooie zelf wilde het ons niet vertellen of laten zien.
Wat hij daar zat te doen daar kwamen we ook niet helemaal achter, maar heel waarschijnlijk lag er iets eetbaars op de straat.
K. wilde graag dat hij (of zij) even voor een mooie close-up zijn (of haar) kop oprichtte, maar daar had hij (of zij) geen tijd voor of geen zin in.

Totdat de vreemdeling eindelijk uitgesnuffeld was en naar K. toeliep voor een aai, maar toen was het eigenlijk al te laat om op het knopje te drukken. K. deed dat toch (want je weet maar nooit), met deze foto als resultaat.
Maar wat een zachte vacht had deze mooie haarfabriek! Tjongejonge, daar kunnen maar weinig anderen aan tippen!














Nou ja, behalve bijvoorbeeld de Boez dan, heh? En vooral zijn witte halsje en borstje dat aanvoelt als de beste en duurste wattensoort die je maar kunt krijgen in de sjiekste winkels, heh knul?
(Zo goed, Boez? Nee? Tjongejonge, wat een gemene blik toch weer...)

De vreemde gast had de Boez nog niet gezien, maar dat duurde niet lang. Tja, en toen werd de situatie een beetje ongemakkelijk.
De roze-rooie begreep dat hij eventueel recht op overpad kon krijgen maar zeker niet meer dan dat. Dus werd het tijd voor hem (of haar) om het territorium van dat ventje met die boze ogen maar weer eens te gaan verlaten.

De vreemdeling nam eerst nog midden op straat plaats om zich even te heroriënteren. Zou hij nu links of zou hij rechts?
Het werd rechts, en niet lang daarna verdween hij (of zij) door de Steeg van Storm naar onbekende oorden. Boez ging hem natuurlijk achterna om er zeker van te zijn dat de flinke jongen (of meid) de Katbladstraat nu wel echt had verlaten, en toen dat inderdaad het geval was, ging hij weer over tot de orde van de dag.
Mevrouw K. trouwens ook, zij nam nog een slokje van de witte wijn.
(Zo, dan weet u dat ook weer.)