Welkom!

Voor onze avondronde namen wij een andere route dan normaal, en dat had te maken met het feit dat mevrouw Troy in de Kruidentuin zat te genieten van het alleen zijn en wij haar niet wilden storen. Wij liepen dus rechtsstreeks naar de Steeg van Storm en kwamen zo terecht in de Parallelstraat. Op de foto ziet u boven reporter Boez, in het midden reporter Cera en onder idem Japekoppie. De laatste kijkt naar een groep krijsende meeuwen, die elkaar achterna zaten vanwege (waarschijnlijk) iets eetbaars, maar dat gissen we maar.
Wij liepen verder richting het gevaarlijke water, maar ver kwamen we niet.

Halverwege de Parallelstraat zat namelijk Mini ons op te wachten; zij had wel zin in een verzetje en was vast van plan om ons groepje op te breken, of in elk geval één van onze reporters het leven zuur te maken. U ziet het al aan die oogjes, heh? Ja, die staan in de "mepstand"! En nee, je hoeft geen poezendeskundig te zijn om dat te herkennen...
Wel, we laten Mini nog even voor wat zij is, want ondertussen had mevrouw Katblad weer ergens brutaal aangebeld omdat zij een tip had ontvangen over de aanwezigheid van twee nieuwe haarfabrieken, en ze wilde daar natuurlijk het fijne van weten. Het bleek het goede huis te zijn, een mens deed open en gaf toe twee haarfabrieken in huis te hebben. Aha! Zeker zo'n kleine grijze met een wit puntje aan zijn staart? Jawel, en dan ook nog een zwarte. Moeder (zwart) en zoon (grijs) dus. Hij zou ze wel even aan ons tonen. En ja hoor, even later struikelden de twee haarfabrieken de trap af. De grijze herkenden we al direct, die hadden we al een paar zien rondzooien en huppelen. Een soort Monster, maar dan met meer wit. De zwarte (moeder) hadden we echter nog niet gezien. En hun namen waren? Wel, het ventje heet Wamy en zijn moeder luistert (soms) naar de naam Poeki! Nou, dat is dan een Poek nummer 3 in de Katbladbuurt! Wij moeten overigens maar snel onze plattegrond weer eens gaan aanpassen, maar dat terzijde.

Mini had nauwelijks meer oog voor onze reporters, want Wamy was veel interessanter voor haar. Ze dolden even samen in het rond, en vervolgens besloten ze zij aan zij onze reporters te intimideren. Onze drie Katbladkatten waren trouwens al een eindje teruggelopen, richting Steeg van Storm. Ja, er waren nu teveel andere katten in de straat en de onze beseften heel goed dat ze op vreemd terrein waren en dus in het territorium van anderen, en dan past een bescheiden opstelling. Nee, terug naar huis gingen zij niet, want mevrouw Katblad was daar immers nog en dan blijf jij ook voor je fatsoen, en je wacht rustig tot ze klaar is met haar gekeuvel.

Op deze foto ziet u boven, achter een plantenbak, de Boez staan. Hij was wel erg nieuwsgierig, maar zonder zijn vriendje Os is hij ook wel wat eh..... voorzichtig.
Onder ziet u Wamy dus, die druk aan het rondspringen was en eigenlijk alleen maar oog voor Mini had. Zou hier een romance van kunnen komen? Wij wachten het af.
Wamy is nog geen jaar oud (of net aan). Zijn mens vertelde dat hij meestal via het dak naar buiten gaat, want daar is (uit het raam) een soort van trapje voor hem en zijn moeder gemaakt. Daar komt hij dan in het dakgebied van Oscar en Lima, en laten we ook niet vergeten dat Bel de Franskat dat ook als zijn territorium beschouwd. Het zal er dus af en toe wel een lollige boel zijn, op dat dak. Van de mensen van Os en Lima begrepen wij dat er voor de haarfabrieken geen mogelijkheid is om af te dalen naar de straat, maar deze Wamy heeft al een paar keer voor de voordeur gestaan terwijl hij via het dak buiten was gekomen. Wamy heeft dus een geheime uitgang naar de straat gevonden, en dat vinden wij erg knap van hem.

Het ziet er trouwens naar uit dat Wamy wel eens op zijn donder krijgt (Bel?), want hij heeft een flinke haal op zijn snuit gekregen. Ja, aan de rechterkant (voor de kijkers dus links).

Ah, daar hebben we dan moeder Poeki. Ja, een klein wijffie, pittig snuitje en felle oogjes, en ze was er al vroeg bij want haar zoon is maar een half jaar jonger dan zij. Ze had trouwens nog 2 andere kits, maar wij hebben niet gevraagd wat er van hen terecht is gekomen. We hoeven niet alles te weten, heh?
(Hoewel.....)

Zo! Het wordt alsmaar drukker. En als je het over de duvel hebt!
Wamy was dus niet voor niets plat op de grond gaan liggen en moeder Poeki bleef eveneens niet voor niets binnen: Bel de Franskat kwam naderbij. Hij hield zich goed verscholen en dacht dat wij hem niet in de gaten hadden, maar dat dacht hij dus verkeerd.

En omdat wij hem toch al gezien hadden, kwam Bel maar tevoorschijn ook, en viel de jonge Wamy aan. De meest kwestbare? Misschien wel. Poeki stormde direct de trap op, Japekop en Boez hadden zich in de Steeg teruggetrokken, Cera was een eindje verder bovenop een Bromwielzadel gesprongen en Mini was opeens ook niet meer in de buurt. Toen Bel wederom wilde aanvallen (Wamy had zich uit de poten gemaakt maar was niet ver weg), deed mevrouw Katblad een paar stappen naar voren. Ja Bel, nu moet je om dat blazende mens heen, durf je dat? Nee dus. De Franskat draaide zich om en ging er vandoor. Zag Cera niet eens op het Bromwiel zitten en negeerde bovendien Japekop en de Boez, die nog steeds zaten te wachten op mevrouw Katblad.
Wel, wij besloten dat het tijd was om onze haarfabrieken naar huis te brengen en beëindigden ons gesprek.

Natuurlijk was Japekoppie flink uit zijn hum, maar dat vonden wij wel logisch ook. Immers, hij had wel heel lang op onze terugkeer moeten wachten en dat gedoe met die Franskat was nou ook niet bepaald ontspannen geweest. En eh...., waren wij niet iemand vergeten? Ach, Cera. Zij zat nog steeds op het zadel van het Bromwiel te sidderen, en durfde er niet af te komen. Ja, de Schrik van de Buurt (Bel dus) was wel verdwenen, maar je wist maar nooit, en van het Bromwiel naar de Steeg was een gevaarlijk stukje!
Wel, zo gebeurde het dat wij Cera ophaalden en haar naar de Steeg tilden, waarna zij verder te poot de weg verder naar de redactie aflegde. De Boez bleef nog een poosje buiten, en heel veel later moesten wij hem in de Kruidentuin bij zijn lurven grijpen want anders was hij nooit thuisgekomen. Voor hem overwegen wij een heropvoedingsgesticht, maar dat is weer een heel ander onderwerp.
Wij bedanken nog even het mens van Poeki en Wamy voor het interview en heten allen van harte welkom in de Katbladbuurt!