Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 11 juli 2010

Geen moederskindje

Japekoppie:
Ik was net bezig met mijn verkenningsronde toen ik de fotograaf tegenkwam. Ja, erg gezellig, al moet ik natuurlijk wel altijd mijn ronde afmaken heh? Nee, anders heeft het geen zin, dat verkennen. Maar goed, de fotograaf was op zoek naar Cera en mevrouw Katblad was een beetje ongerust omdat Bel de Franskat weer bezig was. Met het zijn van de SvdB (Schrik van de Buurt) inderdaad. Nee, hij zal wel uitkijken om mij wat te doen, want dat pik ik dus niet. Ja, hij heeft het vooral voorzien op dames en jonge ventjes en vandaar dat ik hem veracht. Ja u heeft het goed gehoord, ik vind hem geen knip voor de neus waard.







Wel, we waren dus bij het Zooiplein omdat we dachten dat Cera wel weer ergens in de tuinen bij de Kroeg aan het scharrelen was, en daar Bel op wacht zat bij de ingang van het Zooiplein, zou ze nooit veilig naar huis kunnen komen. Ja, die Franskat zat achter een boom te loeren, en we denken dat hij Cera al had gezien. Op een schutting of iets dergelijks. En toen de fotograaf Cera had geroepen, kwam ze inderdaad even later van een muurtje afspringen en liep ze naar ons toe. Nee, ze had Bel nog niet gezien want die zat verstopt, de LdeB (l.. de behanger - red.). Ja, die Franskat had haar dus wel in de gaten heh? Dat kun je wel zien aan zijn brutale ogen.
Wel, wat doe je op zo'n moment? Juist, je gaat het beoogde slachtoffer dus waarschuwen. Dat er gevaar dreigt inderdaad.

Dus ik het Zooiplein op om Cera te begroeten en zo nodig te beschermen. Ja, ze is niet alleen mijn ex-verloofde maar nu dus ook familie heh? En mijn moeder (T.Troy - red.) heeft me geleerd dat je je familie moet beschermen. Voor elkaar opkomen, ja, zelfs als dat betekent dat je moet vechten. En ik hou mijn moeder graag tevreden, dat snapt u vast wel, mijn moeder kennende niet? Daarom. Maar vechten doe ik dus liever niet, en daarom leek het me een goed idee om samen met Cera naar huis te lopen. Ja, de fotograaf aan de ene kant, ikzelf aan de andere zijde van Cera zodat Bel haar niet kon aanvallen.

Zo gezegd zo gedaan dus. Nee, Bel maakte geen schijn van kans en die Franskat had dan dus ook zwaar de pest in. Cera was nog wel een beetje bang dat ze toch aangevallen zou worden, maar ze liep ondanks dat met ons mee, en toen ze zag dat Bel ons niet durfde te volgen werd haar lopen huppelen. Ja, dat kan ze goed, huppelen als een danseresje inderdaad.
Toen Cera in veiligheid was, ben ik natuurlijk mijn verkenningsronde gaan afmaken. Ja, ik ben uiteraard in de eerste plaats Verkenner A en maak dus altijd mijn rondes af, anders ben ik een verkenner van niks.
Wilt u wat voor mij doen? Wel, ik zou het prettig vinden als u mijn moeder vertelde dat ik voor de familie ben opgekomen en Cera naar huis heb begeleid en haar dus heb beschermd tegen Bel de Franskat. Opdat ze trots op me is inderdaad. Nee, ik ben geen moederskindje, maar zou het toch prettig vinden als ze het weet. Alvast bedankt voor uw medewerking, ja.

4 opmerkingen:

Annemieke zei

Wat ben je toch een lieverd JK! Je moeder is vast trots op je en ik ook.

Wilma zei

We zijn inderdaad allemaal heel erg trots op je hoor Japie. Heel goed gedaan!

katja zei

Japekoppie, je bent mijn held !!!

de hoofdredacteur zei

Japekoppie is inderdaad erg trouw en plichtbewust. Hij is tevens de steun en toeverlaat van mevrouw Katblad, want bij elke vorm van narigheid (migraine, wanhoop, tegenslagen etc.) komt hij haar troosten. Wij denken dan ook dat hij een zesde zintuig heeft. Al met al is hij zo belangrijk voor het Leidsch Katblad dat wij zijn chagrijnige buien maar voor lief nemen en hem uitbundig prijzen voor zijn positieve inbreng. Japekop is een echte vriend; van hem bestaat geen tweede. Dat wilden wij even gezegd hebben.