Afgevallen en aangekomen

Hoog tijd voor de APK van Japekoppie en T. Troy, en bovendien moesten de voetkussentjes van mevr. T. gecontroleerd worden, dus ....
Het bleek nog even niet zo makkelijk om Japekop in een mandje te krijgen. Zodra hij de bui zag hangen (en zijn moeder opgesloten zag zitten) kwam hij in verzet, en niet zo'n beetje ook. Maar tenslotte konden we dan met het wielhuis vertrekken en werden daarbij bezorgd en angstig nagekeken door onze jongste drie reporters, die zich tussen de fietswielen verscholen hielden.

Gelukkig hoefden we niet lang te wachten bij de dierenarts. Want wachten is altijd heel vervelend, vooral als je het helemaal niet naar je zin hebt, heh Japekop? Nou, wat een ellende weer voor onze grote Verkenner A. Helaas moeten sommige dingen gewoon gebeuren heh? Daarom.

Japekop werd goed bevoeld, beluisterd en bekeken. En kreeg natuurlijk zijn jaarlijkse prikje. Wij hadden het nog even over zijn regelmatig gebraak en inderdaad, Japekop is sinds het vorige bezoek 3 ons afgevallen en weegt nog maar 5.1 kilo. In elk geval dus maar een tube pasta mee voor de haarballen, want daar heeft hij in het verleden vaker last van gehad...
Verder lijkt hij goed gezond, dus voorlopig maken we ons maar geen zorgen. Uiteraard houden wij zijn gezondheid wel goed in de gaten en zullen zijn gewicht wat vaker gaan controleren. En vooral niet teveel stress voor onze Verkenner, want daar is hij erg gevoelig voor....

En dan is mevrouw Troy aan de beurt. Nee, met die pootjes gaat het nog niet helemaal goed, maar dat hadden we zelf al kunnen constateren. Doch vandaag toch maar eerst de APK met enting, want dat moet niet meer worden uitgesteld; we zijn al een paar maanden te laat!
Maar wat is dat nu met die pootkussentjes van mevrouw T.? De dierenarts heeft in 15 jaar maar 3 keer eerder iets dergelijks gezien en in die paar gevallen was de oorzaak een allergie.... We zouden met Troy naar de dierenkliniek kunnen gaan waar er een stukje huid wordt weggenomen en onderzocht, maar ook dan is de uitkomst onzeker. Eerst nog maar even aanzien en de vorige behandeling nog een keer herhalen? Het heeft tenslotte wel iets geholpen, al vinden wij eigenlijk dat het nu wel over had moeten zijn... Wel, wij besluiten het nog een paar weekjes aan te zien, en wordt de kwaal weer erger, dan weten we dat de behandeling toch voortgezet moet worden. Moeilijk hoor, om te besluiten wat het beste is!
Verder bleek mevrouw Troy trouwens goed gezond, en ze was zelfs wat aangekomen. Ja, de oude dame zit nog mooi in haar vacht en ze glanst als een jonge dame! Dat er ook nog behoorlijk wat pit zit in het 16-jarige poezenlijfje, merkten wij toen zij in haar mandje werd teruggezet. Toen de klep namenlijk dichtging, begon zij wild om zich heen te slaan en gromde en grauwde ze als een wilde boskat!
Thuisgekomen was zij trouwens weer poeslief, gaf mevrouw Katblad wel duizend kopjes en spinde daar luid bij. Japekop moest nog zijn verkenningsronde maken en deed dat ook. Alsof er niets was gebeurd....