Onze reporters waren lekker in de Kruidentuin aan het dollen toen opeens iedereen wegdook. De fotograaf, die op een bankje zat, keek in het rond en zag al gauw wat de oorzaak was van deze verstoppartij. Ja, want Zwarte Gijs kwam eraan. Hij deed alsof hij helemaal niks kwaads in de zin had, maar wij weten wel beter, en onze haarfabrieken dus ook. Z.Gijs is overigens altijd goed te herkennen want hij heeft een zwart bandje om zijn linkerpols eh.... enkel, nee eh.... voorpoot. Ach, u kunt het op de foto zien.
Cera had zich verstopt tussen de hoge sprieten, maar hield haar omgeving wel goed in de gaten. En daardoor weer was ze best behoorlijk zichtbaar ook. Zwarte Gijs had haar natuurlijk allang gezien, maar omdat de fotograaf vlakbij Cera op het bankje zat, liep hij met een grote boog om de sprieten heen.
De Boez had eerst tussen de Nepeta gezeten, maar nu Gijs zijn richting uitkwam leek het hem toch verstandiger om onder de boom met de prikblaadjes te kruipen. Natuurlijk deed hij dat heel voorzichtig maar dat spreekt vanzelf. Boez mag dan wel een beetje dommig zijn, hij kijkt wel uit om zich te bezeren!
En waar was Oscar gebleven?
Ha! De Os was in het centrum van de tuin gaan liggen. Best wel ontspannen dachten wij, maar we kunnen ons daarin vergissen. Ja, hij kneep zijn oogjes wel toe, maar ondertussen! De drie reporters lagen nu verspreid door de tuin. Was dat nu wel zo verstandig? Waren ze bij elkaar gekropen of onder het bankje bij de fotograaf gaan zitten, dan had Zwarte Gijs geen enkele kans gehad. Maar op deze manier maakten onze drie het Gijs wel erg makkelijk; hij zou gewoon één van hen kunnen uitkiezen voor het geven van het pak slaag dat hij ongetwijfeld in zijn gedachten had!
Gijs was een lafaard. Hij koos namelijk het makkelijkste slachtoffer uit, Cera dus. Zij was uit haar schuilplaats gekomen toen Gijs achterlangs liep, en vervolgens naar het centrum van de tuin gevlucht. In plaats van zich nu bij de Os te voegen, was ze zenuwachtig en trillend op het pad blijven zitten, maar dan wel met rugdekking van de betonnen paaltjes. Zwarte Gijs echter had geen boodschap aan rugdekking. Cera zat voor het grijpen en was nu een makkelijke prooi voor hem. Hij nam de aanvalshouding aan en zette zich schrap voor zijn sprong.....
Cera wachtte angstig Gijs' aanval af. Wij ook. Wat een spannend moment!
Maar toen verpestte de fotograaf alles door op te staan. Ja, zogenaamd om betere foto's te kunnen nemen, maar volgens ons gewoon om Cera te gaan redden. We riepen nog: Blijf nou verdorie zitten! Je hebt toch een flinke zoom op je camera?
Maar het was al te laat. Zwarte Gijs zag het grote mens overeind komen en naar voren stappen, en vond het tijd om zijn aanval te onderbreken en er vandoor te gaan. Cera was gered en uit de problemen, dat wel, maar dit bericht loopt dus weer met een sisser af terwijl we eindelijk wel eens wat actie hadden willen zien en beschrijven. Maar wij beloven u: wij zullen de fotograaf eens flink onder handen nemen en misschien wel dreigen met ontslag. En die smoes van onrustige benen of last van de rug, daar trappen wij dus niet meer in. Want zo wordt het nooit wat met dit Leidsch Katblad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten