Jaja, het was even goed pestweer gisteren. (En voor de mensen die het nog niet wisten: wij brengen meestal het nieuws van gisteren, zoals elke krant dat doet, omdat na het fotograferen ook nog de berichten met zorg moeten worden geschreven en geplaatst, en dat doe je niet zo één-twee-drie. Een enkele keer, bij heel belangrijk en dringend nieuws dat niet kan wachten, willen wij nog wel eens dezelfde dag iets publiceren. Dus mocht het u opvallen dat het vandaag niet regent, dit bericht gaat dus over gisteren!!!)
Wel, onze haarfabrieken waren nergens te bekennen, wij vreesden toen het opeens zo begon te kletteren dat onze redactiekatten ergens nat zaten te worden maar bij nadere contrôle bleek dat reuze mee (of tegen, zo u wilt) te vallen.
Ja, want Japekop zat boven bijzonder appelig te wezen en vroeg zich ernstig af wat wij boven kwamen doen. Toch niet strijken ofzo heh? Want ook hij heeft daar een pesthekel aan, net als mevrouw Katblad zelf. Nee Apekop, wij kwamen slechts even kijken en donderen zo weer op naar beneden.
Oh, dan was het goed.
Cera lag op bed. Ja, uiteraard bij het hoofdkussen want daar ligt het het fijnst. De Boez lag wat verderop op het bed (alsof u dat niet al had gezien) en had de pest in. Wel, vanwege die regen natuurlijk! Effe erbij blijven, heh?
Wij lieten de drie maar weer met rust en daalden de trap weer af. Ja, want we misten er nog één, namelijk de oude dame. Wel, die bleek gewoon op het tapijt te zitten, en toen wij aan haar vacht voelden, merkten wij geen nattigheid op. Dus konden wij vaststellen dat al onze schattenboutjes reeds voor de stortbui binnen waren gekomen. Dat was dus dat, einde verhaal. Of niet?
Nee, want tijdens ons uitstapje naar boven was Oscar binnen gekomen door het Poezenloket. Ja, zeiknat natuurlijk. Nu moeten wij daar niet over mieren want het Poezenloket is er natuurlijk niet voor niets. Ja, via dit loket vangen wij behoeftigen op, nemen wij klachten van haarfabrieken in ontvangst en geven wij goede raad. En daar Oscar blijkbaar erge behoefte had om even ergens droog te zitten, was hij natuurlijk van harte welkom. Alleen voelde hij zich niet zo op zijn gemak omdat mevrouw Troy niet in haar allebeste bui was (iets wat echt maar zelden voorkomt, ahum), en dus hield Os de stand van (water-)zaken bij door uit het raam (loket) hangend te voelen of het al wat droger werd.
Dus toen het echt harde gekletter over was en de regen wat minder dicht, besloot Os maar weer eens te vertrekken.
Wij vermoeden trouwens dat hij in de tijd dat wij boven waren zijn buikje wel weer gevuld heeft in de keuken, en dat mevrouw Troy daardoor wat eh...... in de war, zeg maar, was geraakt.
Wel, spoedig daarna kwam de zon weer een beetje tevoorschijn. Maar het snurken daarboven ging nog lang door....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten