Uitstekende stembandjes

Gisteren werden wij opeens opgeschrikt door een hoop gegrauw en gegil uit de gang. En toen wij gingen kijken, zagen wij mevrouw T. Troy en juffrouw Bonya tegenover elkaar staan.
Voor de goede orde: mevr. Troy ontvangt graag gasten aan het Poezenloket, maar dan moeten ze zich wel gedragen en heel bescheiden opstellen. Het huis binnendringen is een andere zaak, dat is uiteraard beslist niet toegestaan.
Maar juf Bonya is dus niet voor de poes, wilde persé een kijkje bij ons binnen nemen en stond dus al in de gang voor de deur van de huiskamer. En T. Troy ging bij zoveel brutaliteit natuurlijk volkomen over de rooien.
De fotograaf greep snel de camera maar het was niet snel genoeg, T.T. had juf Bonya al naar buiten gedreven. Nee, T.T. is namelijk ook niet voor de poes, maar dat wist u al.

Wij dachten dat hiermee de situatie was opgelost, maar niets was minder waar. Juffrouw Bonya was onder de poezenloketstoel gekropen en weigerde daaronder vandaan te komen. Bovendien wilde zij nog even de tijd nemen om mevrouw Troy duidelijk te maken dat er van vertrekken vooralsnog geen sprake kon zijn, want zo snel opgeven ligt namelijk niet in haar aard.

En daar het ook niet in de aard van mevrouw Troy ligt om zomaar toe te geven, werd er over en weer een hoop gesnauwd en gegrauwd, waarbij Bonya de meeste verontwaardiging toonde door haar stembandjes tot het uiterste in te spannen. Mevrouw Troy bleef weliswaar iets kalmer, maar haar gekijf drong ook uitstekend tot onze oren door.
Wat nu? Zou de zondagochtendrust niet meer wederkeren? Werd dit een uitzichtloze situatie waar dus geen einde aan zou komen? Wel, dat viel mee.

Mevrouw Troy werd even afgeleid door de thuiskomst van haar zoon Japekoppie en juffrouw Bonya maakte van de gelegenheid gebruik om onder de stoel vandaan te kruipen en naar onze vergadertafel te vluchten. Nou, misschien is vluchten wel een beetje het verkeerde woord, want ze leek daar, onder die tafel, volkomen op haar gemak en ging zowaar zitten kauwen op een polletje gras (dat aan het aardappelmesje van mevrouw Katblad was ontsnapt, maar dat terzijde).
Mevrouw Troy liet de juffrouw haar gang gaan omdat haar lieve zoontje haar aandacht vroeg, en zo kwam het dat het een poosje rustig bleef en juffrouw Bonya uitgebreid van haar portie gras kon genieten. Toen zij daarmee klaar was, besloot de juffrouw maar weer eens een eindje verderop te gaan. Ze had bij ons, de redactie, immers haar punt gemaakt en het was hoog tijd voor ander vertier.

 En dat vertier vond zij al snel, want bij ons buurhuis was Charli zojuist teruggekeerd van zijn verkenningsronde en ook hij moest natuurlijk de volle laag krijgen van de juffrouw. Charli is echter net zo'n rustig typje als zijn broer Japekop. Hij ging er maar eens bij zitten en maakte van de gelegenheid gebruik om Bonya uitgebreid te bekijken en goed te bestuderen. Nee, hij liet zich beslist niet van de wijs brengen door het gegil van de juffrouw, en dus ging de lol er voor Bonya al heel snel vanaf. Daarom ook besloot zij het bezoek aan deze kant van de straat af te sluiten, stak over en bewoog zich snel en kordaat in de richting van het Zooiplein. Wat zij daar ging uitspoken weten wij niet, want de fotograaf vond het niet nodig haar te volgen vanwege de naderende koffiepauze. En daar kunnen wij best wel begrip voor opbrengen.