Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 24 augustus 2014

Vertrouwen of wantrouwen?

Gisteren gingen de mensen van Iwan, Lotje, Caja, Igor en Cieniy een dagje op stap, en zo kwam het dat mevrouw K. de vijf haarfabrieken hun diner mocht serveren.
Hiernaast ziet u Lotje. Tijdje niet gezien, heh Lot? Nee, en daarom vertrouwde Lotje het niet helemaal. Wat kwam deze vage bekende doen in haar huis? Zou zij door het luikje naar buiten vluchten of toch maar afwachten of dit bezoek nog iets positiefs zou opleveren?
Mevrouw K. liet Lot maar even met rust en ging uitzoeken waar de andere vier zich ophielden.

Caja lag stilletjes in een ruime stoel en keek mevrouw K. brutaal aan. K. sprak haar vriendelijke toe maar daar had Caja geen boodschap aan. Eerst zien en dan pas geloven, en dus ging K. maar vast naar de keuken waar op het aanrecht de blikjes klaar stonden.








Daar aangekomen hoorden wij al spoedig trippelende pootjes. Jawel, het was Iwan die direct een verhaal begon af te steken over hoe verschrikkelijk lang zij allen al alleen waren geweest en dat het hoog tijd werd voor een verse hap uit nieuwe blikjes. En die troep die ze als ontbijt hadden gekregen stond er nog grotendeels en mocht K. dus best wel weggooien; Iwan zou daar in elk geval geen hap meer van nemen.
Wel, zo te zien komt Iwan niks te kort want hij ziet er puik uit, ondanks dat hij bijna al zijn tanden kwijt is. Wij konden ons trouwens best voorstellen dat hij liever de mousse-variant van Gourmet at; dat zou hij even later laten blijken ook.

Omdat Iwan wel vertrouwen had in het doen en laten van mevrouw K., kwam nu ook Caja naar de keuken. Maar daar gearriveerd had zij in eerste instantie alleen maar belangstelling voor Iwan, want viel hem lastig door beurtelings tegen hem aan te leunen en langs hem te schuren, en met haar pogingen het record kopjes geven te verbreken. Iwan liet het allemaal toe terwijl hij intussen natuurlijk wel in de gaten hield of de voerbakjes naar behoren gevuld werden.










Mevrouw K. echter wilde eerst nog wat foto's maken van de activiteiten van zijn aanbidster, en zo kwam het dat Iwan toch wat langer moest wachten op zijn hap dan hij wenste.

Ondertussen was Lotje de trap naar boven opgegaan. Blijkbaar was ze toch tot de conclusie gekomen dat K. niet echt te vertrouwen was.

Nu wisten we alleen nog niet waar Igor en Cieniy uithingen. Misschien wel buiten?









Inderdaad, daar waren ze, op het balkon gelegen.
Dat Cieniy niet naar binnen zou komen om te eten leek ons niet zo vreemd, maar dat Igor niet wilde komen voor zijn hap vonden wij wel curieus. Misschien uit solidariteit met C.?
















K. had Cieniy met "Sientje" aangesproken en haar daarmee diep beledigd. Nee, nu kwam zij zeker niet meer.












En Iegje dus ook niet!
Mevrouw K. heeft toen maar de drie overgebleven, volle voerbakjes op de daarvoor geëigende plekken gezet en verliet het pand snel opdat alle haarfabrieken in de gelegenheid gesteld werden in alle rust hun diner op te peuzelen. Echter, vanuit een ooghoek zag K. dat Iwan zich al op een nieuw vol bakje had geworpen, dus hij is zéker aan zijn trekken gekomen, om het maar zo te zeggen!

4 opmerkingen:

Annemieke zei

Wat een diva gedrag van de dames!

Ma Tok zei

Ja, wat kan Cieniy lekker knorrig kijken, he? Toen we thuis kwamen waren alle bakjes leeg en wilde iedereen dat ze weer gevuld werden. Omdat ze zo lang alleen hadden moeten zijn hebben we hen maar hun zin gegeven.
Nog bedankt voor de thuiszorg, mevrouw Katblad.

Jacq. zei

Wat een heerlijk stel!

Hannah zei

Cieniy valt om van de lach zie ik wel!
leuk hoor al die poeze-kinderen.

Groeten uit Wellington, Hannah