Alweer ingesloten

Omdat de Os al een tijdje bijna roerloos naar het kattenluikje van Charli zat te staren, vond mevrouw K. dat ze maar eens moest gaan kijken wat daar gaande was.
Hoewel, ze had al een donkergrijs-met-wit-vermoeden, en u begrijpt natuurlijk onmiddellijk wat of eigenlijk wie wij daarmee bedoelen.
Maar een vermoeden (van welke kleur dan ook) geeft geen definitieve zekerheid, heh? Neen.
Kom op dus, dan gaan we het controleren.

In eerste instantie zagen wij alleen maar heel veel wit, maar daardoor wisten alleen nog maar dat dit niet Charli kon zijn.
Het koppie van de haarfabriek zat achter een mistige waas, dus daar werden we ook niet veel wijzer van. Het vermoeden bleef en zekerheid hadden we dus nog steeds niet mogen ontvangen, ook niet nadat we zagen dat de haarfabriek wanhopige pogingen deed het luikje open te rammen. Er zat dus niks anders voor K. op dan op de deur te kloppen om de buuf ervan te verwittigen dat er een soort van noodgeval in haar halletje gevangen zat.

Pas toen de deur open ging, werd eindelijk ons vermoeden bevestigd, en de buuf vertelde ons ook nog dat de Wams wel vaker per ongeluk bij binnenkomst een schuifje verzet en zichzelf daarmee insluit.
Het noodgeval zelf wierp zich na zijn bevrijding direct op onze Nepeta cataria (dank je wel, Katja!) om middels een paar haastige snuiven en happen enigszins te kunnen kalmeren. Overigens, van het feit dat dit wilde kattenkruid op de Rode lijst staat, heeft nog geen enkele passerende haarfabriek zich ook maar iets aangetrokken. Het zij zo.