Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 22 mei 2013

Allemaal vergissingen...

Terwijl wij pas nog schreven dat het zo goed ging met de psyche van mevrouw T. Troy, heeft zij ondertussen helaas een nieuwe (gelukkig vrij onschuldige) inzinking gekregen, vermoedelijk veroorzaakt door haar Katzheimer.
Hier ziet u haar hangend vlak boven de waterspiegel.
Het is zeer waarschijnlijk (bleek ook later) dat zij wat water wilde gaan drinken, maar ze werd gedurende zeker vijf minuten (en dat is lang hoor!) in beslag genomen door de weerspiegelingen in het water, misschien zelfs van haar eigen snuit. Toen zij tenslotte met haar snorharen wat rimpelingen in het water veroorzaakte, herinnerde ze zich ineens weer waarom zij daar op de rand van de kuip hing te hangen, namelijk het nuttigen van enkele slokjes kraan- vermengd met regenwater.

Echter, tijdens het drinken probeerde zij steeds die andere oude taart te ontwijken, die steeds op hetzelfde moment als zij besloot de tong in het nat te steken. Wel, dat was nog een hele klus.

Het bleef echter niet bij dit ene onschuldige incidentje, want vervolgens kreeg mevrouw Troy problemen met haar dag- en nachtritme. Dat specifieke probleem komt zo nu en dan wel vaker voor, maar meestal heeft zij haar verstand na één vergissing (aanhoudend krijsen midden in de nacht) wel weer bijéén geraapt, doch dit keer duurde de verwisseling van dag en nacht drie dagen (of liever nachten, of eigenlijk liever niet dus) waardoor mevrouw K. haar bed uit diende te komen om de oude kattendame te kalmeren, te vragen haar gekrijs in de huiskamer te staken en mee terug naar boven (bed, mandje) te gaan. Oscar (die beneden slaapt) heeft gelukkig nog geen klacht ingediend bij de Hoofdredacteur, maar wat niet is kan nog komen, want het aantal decibellen van het gekrijs van T.T. is te vergelijken met die van de sirene van wijlen Bollewangen in zijn krolse tijden, en dus niet mis.
Trouwens, de laatste keer dat K. mevrouw Troy mee naar boven had genomen omdat het nog maar pas drie uur was en derhalve te vroeg om op te staan, vond er nog een ander incidentje plaats: K. stak, zwevende op de rand van dromenland, heel even een voet buiten haar dekbed en mevrouw Troy (eindelijk gekalmeerd en liggend op het voeteneinde) schrok daar zo van dat zij grommend uithaalde en (per ongeluk natuurlijk) een paar tenen van K. raakte. Halleluja, iedereen weer wakker want nu dus gekrijs van K.
De Boez maakt overigens van het nachtelijk gedoe dankbaar gebruik om op zijn eigen wijze te benadrukken dat hij liever zijn ochtendplas in de buitenlucht doet, waarmee wij bedoelen dat hij, zodra mevrouw K. na teruggekropen te zijn in bed en in slaap dreigt te vallen, haar weer bij volle bewustzijn brengt door met zijn flinke gewicht bovenop haar te springen, net zolang tot zij bereid is het slaapkamerraam voor hem te openen, iets wat K. liever zo lang mogelijk uitstelt. Wij vrezen dat we de Boez niet helemaal goed hebben opgevoed en betreuren het feit dat wij bij onze laatste verbouwing de slaapkamer niet afsluitbaar hebben laten maken.
U zult er, het bovenstaande gelezen en begrepen te hebben, niet van opkijken dat mevrouw K. tegenwoordig af en toe aan middagdutjes (zij noemt het liever siësta houden) doet, ondanks dat daar klimatologisch gezien verder helemaal geen reden voor is.

5 opmerkingen:

Truus zei

Ik vrees dat oordoppen niet afdoende zijn bij het nachtelijk gebrul van mevrouw Troy?
Vermoeiend.....hopelijk stopt ze er weer gauw mee

Mo zei

Maar is Katzheimer nou wel of niet overdraagbaar op mensen ?

Mevrouw Katblad zei

@Truus: Wij maken liever geen gebruik van oordoppen omdat T. Troy, als zij beneden zit te krijsen, in nood is en psychische bijstand moet krijgen. Dat laatste doen wij door naar haar toe te gaan, haar te aaien en troostende woordjes toe te fluisteren zodat T.T. weer vertrouwen krijgt in haar omgeving en zich herinnert waar zij is en dat het goed is. Snapt u? Deze methode werkt gelukkig en overigens heel snel, alsof er bij het horen en zien van haar mens K. een knopje in de hersentjes van mevrouw T. wordt omgedraaid waardoor zij opeens weer helder is geworden...
@Mo: Neen, maar dat weet u best wel.

katja zei

Achgossie, arme mevrouw Troy. En ook arme mevrouw Katblad, met die verstoorde nachtrust...
En tragisch maar ook heel komisch, hoe ze in de war raakte van haar eigen aanblik in de waterbak.

Truus zei

Mevrouw Troy heeft eigenlijk precies hetzelfde als mijn schoonvader. Hij weet ook af en toe niet waar hij is, vooral als het donker is. Minder herkenningspunten met de gordijnen dicht, denken wij.Gelukkig belt hij dan snel mijn zwager of ons en kunnen wij het uitleggen.
Geruststelling is inderdaad heel belangrijk, dus ook bij katten .
Zielig.