Har in de war!

De sukkels (Charli en Oscar) hadden het zo druk met de inspectie van een zeer oninteressante fietstas (of ze deden alsof, dat kan natuurlijk ook), dat ze niet eens (of dus juist wel) in de gaten hadden dat de vreemde kater door de Poort aan was komen lopen en zich had neergevlijd aan de uitgang, met één poot net over de rand zodat zijn tenen de Katbladstraat raakten.
Of hij zijn tenen nu met opzet daar had geplaatst, weten wij niet, maar zijn aanwezigheid alleen al was genoeg om mevrouw K. haar camera te doen grijpen en haastig, zonder jas, naar buiten te rennen (op haar manier dan, heh?). Ja, want dit was de eerste keer dat wijzelf de geheimzinnige vreemde over wie al zoveel geruchten de ronde deden, in levende lijve voor de lens konden krijgen.
Inderdaad een lange intro, maar wij konden het echt niet korter samenvatten...

Wel, toen de Os in de gaten had dat K. veel belangstelling toonde voor de vreemde kater, kwam hij er natuurlijk ook bij.
Wacht even. Nee, we gaan de vreemde kater niet steeds maar vreemde kater noemen want dan wordt het verhaal saai. Wij moeten deze vreemde kater, al is het maar voor voorlopig, een naam geven. Even denken....
Nog even denken.... Jeetje....
..................
Koffiepauze......

Wij hebben zojuist besloten de vreemde kater voortaan aan te duiden met Gromsnor. (Jawel, u raakt daar snel genoeg aan gewend.) Dit inderdaad vanwege zijn gigantische snor, en omdat hij bij onze eerste kennismaking nogal stond te grommen, vooral tegen onze reporter Oscar die hem toch allervriendelijkst begroette (te zien aan de staartstand, heh?) Gromsnor dus.
Wel, Gromsnor kwam direct overeind want vertrouwde Os blijkbaar niet helemaal.

En toen Gromsnor harder begon te brommen en grommen, zakte Os' staart tot een dieptepunt. Beiden deden een stapje achteruit.
Charli ziet u nog net onder in beeld verschijnen. Hij had eerst nog zijn fietstasinspectie moeten voltooien, maar nu werd zijn nieuwsgierigheid genoeg geprikkeld om wat dichterbij te komen.

Daar Charl niet zo'n snelle jongen is, bleef hij achter de Os stilstaan en wachtte daar op wat er verder ging gebeuren. Hij maakte tevens van de gelegenheid gebruik om onder de staart van Os te snuffelen, maar slaagde daar niet helemaal in.
Gromsnor had slechts aandacht voor Oscar, en terwijl hij zijn ogen tot spleetjes trok (maar daarbij de Os wel bleef aanstaren), zagen wij hoe het kammetje op Os' rug steeds meer rechtop ging staan.
Dit zou toch geen knokken gaan worden, huh?

Nee, gelukkig niet. Opeens sprong Gromsnor overeind en huppelde hij terug naar de Hoftuin. Daarbij maakte hij een aantal krolse geluidjes. Vandaar dus ook dat we denken dat Gromsnor een kater is, en derhalve nog niet geholpen, maar wij zouden ons zomaar kunnen vergissen natuurlijk.
Wel, bij de hoek (zie foto) bleef Gromsnor opeens staan. Zijn prachtige staart zwaaide een aantal keren van links naar rechts, en uiteraard weer terug. Toen verdween hij plots om de hoek. K. volgde hem natuurlijk met de camera in aanslag.

De eerste die K. daar echter zag was Harremans. Hij zat op een tuintafeltje. De arme knul was totaal ontzet; hij was namelijk op eigen terrein de regie kwijt en moest met lede ogen toezien hoe de vreemde Gromsnor (weer?) zijn gebied was binnen gedrongen.
Opeens hoorden wij een luid gepurr; het kwam onder het tafeltje vandaan.
Het zou toch niet?

Ja hoor, het was wel degelijk! Gromsnor was onder Harry gaan zitten, zonder zich wat aan te trekken van het verwarde partijlid van Hof is Vol.
En Gromsnor wilde ook best wel even stil blijven zitten voor de foto.
Heel even dan heh?
Tjongejonge, wat een knap ventje! Prachtige ogen, lekker bekkie, en zacht zou ie ook vast wel zijn! Maar nee, dat ging K. niet uittesten want eerst moest de reportage af.
Jawel, alles voor het Katblad, heh? Yep.

Wel, het werd alsmaar gezelliger in de Hoftuin. Charli was namelijk achter mevrouw K. aangelopen want houdt wel van een verzetje en wat sensatie, Harry lag nog steeds zenuwachtig te doen op het tafeltje (waaronder dus Gromsnor zat), en ondertussen waren Oscar en Cera ook door de Poort de tuin in gekomen.
(Nee, de Boez was er helaas niet bij, maar het komt wel vaker voor dat hij een beetje aan de late kant is dus we lieten de moed wat dat betreft nog niet zakken.)
En Gromsnor zat lekker alles en iedereen te bekijken; hij genoot met volle teugen van alle aandacht en de door hem veroorzaakte opschudding.

Maar toch werd het hem opeens te druk, en daarom huppelde hij naar een eindje verderop, naar de Kiwituin zeg maar. Daar bleef hij even staan om naar de voorbij rennende Cera te kijken...

Cera in de tuin terwijl Harry daar rondliep?
Jawel. Zij was nieuwsgierig genoeg naar Gromsnor, maar tegelijkertijd ook bang om te worden uitgezet door Harremans. En daarom ook had zij zich verstopt achter een takkenbos.
Doch Harry had hele andere dingen aan zijn kop; voor de eerste keer (voor zover wij weten, sinds BolleWangen dan) toonde hij totaal geen interesse in Cera en wist hij niet meer wat te doen. Gromsnor heerste op dit moment, en dus Har kon zijn partijbeleid niet uitvoeren.

De Heerser had onderwijl een plekje gevonden om even uit te rusten. Vanaf dat bankje kon hij alles en iedereen in de gaten houden en had hij voldoende rugdekking.
Laten wij nog even kijken waar de anderen verbleven, en in wat voor soort "gemoedstoestand" zij verkeerden.

Oscar bleef in de buurt van de uitgang. Dat kwam niet zozeer door Gromsnor, maar wel natuurlijk door Harremans die nog steeds vlakbij op het tafeltje zat.

Harry zat als verstijfd, was totaal uit zijn doen. Wij kregen bijna medelijden met hem, tot wij bedachten hoe hij kortgeleden de Os nog van onze buitentafel had gemept!
Cera zat nog steeds achter de takken, Charli was onzichtbaar. Het kan zijn dat hij elders in de tuin was, maar het is ook mogelijk dat de lol er voor hem af was en dat hij naar huis was gegaan. Nee, je weet het maar nooit met Charl.

Gromsnor lag als een Prins (nee een Keizer!) op het bankje.
K. overwoog nog om naar hem toe te gaan voor een close-up, maar zag daar toch maar van af. Dit was een stukje privétuin en daar kan je toch niet zomaar een beetje gaan rond lopen stampen, heh? Nee.
Dus namen wij afscheid van de mooie Gromsnor.

Harry keek toe hoe Cera snel langs hem schoot, maar hij verliet zijn tafeltje niet. Nee, Har had het behoorlijk moeilijk met de situatie....

En toen kwamen wij terug in de Katbladstraat.

Tjongejonge...


Wel, de Boez is dus niet meer gekomen. En nee, wij weten niet waarom.
Hopelijk krijgt hij ook nog een keer de kans om Gromsnor te ontmoeten! Maar misschien heeft hij daar wel helemaal geen zin in, heh? Ja, dat zou zo maar kunnen namelijk...

Van "aaien" is het dus niet meer gekomen, maar mevrouw K. hoopt nog een herkansing te krijgen.
Verder hopen wij natuurlijk dat deze mooie vent niet te ver van huis is gegaan; vies en mager is hij in elk geval niet!