Tumult in de Katbladstraat (1)

Het kwam eigenlijk niet zo goed uit want mevrouw K. had een tafel vol visite, maar ze kon deze gelegenheid niet voorbij laten gaan. Welke gelegenheid wij bedoelen? Wel, op de foto ziet u Japekoppie (links) een zwarte kat volgen. Een vreemde zwarte, dus die moest op de foto worden gezet. En bovendien zag K. hier een nieuw verhaal ontstaan, want onze reporter Japekoppie zat die zwarte natuurlijk niet voor niets op de hielen, heh? Daarom dus. De gasten moesten zich maar even alleen vermaken en dat bleek geen probleem; ze zijn gewend aan het vreemde gedrag van K. als er haarfabrieken in de buurt zijn.
Maar eerst moeten we even terug in de tijd.

Want een week of drie geleden kregen wij van MaGiz deze foto (en de volgende) toegestuurd.
Sinds een tijdje kwam er namelijk regelmatig een zwart katje op haar balkon. Het was duidelijk dat dit haarfabriekje in de buurt moest wonen, maar waar wist ze (nog) niet.
Het zwartje sloot vriendschap met Wamy, maar Gizmo (liggend) en Sonny (de rooie) wisten aanvankelijk minder goed raad met de bezoekjes van deze nieuwe gast. (Hoe dat nu is, weten we niet precies.)
De zwarte droeg een bandje; iets wat je niet zo vaak meer ziet omdat de meeste haarfabrieken tegenwoordig gechipt zijn.
Wie was hij? Waar kwam hij vandaan?

Mevrouw K. was een paar weken geleden ook al eens een zwartje met bandje tegengekomen, ongeveer ter hoogte van het Zooiplein. Zij had toen helaas niet haar camera bij zich, dus of het nu hetzelfde zwartje als deze was kan ze niet meer nazien!

Wel, begin deze week berichtte MaGiz ons dat ze "erachter" was! Er zijn er twee (zwartjes dus)! Ze wonen sinds januari in het huis naast het Zooiplein, waar vroeger de haarfabrieken Troy en Fleur woonden.
MaGiz sprak hun mensen en kwam zo te weten dat de één Appoe (of zoiets) heet, en de andere heeft een naam die klinkt als Ienke. Beide hebben een bandje, alleen Ienke heeft er een naamkokertje aanbengelen. Overigens, de zwartjes wonen samen met een blafbeest, maar daar kunnen we helaas weinig aan doen. Meer weten wij niet van ze, dus hier moeten we het voorlopig mee doen.
Maar laten we terugkeren naar de Katbladstraat, waar onze visite vrolijk aan de wijn en wat hapjes zat en K. met camera achter Japekop (en dus ook de zwarte) aan was gegaan.
Dank voor de foto's, MaGiz!

Voor het huis van Snoes was de optocht tot stilstand gekomen. De zwarte was duidelijk erg uit zijn hum omdat hij werd gevolgd, en ging er maar eens even bij zitten om zijn positie te bepalen. We kunnen hier trouwens duidelijk zien dat hij een kokertje een zijn bandje heeft, dus dit zou dan Ienke (of zoiets) moeten zijn.
Japekop kwam niet verder dichterbij want Ienk zat te grommen. Maar onze reporter ging er natuurlijk ook niet vandoor, dat spreekt voor zich!

En toen Ienke weer een stukje doorliep, bleef Japekop hem volgen; ook dat spreekt voor zich.

Inmiddels was één van onze gasten erg onrustig geworden. Een nieuwe haarfabriek in de Katbladstraat? Wel, die moest dan van dichtbij bekeken worden en zo mogelijk ook nog geaaid.

En dat vond Ienke aanvankelijk best heel plezierig. Aanvankelijk? Ja, want ziet u die kleine, scherpe tandjes? Wel, die stonden een fractie van een seconde later opeens in de zo liefdevol aaiende hand! Resultaat: drie gaatjes, en nog vrij diep ook!
In elk geval wisten we nu al wat meer van het karakter Ienke, heh? En ook dat onze sterilon ver over de datum is en dat we dus snel nieuwe moeten kopen, maar dat terzijde.

Japekoppie was terecht voorzichtig geweest maar gaf niet op. Hierbij moeten we ook nog vermelden dat hij er bewust voor had gekozen onze buitentafel met hapjes te verlaten, en dat doet ons heel veel deugd. Immers, een echte verkenner en/of reporter moet natuurlijk altijd, al is het nog zo'n kaasfanaat, doen wat het belangrijkste is, en dat is zijn werk.
Een flinke pluim dus voor onze bejaarde reporter/verkenner! (En laten we ook mevrouw K. niet vergeten; die had haar glaasje wijn in de steek gelaten....) Pffffffffff. Oké, we moeten nodig verder met dit verhaal.

K. liep wat rondjes om de tafels om zo vooral de hele situatie van alle kanten goed in kaart te kunnen brengen. Daardoor miste zij helaas het moment dat de Boez was opgerukt en van Ienke een knal voor zijn kop kreeg wegens ongewenste intimiteiten. Onze jonge reporter had iets dergelijks nog nooit eerder meegemaakt en stond totaal perplex. Oscar (iets slimmer dan zijn vriendje) bewaarde wat meer afstand maar kwam nu toch ook steeds iets dichter bij de zwarte.

Boez wist zich even geen raad en deed daarom net of hij aan een belangrijke fietstasinspectie was begonnen. Natuurlijk trapte K. daar niet in, want wist heel goed dat Boez behoorlijk de pest in had over het feit dat hij zich had laten meppen door die vreemde zwarte.

Hier kunt u dat heel goed zelf zien.
Laten we daar echter niet te lang bij stil staan want er stond nog veel meer te gebeuren!

Mevrouw Troy had zich ook op de plek des onheils gemeld. Ze had helemaal niet in de gaten dat hier een behoorlijke spanning hing en de sfeer nogal vijandig was geworden. Gezien haar Katzheimer en haar hoge leeftijd had ze beter thuis kunnen blijven, maar zoiets kan ze zelf niet meer bedenken. Was ze misschien een tikje overmoedig of dacht ze wellicht dat er een feestje gaande was?

Wel, toen haar zoon Japekoppie naar haar toe was gelopen om haar een lel te verkopen, was het Tokkie Troy duidelijk dat ze een gatta non grata was, en zo snel ze kon trippelde ze terug naar de redactie.

Is het verhaal nu klaar?
Nee, want wij weten nog niet waar die zwarte nu opeens was gebleven, en Japekoppie, de Boez, Oscar en Cera waren ook nog niet haar huis.
Doch helaas, K. is effe toe aan een pauze met een kopje Nespresso, dus op het vervolg zult u even moeten wachten!