Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 27 juni 2013

Twee tegen één

Wamy was ons huis binnengedrongen om brokjes te komen jatten (een andere reden kunnen wij niet bedenken).
De Boez had hem echter door het venster zien komen en lag klaar om de Wams in zijn kraag te eh... vatten, of tenminste eens even flink te laten schrikken.
Wamy had pas door dat Boez vlakbij op hem zat te loeren toen hij al binnen was, en zonk ineen op onze deurmat. Zou hij nu omkeren dan liep hij een grote kans om de nagels van de Boez in zijn achterste te voelen.
En daarom bleef hij doodstil liggen en gebeurde er helemaal niets.

Na een tijdje stond de Boez op. Hij was het wachten moe, en Wamy van voren aanvallen was ook geen optie; dat doen haarfabrieken bijna nooit (behalve als ze krols of zwaar gestoord zijn). Maar wat was dan de bedoeling van Boez? Wij hadden geen idee.

Wamy bleef op de deurmat liggen; ook hij begreep niet wat de plannen van de Boez waren. En blijkbaar was het nog niet veilig genoeg of te vroeg om 'm te smeren.




De B. strekte eerst uitgebreid zijn achterpoten. Dat was blijkbaar hard nodig. Of wilde hij misschien W. op een dwaalspoor zetten?













Toen liep B. tergend langzaam in de richting van de keuken, terwijl hij onderwijl ook nog even omkeek om naar W. te loeren. De laatste verroerde nog steeds geen vin (bij wijze van spreken).











In onze kamer koos de B. een strategische plek uit. Vanaf hier kon hij uitstekend (met een flinke aanloop natuurlijk) boven op de W. springen (als deze tenminste van plan was om alsnog brokjes te komen snaaien) en hem vervolgens een flinke knal voor zijn eh... dinges geven. Wij maakten dat al eerder mee, en toen vlogen er vele grijze plukken haar in het rond. En daarom hebben we dat daarom liever niet.






Het liep deze keer echter anders, want nu kwam ook Oscar plots door het luikje naar binnen. Hij keek erg link uit zijn ogen maar liep toch met een grote boog om Wamy heen. Wij hadden een dergelijke vreemde gang van zaken nog niet eerder meegemaakt.
W. had zich al schrap gezet maar dat bleek niet nodig.







Midden op de tegels nam de Os plaats op zijn rozijntje. De B. zat nog steeds op dezelfde plek (ja, dat kunt u zelf ook wel zien) en weer gebeurde er een tijdje niets.
Schiet dit verhaal nog een beetje op?
Jazeker.




Want plots hoorden wij wederom het deurtje van het luikje klikken, en dat hield in dat Wamy eieren voor zijn geld had gekozen. U ziet: de deurmat is leeg.
Wat een anticlimax, heh?
Ja, dat vonden wij nou dus ook.



1 opmerking:

Ma Tok zei

"Uitgaan als een nachtkaars" heet dat toch?