Brammetje

Onlangs hadden wij een blafbeest op bezoek dat luistert naar de naam Bram. Bram ziet er niet zo slim uit (misschien vanwege zijn centenbakje en vieze snor) maar is naar onze bescheiden mening geen kwaad beest. Nee, hij is eigenlijk zelfs wel een soort van grappig te noemen.
Maar goed, daar gaat het allemaal niet om natuurlijk, want onze haarfabrieken hebben gewoon liever niet dat wij dergelijk bezoek ontvangen, vooral niet als er net een hapjesproeverijtje aan de buitentafel aan de gang is. En Bram had ook wel interesse in wat er op tafel stond, vandaar dat hij zich (voor de gezelligheid uiteraard) op de bank naast mevrouw K. had gemanoeuvreerd.

De begeleidster van Bram wist gelukkig wat haar te doen stond, en dat was vooral het aanbieden van fliebertjes lekkers aan mevrouw T. Troy en haar zoon Japekoppie.
Mevrouw Troy had niet echt veel moeite met de aanwezigheid van het blafbeest, tenminste niet zolang zij bediend werd.

Japekoppie voelde zich wat minder op zijn gemak, maar zolang ook hij zijn fliebertjes kreeg, had hij geen reden tot klagen of anderszins de lieve vrede te verstoren.
Wel, een tijd lang ging alles goed, de twee oude haarfabrieken kregen steeds  netjes op tijd hun fliebertjes en K. en de begeleidster van Bram genoten van hun glaasje wijn en babbelden wat bij.

Natuurlijk was het wel jammer dat Oscar op grote afstand bleef en Cera en de Boez zich niet of nauwelijks lieten zien, maar dat terzijde.

Toen gingen even een paar dingetjes mis. De voorvalletjes hadden echter niks met onze haarfabrieken te maken, doch verstoorden wel enigszins de rust.
Mevrouw K. heeft lang getwijfeld of ze het volgende wel wilde publiceren, maar heeft zich laten overhalen door de Hoofdredacteur die haar zegde niet zo kinderachtig te doen.
Vooruit dan dus maar...

Bram had het blijkbaar erg naar zijn zin; hij had al wat (droge) toastjes mogen opslokken (hap-hap-weg) en werd zelfs even door K. geaaid over de iets schonere stukjes van zijn vacht. Echter, om haar zijn dankbaarheid te tonen, vond Bram het opeens nodig om K. een flinke lebber dwars over haar gezicht te geven... Jawel, zijn natte tong ging vanaf haar kin, dwars over haar lippen naar de neus van K., waarna een bijzonder luid "Getverdemme!" weerklonk. Bram vertrok vervolgens weer naar onder de tafel en K. bezocht snel daarop de keukenkraan omdat een veeg met haar mouw voor haar gevoel niet het gewenste effect had of als afdoende werd ervaren.
Wel, even later kreeg Bram ook nog ruzie met een paar langskomende blafbeestjes maar dat was niet zijn schuld. In elk geval was toen de hapjesproeverij wat onze haarfabrieken betreft definitief voorbij, en daar zullen we het maar bij laten, heh? Ja. Hoewel?
Toen Brammetje naar zijn mandje op de fiets werd meegenomen, liep Japekoppie een stukje grommend en met dikke staart achter het blafbeestje aan. Wat J. daarmee bedoelde weten we niet zeker, maar we vermoeden dat deze boodschap die onze J. aan Bram meegaf, niet een uitnodiging voor een vervolgbezoekje inhield.