Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 24 juni 2013

Dip-gevoeligheid

Soms heb ik zomaar opeens last van een stevige dip, en dat schijnt mijn eigen schuld te zijn.
Niet dat ik er wat aan kan doen dat ik bepaalde kwalen heb, want dat zit nu eenmaal in mijn genen, en toen ze die bij elkaar brachten (mijn pa en ma) had ik geen inspraak bij het maken van mijn bouwtekening; ik was er niet bij. Dus ik kan er gewoon niks aan doen dat ik van alles mankeer en mag alleen maar blij zijn dat er medicijnen zijn uitgevonden die me kunnen helpen dit zware leven voort te zetten. Ja, ik probeer het maar een beetje positief te benaderen, anders wordt dit verhaal helemaal zo zwaar op de hand, heh? Daarom.
Wel, die dip is dus mijn eigen schuld als ik zo'n medicijn niet doorslik maar op slinkse wijze, als zij (mevrouw K. - red.) effe niet kijkt, weer eruit werk. Effe flink schudden met mijn kop en dat kleine pilletje is niet meer te vinden, want daar zorg ik wel voor. Vindt ze 'm onverhoopt toch - maar dat is dan meestal een dag later - dan twijfelt ze of het wel mijn pilletje is, want haar zoetjes zien er precies hetzelfde uit en die schieten ook wel eens de keuken door als ze weer eens onhandig bezig is. Laatst nog vond ze zo'n ding ergens achter die koffiemachine, deed 'm in haar koffie en zag dat ie niet oploste. Bleek dus mijn prednorolletje te zijn en toen kon ze haar koffie weggooien...
Maar nu krijgt ze steeds beter door wanneer ik mijn pil heb weten te lozen.
Ik krijg mijn prednorol altijd 's avonds, en als ik 'm dus stiekem niet heb doorgeslikt, sta ik de volgende dag heel anders (of niet) op, zeg maar. Voel ik me minder energiek en heb ik geen zin in mijn ontbijt. Maak ik haar ook niet wakker, dat laat ik dan liever over aan de Boez, terwijl ik anders altijd graag zelf de controle heb over de etenstijden en zelf ervoor zorg dat in dit huishouden alles op tijd en op rolletjes loopt.
Wel, in de loop van de dag voel ik die dip steeds maar dieper worden. Ik slaap dan veel en laat met het grootste gemak de lunch (van K. - red.) aan me voorbij gaan, en mocht er een kaasproeverijtje georganiseerd worden, sla ik zelfs de fliebertjes van de beste kazen af. Soms neem ik niet eens de moeite om van bed af te komen. Van mijn diner tenslotte neem ik een paar likjes (voor de vorm) en ga vervolgens direct terug naar bed om me aldaar weer rustig in mijn dip te kunnen wentelen. Ik heb het inderdaad over gisteren ja, toen was het weer eens zover.
Jawel, vóór mijn diner heb ik natuurlijk mijn dagelijkse prednorolletje gekregen, en omdat ze had gemerkt dat ik in een dip verkeerde, zag ze er deze keer nauwkeurig op toe dat ik het pilletje wel slikte, want daarna moest ik verplicht een omhelzing en knuffels doorstaan, niet omdat ze me nou zo lief vindt maar omdat ze er echt helemaal zeker van wilde zijn dat de prednorol mijn keel had gepasseerd. En dat weet ze dus als ik een paar keer duidelijk heb geslikt en gemauwd, want mauwen gaat echt niet als je een pil achter je lip of kiezen hebt verstopt. Ja, ze vindt me ook wel lief.

Wel, na zo'n geslaagde slikactie sta ik onder invloed van de prednorol de volgende ochtend altijd met nieuwe, frisse moed op. Ik komt bijtijds van mijn slaapplek, spring op het grote bed en slaak een paar kreten (vlak naast haar oor) om te laten weten dat het de hoogste tijd is. Draait ze zich nog even om, draai ik mee naar de andere zijde van het bed om mijn verzoek tot opstaan te herhalen. Soms vraagt ze dan om een kusje (= kopje - red.) maar daar kan ze naar fluiten want ik heb honger en zit daar niet op dat bed om te vozen of zo. Wel, ik ga dan net zolang lopen klieren en kabaal maken tot ze eindelijk opstaat en mee naar beneden gaat. Als ik in erg goede doen ben, heb ik ondertussen alvast haar bril van het nachtkastje op de grond gegooid en mijn huisgenoten dusdanig opgejut dat ze allemaal bovenaan de trap staan te jengelen of tenminste irritant door de slaapkamer heen en weer lopen; gelukkig zitten we wat dat betreft allemaal op één lijn. Ja, zelfs de Os komt tegenwoordig ook naar boven om mee te doen, ik heb hem dat geleerd.

Maar soms dus, als ik mijn pilletje heb uitgespuugd, gaat het niet goed.
Ze hebben het nog met een lang werkend prikje geprobeerd, maar dat werkt bij mij niet zo lang als het zou moeten werken. Een maand stond er voor, maar na nauwelijks drie weken voelde ik me weer langzaam wegzakken in de apathie en het duister, zeg maar. Dus toen heeft ze voorlopig maar weer voor de pilletjes besloten. Maar goed, dan moet ik ze wel doorslikken, heh? Ja, zo is het maar net...

8 opmerkingen:

katja zei

Wonderbaarlijk hoeveel invloed een zo'n pilletje (of het uitspugen daarvan) op je welbevinden en dus gedrag heeft, Japekop! En uit je column blijkt dat je dat allemaal heel goed in de gaten hebt! Blijft de vraag waarom je het pilletje zovaak probeert uit te spugen, vind je het soms fijn om je in je ellende te wentelen? Ja, ik zou graag zien dat je in je volgende column daar eens verder op in zou gaan!

Mevrouw Katblad zei

U doelt op het "favoriete klotengevoel" van Japie, mevrouw de psych?

Unknown zei

Goh, mevr K, heeft u het wel eens geprobeerd met easypill? Onze Jake moet iedere dag een halfje Fortekor voor z'n nieren innemen. Een tijd is het goed gegaan en at hij het gewoon uit de hand. Sinds een maand of twee heeft ie zoiets van "slik die zooi zelf maar!" Op advies van onze dierenarts met easypill begonnen. Het is een pasta, je hebt maar een heeeeeel klein beetje nodig om een laagje om het pilletje te vormen. Geen stress meer, geen knokpartijen, Jake eet weer gewoon uit m'n hand!

Mevrouw Katblad zei

Jazeker, mevrouw Gerda, nou en of hebben we dat geprobeerd! En raadt eens? Japekop eet niets waar een luchtje aan zit, behalve dan fliebertjes kaas en gerookte zalm. Hij is namelijk een fijnproever.
Maar fijn dat uw Jake erin trapte! Al is fortekor van zichzelf ook al niet vies, zeg maar.

Unknown zei

Ja, dat had ik natuurlijk zelf kunnen bedenken! Een kater van stand laat zich niet bedotten door een beetje pasta met een smaakje. :)))

katja zei

@ Mevrouw Katblad: inderdaad!

Rieneke zei

Jaren terug gaf ik mijn kat prednoral met rundvleessmaak, zou dat niet wat zijn?

Mevrouw Katblad zei

Japie heeft dezelfde pillen maar vindt ze niet smakelijk!