Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 3 juni 2013

Handig, die Katzheimer?

Hier wist ze het nog niet, onze ouwe taart mevrouw T.T., maar even later zou ze opgepakt worden en onder dwang een pipet met vlooientroep in haar nek gespoten krijgen. Ja, want het was weer hoog tijd daarvoor; we hadden met name de Os en Boez al wat vaker zien krabben, de temperatuur is immers de laatste dagen gestegen en volgens de kalender waren we al bijna twee weken te laat...
Al haar hele leven heeft mevrouw Troy een bloedhekel gehad aan het toedienen van zo'n pipet, en een ieder die haar kent, weet hoe sterk zij is (ja, nog steeds!), hoe scherp haar nagels zijn en hoe trefzeker zij haar tandjes kan gebruiken als ze dat nodig vindt. Kortom, K. zag er nogal tegenop deze oude haarfabriek haar vlooienbeurt te moeten geven, en zo kwam het dan ook dat T.T. als laatste aan de beurt was.
Het was trouwens niet dat het een makkie was geweest om onze jongere haarfabrieken hun pipet te geven. Nee, de Os spartelde weer hevig tegen en gebruikte daarbij al zijn spierkracht en gewicht, de Boez kronkelde als een vette, gladde paling in de armen van mevrouw K. en zette daarbij ook nog een keel op, Cera vond eveneens dat zij niet in aanmerking kwam voor een vlooienbehandeling (wil je dan weer een lintworm, mijpie, nee, toch?) en draaide haar nek in vreemde, voor K. zeer onhandige bochten, alleen Japekop was vrij rustig gebleven en had slechts een licht protest getoond.
Maar nu dus mevrouw T. nog.
K. liep al een halve dag met het pipetje in haar broekzak, wachtend tot zij vond dat het juiste moment was aangebroken. De ouwe taart (T.T.!) was zojuist teruggekomen van een klein wandelingetje, moest daarvan even uitrusten of bijkomen, en dus was dit een uitgelezen kans voor K. Nog even een foto van de nietsvermoedende Tokkie Troy, de camera werd op de buitentafel gelegd, het pipet uit de broekzak gehaald met rechterhand, en TT opgetild met links. Nu nog even het dopje van de pipet draaien, een gaatje in de pipet maken en dan het spul in de nek drukken. K. was ondertussen flink nerveus geworden maar dat bleek dus nergens voor nodig. Was het T.T.'s Katzheimer misschien? Want mevrouw Troy dacht namelijk dat we een nieuw spelletje gingen doen en daar had ze best zin in; ze zat luid te spinnen toen K. met haar vingers de scheiding in haar vacht (waar eens een halsbandje had gezeten) blootlegde en voorzichtig tippend het stinkende goedje op de huid aanbracht. Het was zo gebeurd (want Troy krijgt maar een halve dosis vanwege haar geringe gewicht) en het leek wel of de oude haardame het nog allemaal leuk vond ook! Zo zie je maar weer, heh?
Wel is het zo dat mevrouw T., toen K terugkwam van het handen wassen, even een minuutje of vijf buiten beeld bleef, verstopt tussen de plantenpotten. Maar vervolgens ging ze weer snel over tot de orde van de dag (water drinken en wat rond snuffelen), en spoedig daarna meldde ze zich zelfs in de keuken voor haar vierde ontbijtje (of het was haar tweede lunch, daar willen we vanaf wezen).

Toch wel handig af en toe, die Katzheimer, dacht mevrouw K. stiekem. Maar daar meent ze natuurlijk niets van want steeds al die maaltijden serveren is best wel lastig, en prijzig bovendien. Maar dat dus terzijde.
Wil de eindredactie deze laatste alinea even wissen? Slaat nergens op, nee. Ja, kan kwetsend overkomen, daarom, en dat willen we natuurlijk niet. Alvast bedankt!

4 opmerkingen:

Nelleke zei

Is dat nou waar mevrouw K. dat onze aaihaarfabrieken met zo'n vlooiengifhalsband permanent met hoofdpijn c.q. migraine rondlopen, en dat het pipetgif in het bloed versneld Katzheimeritus kan veroorzaken ?

de redactie zei

Daar is ons niets van bekend. Maar wel dat de haarbeestjes bij het niet bestrijden van vlooien grote kans hebben op het krijgen lintwormen, en dat is heus ook geen pretje. Het is dus kiezen tussen twee kwaden, zeg maar. Bovendien kreeg mevrouw TT pas op haar 18e last van Katzheimer en mevrouw K. heeft al vanaf de middelbare school migraine, en dat zonder pipetjes in haar nek. Dus wat is wijsheid, heh?

Nelleke zei

Ja maar met zekerheid koppijn en de -kans- op lintwormen met elkaar appels en eieren vergelijken is absoluut redeneertechniesch niet in de haak.
Dus dan kan je ook echt niet kiezen tussen twee gelijkmatige kwaden zeg maar. Het gegeven dat TT pas op haar 18e last kreeg van Eigenheimer kan juist een bevestiging zijn van dat je van pipetjes sneller dan normaal dementeert. Denk aan de kwieke heldere 22- jarige wiegelende haarbalen. Bovendien weet U niet of TT al die jaren njet niet aan migraine heeft geleden. Heeft TT U daarover nooit bericht dan ? Uw wijsheid is op ANP nivo eigenlijk.

katja zei

Dat is toch wel (bijna) het toppunt van Katzheimer, dat mevrouw Troy het leuk vindt om een pipet in haar nek te krijgen. What's next? Dat ze spinnend en juichend naar de dierenarts gaat voor haar A.P.K.?