Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 11 juni 2013

Drie tegen één

Het vreemde ventje (nr. 1, de wit-zwarte) zat weer in de Kruidentuin toen K. daar met Cera, Oscar en de Boez arriveerde. Uiteraard had de kleine haarfabriek meer belangstelling voor onze reporters dan voor mevrouw K., maar dat kwam goed uit in verband met het nemen van een zogenaamde ongedwongen foto. In elk geval leek het ventje helemaal niet bang, eerder prettig opgewonden.






Toen echter bleek dat onze reporters voor alles eerst het middenvak van de Kruidentuin wilden gaan inspecteren, nam de vreemde zwart-witte toch maar wat aaien van K. in ontvangst. Want je moet toch wat als je door je soortgenoten min of meer genegeerd wordt, heh? Daarom, en een aai is altijd goed voor je ego.
De kleine voelde trouwens erg zacht en schoon aan, en daar houden wij van.






Natuurlijk kon Cera het aaien van een andere haarfabriek dan zijzelf weer eens niet hebben (jaloers typetje). Ze kwam daarom al mopperend naar het schattige ventje toe om hem van dichtbij even flink voor rotte vis uit te maken, en dat was inderdaad niet aardig van haar. Het kereltje leek echter niet erg onder de indruk; het verbaasde hem wel dat een nette dame als Cera zo ordinair (gelijk een viswijf) tekeer kon gaan.





Wat er nu hier (op dit plaatje) aan de hand was? Wel,  deze foto werd even later genomen. Cera had het kereltje verlaten toen K. haar gezegd had dat ze zich niet als een jaloers kreng moest gedragen (al is ze dat wel), en Os en Boez lijken haar nu ook bestraffend aan te kijken. Dat hoopte K. tenminste, maar voor hetzelfde geld knikten de jongens Cera bemoedigend toe, heh?
De kleine vreemdeling (van wie wij dus nog steeds niet weten waar hij woont), was ondertussen gebleven waar hij was en wachtte rustig af wat er eventueel verder nog ging gebeuren. Zouden de reporters van het LKB hem nu met rust laten zodat hij hen ongestoord kon bespieden?

Nee dus, want De Boez liep opeens snel naar het ventje toe en rekte zich uit om hem wat beter te kunnen bekijken. Of om te intimideren, dat kan natuurlijk ook en ligt bovendien meer voor de hand (Boez kennende).










En toen Oscar zich er ook nog tegenaan kwam bemoeien, koos de wit-zwarte vreemde eieren voor zijn geld en vluchtte onder (of tussen zo u wilt) de varens.
Mevrouw K. riep haar reporters nog toe dat ze de kleine niet mochten opjagen wegens kans op het plots in paniek oversteken van de Gevaarlijke Weg door de zwart-witte, en wandelde  daarom zelf alvast een andere kant op met de bedoeling Os en Boez mee te krijgen.


Dit had niet direct het juiste effect, integendeel, want Cera had zich ook weer gemeld op de plek waar de kleine zich had verstopt, en het leek erop of de drie reporters nu van plan waren het arme, vreemde kereltje in te sluiten.

Toen K. tenslotte met stevige pas en al roepende (Boehoez! Osky! Cera-mijpie! - in willekeurige volgorde en dan enkele keren achter elkaar) definitief de tuin verliet, kwam het drietal gelukkig uiteindelijk met haar mee. Het ventje was nu tenminste weer ontzet en kon tevoorschijn komen, maar of hij dat ook onmiddellijk deed, hebben we helaas niet kunnen zien.

Deze reportage kwam met horten en stoten tot stand doordat mevrouw K. weer heel erg in beslag genomen wordt door de roundup-kwestie, en zij zich derhalve maar slecht kan concentreren. Bovendien heeft de gemeente haar bericht dat de gifkarretjes volgende week weer zullen uitrijden om het centrum van onze stad plat te komen spuiten met hun vreselijke, giftige rotzooi. De gedachte daaraan is bijna niet te verdragen...

3 opmerkingen:

Ma Tok zei

Kunnen we die gifkarretjes niet tegenhouden? Ervoor gaan liggen? Ons ergens aan vastketenen?

Sabine zei

Heh gatver, hoe zoiets dus meteen je dag en het milieu weer kan verknallen.
Ik hoop dat het weer zodanig tegenzit, dat er niet uitgereden kan worden en dat jet onlruid volgende week spontaan en uit zichzelf verdwijnt.

Nelleke zei

Nos Teletekst pg. 704 in week vanaf 17 juni in de gaten houden, dan hoeft alleen op droge dagen gepost te worden vanachter de geraniums. Alles fotograferen wat niet in de haak is. B.v. wel rijden bij regen op komst, te dicht bij walkant en plekken waar echt geen stuitende planten groeien en bloeien. B.v. lievve mosjes van 3 milimeter dik in voegen trekken de aandacht van de gifspuiters zoals een ekster op een stukje zonnestralend zilverpapier reageert.