Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 21 oktober 2013

Tochtvrije gang

Cera had als eerste in de gaten dat er iets gaande was bij het kattenluik. Wat er precies gebeurde wist ze niet, en toen er geboord werd, ging ze er als een pijl uit de boog vandoor. Ja, want dat was natuurlijk eng en beangstigend.

Gelukkig wist mevrouw K. wel wat er aan de hand was, want zij had e.e.a. namelijk zelf geregeld.





Een vriendin van K. is timmermens, en zij had een goed idee om het kattenluik te voorzien van een degelijke, tochtvrije afsluiting. En deze timmervrouw was vanmiddag dus druk aan het werk om de wens van K. te realiseren.









Wel, u ziet hier twee fraaie, houten randjes naast het luikje. Op zich nog niks bijzonders, maar dat kwam later nog. Eerst moesten de haarfabrieken nog binnen komen voor hun avondmaal.










Boez had nog niks door, en verlangde zijn diner op de trap. Ook dat is niets bijzonders, want Boez wil elke avond weer op een andere plek zijn maal geserveerd krijgen, en vanavond was het dus op de trap.










Cera eet het liefst naast grootvaders klok, maar het duurde wel even voordat wij haar binnen hadden. Dat kwam natuurlijk door het lawaai dat bij het kattenluik werd gemaakt, iets eerder op de avond. Maar goed, ze was binnen en daar ging het K. om. Zoals altijd inderdaad.







Oscar komt altijd direct binnen als er gegeten gaat worden, daar zal niemand van opkijken. Hij wil er graag op toezien dat alle porties gelijk zijn en kijkt mevrouw K. daarom altijd op de vingers als zij de Gourmet over de bakjes verdeelt. En omdat hij niet kan wachten tot ieder zijn deel heeft gekregen, krijgt hij als eerste zijn portie op het aanrecht geserveerd. Dan is K. tenminste van zijn gezeik (zeg maar) af.






Japekop eet ook weer graag en goed nadat hij weer een week lang weinig eetlust had. Tot zover alles oké dus.













Oscar is altijd als eerste klaar en probeert daarna Cera bij haar bakje weg te duwen. K. staat dat niet toe en treedt op, en de Os loopt dan enigszins verbolgen naar zijn kussentje toe (onder de lamp). Nog steeds niks nieuws onder de zon.
















Ook niet nieuw is dat de Os eigenlijk nog even naar buiten wil en daarom het kattenluik opzoekt. Als hij geluk heeft en K. per abuis de knopjes niet allemaal in de juiste stand heeft verschoven, weet hij (slim als hij is) het deurtje van het luikje dusdanig te manoeuvreren dat hij inderdaad weer de buitenlucht in kan. En zie hem dan maar weer eens binnen te krijgen, heh?
Inderdaad, ja.






Wel, hier ziet u dan onze nieuwste vinding! Vandaar dat Os dus ook onverrichter zake terug kwam naar onze huiskamer: een winterklepje! Jawel! K. heeft terwijl de haarfabrieken lekker te stonden smikkelen een nieuw gefabriceerd schuifje voor het luik geschoven!
Geen tocht meer op koude herfst- en winternachten! Geen ongeplande ontsnappingen meer!

















En heel duidelijk voor de haarfabrieken dat er geen sprake meer is van een avond- of nachtelijk uitje! Oscar begreep het direct en is op zijn kussentje gaan liggen, Boez is gelijk na het eten naar boven gegaan in plaats van te gaan zitten janken voor het luik (hopelijk houdt hij zich komende nacht ook rustig en gaat hij niet tegen het houten schuifje aan zitten rammen), en Cera heeft ook niet voor het luikje zitten miepen omdat zij graag nog wilde stappen.
Dicht is dicht. De haarfabrieken kunnen niet meer naar buiten kijken, het luik zit verborgen achter een prachtige schuifconstructie en er is tenminste duidelijkheid: niemand kan meer naar buiten, punt uit!
Natuurlijk zou er mogelijk nog een protest kunnen komen. We denken dan vooral aan de Boez, die er immers ook niet van terugschrikt om het dichte slaapkamerraam te bestormen, al weet hij best dat alleen K. dat kan openen. Ja, we wachten dus nog maar even af. Maar onze voordeur ziet er nu wel prachtig uit, vindt u ook niet?

8 opmerkingen:

Wad Woord en Wol zei

Ik vind m prachtig! En wat heerlijk zo'n timmermens in de buurt.
Groot voordeel is ook dat er geen ongenode gasten meer naar binnen kunnen.

Melle zei

Het groot onderhoud van timmervrouwmensen is wel een stuk goedkoper dan gewone huisvrouwmensen.

Ma Tok zei

Wat mooi! En het rammen tegen deze schuifdeur geeft vast een minder irritant geluid dan het stampen tegen een kattenluikje, waar altijd wat beweging in zit. Hopelijk heeft u rustig kunnen slapen, mevrouw K.

Mevrouw Katblad zei

Jazeker, K. had een zeer rustige nacht, zonder gedram en geram. Tot het half zeven was, want toen wilde de hele club dat de schuif eraf werd gehaald. Heeft K. dus maar gedaan, zodat ze nog een uurtje door kon sudderen. Dat verzetten van de klok zal wel weer nieuwe problemen geven, maar dat geldt natuurlijk voor iedereen, met of zonder luik!

tante sjaan zei

Mevrouw katblad, ik ben er weer en heb een hoop leeswerk in te halen zo te zien, groetjes van Sjaan.

Ma Tok zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Ma Tok zei

@tante Sjaan: gelukkig, u bent weer opgestaan. Leesze.

Jomanda zei

@ ina:
ik krijg net van boven door dat tante Sjaan met proefverlof naar beneden mag.