Terecht chagrijnig!

Wel, wij moesten nodig de stormschade in de Kruidentuin gaan opnemen, en Oscar lag al een tijd te wachten om met K. mee te gaan. Hij kwam dan ook direct met zijn rozijntje van de Pergola af en sprong haastig naar beneden toen K. hem riep.
Cera ging ook mee, de Boez zag echter af van een klein wandelingetje, maar waarom weten wij niet.

Cera rende onmiddellijk over een stenen randje om als eerste de Moerbei te kunnen gaan inspecteren. Ja, want wat het hoogst groeit, vangt de meeste storm, heh? Zo is het maar net.
Oscar nam het hoogste kruidgewas voor zijn rekening, de rozemarijn dus. De andere kruiden werd namelijk (gelukkig) net voor het weekende gesnoeid.






Gelukkig scheen het zonnetje even, maar daardoor kunt u misschien minder goed zien dat Cera langs de stam van de Moerbei omhoog klom om de takken van dichtbij te kunnen bekijken.
K. had al snel gezien dat de tuin niet onder de storm te lijden had gehad en haalde opgelucht adem.

Wij wilden graag een paar leuke foto's maken van ons model (Meipie Cera), maar net toen we haar in beeld hadden, dook Oscar vlak voor ons langs de boom in.
Vlak boven Os' linkeroor ziet u op bovenstaande foto nog net Cera's verontwaardigde snuitje omdat ze reeds positie had gekozen voor een te gekke shoot, vlak daarna verliet ze de boom omdat ze het niet eens was met de gang van zaken. Wij gaven haar groot gelijk maar probeerden desondanks toch maar wat foto's van ons Dikkertje Dap te maken. Je moet toch wat, heh? En straks zou het vast weer gaan regenen, want dat had K. gezien op de buienradarkaart...

Maar zowel Oscar als K. hadden last van de laagstaande zon, en bovendien vertikte Os het om stil te zitten en netjes te po(e)seren; iets wat Cera dus veel beter kan (en daarom is zij ook ons model, heh?).

Wel, K. vroeg Cera nog of ze zich oké voelde maar kreeg geen antwoord. Ons model was behoorlijk chagrijnig, en terecht natuurlijk.
Gelukkig zou dat later wel overgaan, maar daarover leest u in een volgend bericht.