Dezelfde klachten, geen duidelijke diagnose

van links naar rechts: Charli, Japekop en Cera

Wij gingen met 3 haarfabrieken naar de dierenarts, namelijk met Cera en Japekoppie (zoals in vorig bericht al aangekondigd) en met buurkat Charli dus.
De reporters C en J gingen in eerste instantie voor hun APK, maar Charli had de laatste tijd klachten en zijn broer Japekoppie ook. Jawel, vreemd genoeg nagenoeg dezelfde klachten en ongeveer gelijktijdig (week of twee geleden) begonnen.
De overeenkomstige klachten waren misselijkheid en braken, moeite met slikken, verlies van eetlust (gewichtsverlies), neerslachtigheid. Charli had daarnaast nog last van veel hoesten en niezen, Japekoppie was een paar keer flink aan de diarree geweest (Charli misschien ook, maar omdat hij zijn grote boodschappen buiten brengt was dat zijn mens niet bekend).
Wel, onze dierenarts heeft beide broers goed onderzocht maar kon er geen chocola van maken. Bij een virus verwacht je namelijk koorts, maar dat hadden ze geen van beiden. De keeltjes van de broers zagen er bij allebei rood en ontstoken uit, Charli was sinds zijn laatste da-bezoek (nog niet zo gek lang geleden) behoorlijk afgevallen, Japekoppie had onrustbarend veel gewicht verloren.
Beide haarfabrieken kregen een serie injecties (antibiotica, iets tegen de misselijkheid en een ontstekingsremmer), allemaal in het kader van symptoombestrijding omdat er geen duidelijke diagnose kon worden gesteld. Overigens, de laatste keer dat Japekoppie zo ziek was was vorig jaar oktober, vlak nadat de roundupspuit door onze straat was gegaan, dezelfde klachten, dezelfde medicijnen. Toeval?
Wij hebben overigens van het onderzoek van de broertjes geen foto's gemaakt omdat ze behoorlijk chagrijnig waren en op de behandeltafel nogal tegensputterden, zodat K. een handje moest meehelpen (vasthouden en op het koppie krabbelen dus).

Tenslotte moest Cera nog even in verband met haar APK op de tafel worden gezet. Zij werd gezond verklaard (voor zover waar te nemen, heh?) en kreeg een compliment omdat ze 3 ons is afgevallen; ze is nu gelukkig weer onder de 5 kilo-grens gekomen. Of Cera het compliment heeft begrepen betwijfelen we; ze trilde van de zenuwen en wilde vooral zo snel mogelijk weer naar huis.

Daar werden wij opgewacht door Oscar die ons wielhuis leek te herkennen. Boez? Tja, die hadden wij per ongeluk in huis opgesloten en daarvan was hij helemaal van streek geraakt.

De volgende morgen ging het met Japekoppie wat beter. Hij heeft een behoorlijke portie Gourmet mousse gegeten en loopt niet steeds meer te slikken. Ook zit hij niet meer voortdurend in elkaar gedoken, wat hij een paar dagen geleden nog wel deed.
Charli hebben wij nog niet teruggezien (te slecht weer om de straat op te gaan?) en zijn mens hebben we nog niet gesproken. Hopelijk gaat het met hem ook iets beter...