Brutale diefstal!

Mevrouw K. had Oscar voorbij zien rennen met iets in zijn bek. En dat iets had bewogen en maakte een piepgeluid.
Het was dus een klein muisje, en Wamy was vastbesloten het spartelende, bange diertje van de Os af te pakken.

Oscar probeerde zijn muis te verstoppen achter een boompje, maar Wamy stond er met zijn snufferd bovenop dus had dat niet veel zin. Bovendien was de muis bijzonder beweeglijk en probeerde steeds op de vlucht te slaan.
Ook de Boez kwam een kijkje nemen, maar omdat Oscar steeds flink hard gromde, bleef Boez op gepaste afstand en keek bewonderend maar ook afgunstig toe.

Natuurlijk kwam Cera eveneens op het tumult af. Geen idee waar ze nu opeens vandaan kwam, maar ze had blijkbaar goed in de gaten dat hier iets heel spannends aan de hand was en dat het met Oscar te maken had.
En de Os ging steeds harder grommen omdat er nu al drie belangstellenden om hem heen cirkelden.

Os nam zijn muis mee terug naar de straat. Daar ontsnapte het kleine diertje een paar keer; wij hebben daar wat (schokkende) filmbeelden van die wij later zullen laten zien.
En ja, mevrouw K. heeft nog samen met een paar buurkindjes (met schepnet) geprobeerd het muisje te redden, maar de Os liet dat niet toe.
Boez trok zich als eerste terug door voor de voordeur van de redactie te gaan zitten. De andere twee (Wamy en Cera) hadden nog steeds het idee dat ze de muis misschien wel van Oscar konden afpikken, en bleven dus bij hem in de buurt.

Wel, op een gegeven moment ontstond er verwarring omdat de muis ontsnapt was (na weer een mislukte poging van K. om het arme diertje te vangen) en zich tussen de plantenpotten van onze geveltuin had verstopt.
Wamy zat vanaf het tafeltje te kijken hoe de Os zich tussen de potten door worstelde in een poging de muis weer in zijn klauwen of bek te krijgen. Het was K. toen eigenlijk al duidelijk hoe dit verhaal af zou gaan lopen. Begint u ook al nattigheid te voelen?

Oscar had het (misschien slechts tijdelijk?) opgegeven (muis kwijt?) en was tevoorschijn gekomen. Hij liep wat heen en weer en had zijn oortjes helemaal opengezet om eventuele muisgeluiden op te vangen, waarna hij vast en zeker weer tussen de planten zou duiken om zijn jacht voort te zetten.
Maar? Ja, er was inderdaad een maar.

De Wams had namelijk van bovenaf een beter zicht gehad op waar tussen de plantenpotten het muisje zich had verstopt, want hij dook plots naar beneden en sprong direct daarna als een bliksemschicht langs mevrouw K. de straat op. Jawel, met de muis in zijn bek natuurlijk.

En daar ging hij dus (midden foto, vlakbij het wielhuis) in zijn hoogste versnelling op weg naar huis. Tenminste, dat laatste nemen wij aan maar hebben daar nog geen bevestiging van gekregen.

Cera had alles vanaf de buitentafel gezien en begon een partijtje te schelden, wat natuurlijk weinig zin had want Wamy was allang uit beeld verdwenen en kon haar niet meer horen.

De Boez geloofde niet wat er was gebeurd en speurde nog een poosje tussen de planten, hopende dat de muis alsnog zou opduiken. Had hij dan niet goed gezien dat Wams er vandoor was gegaan met het piepbeestje? Want anders is hij nog dommer dan wij dachten...

De grote jager zelf, wiens prooi dus toch nog gestolen was, leek het trouwens ook niet zo te snappen.

Wel, het was voor K. hoog tijd om weer naar binnen te gaan om haar neus te snuiten en haar middagdutje te doen, en voor de zekerheid heeft zij toen maar het luikje gesloten voor inkomend verkeer, om zo te voorkomen dat Os haar, terwijl ze sliep, een paar neusjes zou willen komen geven; iets wat hij graag pleegt te doen, anders ook helemaal geen probleem is, alleen nu even wel dus gezien de gebeurtenissen van het afgelopen half uur. Gelukkig was het lekker weer en dus geen straf voor de haarfabrieken om nog wat langer buiten te blijven.