Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 26 december 2013

Ernstig gesprek...

Cera:
Ik moet even iets ernstigs met u bespreken. Ik heb het een tijdje geheim kunnen houden, maar gelukkig is het nu voorbij en dus kan ik het met gerust hart ter sprake brengen en het met u delen. Ik had namelijk een enge ziekte...
Het begon met een klein wondje onder mijn kin dat steeds groter werd, en er kwamen er steeds meer bij. Ja, het jeukte verschrikkelijk en het was bovendien geen gezicht, vooral als je in aanmerking neemt dat ik fotomodel ben, want die dienen een gave vacht te hebben; je bent tegenwoordig toch al zo je baan kwijt als het even niet mee zit...
Niet veel mensen konden het zien, maar ze mochten mij van K. niet meer onder mijn kin aaien omdat het besmettelijk was. Krentenbaard, inderdaad, dat zei K. ook al. Dus na korte tijd wist iedereen het...
Wel, die jeuk kon ik nog wel hebben, maar dat men mij niet meer op die plek mocht (en wilde) aaien was natuurlijk meer dan verschrikkelijk.

Mevrouw K. heeft toen een zalfje gekocht en smeerde mij daarmee dagelijks in. Het was bruin van kleur en het stonk, dus ik probeerde te voorkomen dat het op mijn kin kwam, maar als er dan bezoek was werd ik in de houdgreep genomen en moest ik er alsnog aan geloven.
Ja, gelukkig kan ik er nu weer over praten want die wondjes zijn namelijk helemaal verdwenen, mijn kin ziet er weer goed uit en het jeukt ook niet meer.
Het schijnt inderdaad weer na verloop van tijd terug te kunnen komen, maar K. zal mij regelmatig controleren en op tijd ingrijpen als dat nodig mocht blijken, heeft ze gezegd, al vind ik dat zelf niet echt nodig.

Maar nu wil ik dus graag van de gelegenheid gebruik maken om alle mensen die mij graag onder mijn kin willen aaien van harte uit te nodigen dat vooral te komen doen. Nee, ik ben niet meer besmettelijk en mijn kin is zachter dan ooit tevoren en mijn behoefte is bovendien erg groot na al die weken van onthouding, om het maar zo te zeggen. Nee, ik stink ook niet meer naar die zalf en u mag ter controle best aan mij ruiken als u daaromtrent zekerheid wilt hebben. En als bewijs komt hieronder nog een grote foto van mijn genezen, superzachte kin.
Dat is dus mijn kerstboodschap, ja.

Ja, ik zie nu zelf ook dat er nog een lichte waas te zien is. Heeft de fotograaf misschien met de belichting zitten rotzooien, mevrouw K.? Of komt dat door de flits? Kan het niet gewoon mijn eigen kleur zijn dan?

10 opmerkingen:

Anoniem zei

kan een kat ook een krentenbaard Krijgen? Wat is de officiele naam hiervoor?

Wad Woord en Wol zei

Ik aai je even virtueel onder je prachtig genezen kinnetje.

Wad Woord en Wol zei

Volgens mij mist er een h in mijn eerste reactie. Hopelijk is de aai toch goed over gekomen.

Annemieke zei

Toen wij vandaag op kerstbezoek bij mijn ouders kwamen, troffen we Cera aan in de kruidentuin - etend van een restje shoarma dat iemand daar had gedumpt. Dus als het dieet niet helemaal gaat zoals verwacht komt het misschien omdat sommige mensen hun zooi niet netjes opruimen.

Mevrouw Katblad zei

Annemieke, dank voor je opmerkzaamheid en reactie, al is het voor ons een grote schok te moeten vernemen dat Cera dus weer van de straat eet. Maar het is goed dit te weten en we zullen haar daarover onderhouden.
Inderdaad, mensen zijn slordig met hun afval, wij vonden laatst ook al kippenbotjes bij onze buitentafel. Het is om wanhopig van te worden...

katja zei

Ik heb altijd gehoord dat krentenbaard bij katten ook wel kattenacne genoemd wordt, en niet besmettelijk is (dit i.t.t. krentenbaard bij mensen, dat juist heel besmettelijk is). Volgens mijn dierenarts is er eigenlijk niet veel aan te doen, behalve elke dag reinigen met alcohol, wat natuurlijk veel te pijnlijk is.
Dus loopt Rissa al een jaar met die puistjes rond, het jeukt bij haar ook erg. Dus als er een zalfje bestaat waarvan het zo over is, zou ik graag willen weten wat dat voor zalfje is.

Mevrouw Katblad zei

Ik heb ook niet veel kunnen vinden over deze aandoening, maar wel dat betadinezalf kan helpen, en dat dat niet pijnlijk is. Bij Cera heeft het dus ook gewerkt. Het was mij ook al opgevallen dat ze eerder al zwarte puntjes (acné)had onder haar kin, maar ook dat ze op die plek na het eten altijd een beetje vies was en bleef. Ik probeer nu (via dierenartsen)aan de weet te komen of er meer bekend is over deze kwaal. Via internet word je inderdaad niet veel wijzer, alleen dat het wel degelijk besmettelijk kan zijn. Wij gaan het verder uitzoeken!

Anoniem zei

Nou Cera, van mij een denkbeeldige aai onder je kinnetje hoor. Ik had al eerder gelezen over de krentebaard. Ik wist niet dat katten dat ook konden hebben. Je lijdensweg is nu be-eindigd . Geniet er maar van. Cisca

Ma Tok zei

De wetenschappelijke naam voor krentenbaard is impetigo. En het is het beste te behandelen met Bactroban zalf, hiervoor is een recept nodig van een dierenarts of van een mensenarts. Deze zalf mag 2x per dag worden aangebracht.

Rieneke zei

Plastic bakjes staan onder verdenking, dus beter glas of metaal gebruiken.