Japekoppie, een mooie herinnering

Hoe kunnen wij de keuken ingaan om het kerstmaal te bereiden en kerst te vieren zonder aan onze mooie Japekoppie te denken? Hij was er altijd bij als mevrouw K. ging koken, als er iets te proeven viel of te keuren (smaak, geur, structuur etc.)., en tenslotte kwam hij ook altijd aan tafel zitten om met ons mee te genieten van de eindproducten.
Japekoppie was mevrouw K.'s grootste inspiratie. Hij liet haar meekijken door zijn wijze ogen naar alles wat zich op de redactie afspeelde. Hij stelde haar op de hoogte van alle gebeurtenissen in en rond het huis, hield voor haar de andere haarfabrieken in de gaten, merkte alles op wat fout ging of niet deugde en kwam dat K. uitgebreid vertellen.
Bij het bekijken van allemaal oude filmpjes van Japekop, stuitten wij ook op de beelden met geluid die wij in de keuken maakten toen Japie ons daar toeschreeuwde dat hij dringend behoefte had aan wat fliebers van de confit de canard. Wij hebben besloten deze stukjes film nog even langer te bewaren, want bij het afspelen, wat toch al erg confronterend voor K. was, schrok de Boez (die naast K. lag te slapen) wakker, sprong enthousiast purrend op en keek opgewonden en zoekend om zich heen, en K. raakte daardoor nog meer van streek. Nee, voor beelden met geluid is het nog te vroeg voor ons, het gemis is nog te groot en doet nog teveel pijn.
Tenslotte heeft mevrouw K. met veel liefde een dia-serie gemaakt ter herinnering aan onze grootste Verkenner A, Voorproever en Wijsneus ooit. Een kerstfilmpje zeg maar, te bekijken met een lach en een traan, en heel, heel veel dankbaarheid...