Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 20 maart 2014

Met schone lei verder

Charli:
Het klopt, mevrouw K., dat ik me af en toe wat eenzaam voel en daarom regelmatig bij u binnen val om met eigen ogen en neus voor de zoveelste keer te kunnen vaststellen dat mijn moeder (mevrouw Troy - red.) en broer (Japekoppie - red.) echt niet meer bij u wonen.
Dat ik daarbij onheus wordt bejegend door uw drie reporters, neem ik maar op de koop toe, en bovendien denk ik niet dat ze mij aan stukken zullen scheuren, wel? Daarom...


U ziet mij tegenwoordig inderdaad ook wat vaker verschijnen op ongewone tijden, maar dat is uw eigen stomme schuld.
Jawel, want om de één of andere reden gooit u al vroeg in de ochtend uw slaapkamerraam open terwijl het luikje in uw voordeur op dat moment ook al in de welkom-stand staat, en dan laat ik mij de kans niet ontnemen om via de route trap/bed het dakterras te komen verkennen. Ja, ook al ligt u dan nog wat na te soezen en moet ik daarom dus over u heen klimmen, zeg maar.
Nu ben ik daarbij altijd heel voorzichtig en de laatste tijd flink in gewicht afgenomen, dus de overlast die mijn klimpartij eventueel zou kunnen veroorzaken, moet wel haast meevallen, of denkt u daar zelf anders over? Nee, dacht ik al, en bovendien rekende ik ook al op uw begrip omdat ik in uw huis werd geboren en u al mijn hele leven ken, en uiteraard omdat ik op de één of andere manier enigszins familie van u ben of tenminste een sterke band met u heb, toch? Dan hebben we dat tenminste helder voordat ik mijn betoog afrond met het volgende.

Het is namelijk zo dat ik, eenmaal op uw dakje gearriveerd en na mijn inspectie daarvan, klem wordt gezet door twee van uw reporters, die toch al chagrijnig zijn omdat u tegenwoordig nogal laat bent met het serveren van hun ontbijt (nee, we zullen het niet hebben over de reden of oorzaak daarvan; u kunt mij wat dat betreft helemaal vertrouwen), en mijn aanwezigheid op hun dakje (wat trouwens historisch gezien partieel mij ook nog toebehoort) maar moeilijk kunnen verdragen. Het is niet alleen dat zij (Cera en de Boez - red.) mij daar niet het recht van overpad gunnen, zij blokkeren zelfs welbewust de terugweg naar het raam, en dan zit er voor mij helaas niets anders op dan mijn bek open te trekken. U heeft daar vast wel wat van gemerkt, niet? Inderdaad, uw reporters spreken mijn beweringen op nogal agressieve toon tegen, zodat ik mij heel goed kan voorstellen dat u op dat moment klaarwakker bent geworden, en zo niet, gebeurt dat vermoedelijk wel enkele minuten later, toch?
Ja, want natuurlijk weet ik tenslotte uw raam toch wel te bereiken en moet dan helaas weer over u heen klimmen (wie verzint het eigenlijk om zijn bed op zo'n plek te zetten, maar dat terzijde) om de trap naar beneden te kunnen bereiken. En tijdens deze ingewikkelde tocht, is het voor mij echt noodzakelijk om mijn hart te luchten en enige klachten over het wangedrag van uw reporters bij u op bed te deponeren, alvorens ik mij daadwerkelijk naar de benedenverdieping kan begeven.
Als ik uiteindelijk beneden ben gearriveerd, kan ik het niet laten om nog even uw keuken te bezoeken, maar daar moet u verder niet moeilijk over doen want die hygiënische reinigingsdoekjes die u gebruikt om mijn sporen uit te wissen, zijn altijd wel ergens in de aanbieding.

Wel, fijn dat ik u hier in de Kruidentuin even vertrouwelijk heb kunnen toespreken, en als u mij nu nog even aait, is er wat mij betreft geen vuiltje meer aan de lucht en kunnen we weer met schone lei verder, heh?
Mooi zo.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Ach mevr. K. oude liefde roest
niet, dat blijkt maar weer uit
het verhaal van Charli. Overigens , een aandoenlijk
manneke, en zo leuk dat hij zo
gezellig over u heen klimt in
de ochtend en dan alles wat hij op zijn hart heeft tegen u vertelt. Ik heb grote bewondering voor u mevr. K.
Tineke

Annemieke zei

Toch wel gezellig dat charlie iedere dag langskomt. Maar die cadeautjes - daar zit niemand op te wachten natuurlijk

Truus zei

Wel lief toch dat bezoek van Charli aan u elke keer. Het is toch een soort familiebezoek.

Ma Tok zei

Charli komt vast ook telkens een beetje troost brengen aan mevrouw K. Helaas heeft hij geen koffie te schenken, maar zijn cadeautjes zijn toch ook wel goed bedoeld als aandenken aan zijn broer en moeder. U moet ze maar als zodanig waarderen, mevrouw K.

Wad Woord en Wol zei

Ik ben het helemaal met de vorige sprekers...uhhh...schrijvers eens.

katja zei

Dus Charli heeft ook het recht van overpad over mevrouw Katblad heen???

Kitty de Ruijter zei

Mevrouw Katblad laat wel vaker over haar heen lopen door het bezoek.