Cera hield cadeautje voor zichzelf...

Gisteravond, tijdens een knus en gezellig samenzijn met een paar aangewaaide gasten, kwam Cera opeens met een muis thuis. Ze zat eerst enige tijd voor ons raam (Poezenloket) om zo met haar vangst te kunnen koketteren en triomferen; het staartje van het beestje hing bewegingsloos uit haar grijnzende smoeltje.
Waarschijnlijk wilde Cera haar prooi niet door het kattenluik duwen(waardoor het nog meer beschadigd zou kunnen worden), en daar mevrouw K. dacht dat het hier om een verjaarscadeautje ging, opende zij dankbaar de voordeur voor de succesvolle jachtpoes. Cera kroop direct met het levenloze beestje onder de eettafel. Het bezoek bleef kalm, doch mevrouw K. was behoorlijk in de war gebracht door deze onverwachte gebeurtenis. Want zeg nu zelf, wie krijg er nu op zijn verjaardag zo'n bijzonder cadeau?

Wel, het werd al snel duidelijk dat Cera bij nader inzien niet van plan was het cadeau ook daadwerkelijk aan te bieden; zij hield het liever voor zichzelf en ging ermee zitten klooien aan de voeten van het bezoek.
Inderdaad een flinke teleurstelling voor mevrouw K., maar haar gasten keken er minder raar van op en kozen partij voor Cera.

Toen mevrouw K. aanstalten maakte om haar verjaarscadeautje dan maar af te pakken van de geefster (dit voornamelijk in verband met een opkomend gevoel van misselijkheid), vluchtte Cera met medeneming van het presentje naar de andere kant van de kamer, waar het rustiger was. En daarmee was het nu dus helemaal duidelijk geworden dat K. het cadeautje definitief niet in ontvangst zou mogen nemen...

Oscar zag het allemaal gebeuren en deed helemaal niets. Hij keek met veel bewondering toe hoe Cera met haar muisje lag te klooien en kwam niet van zijn kussentje af.
De Boez was natuurlijk weer eens de grote afwezige; hij lag ergens lui te wezen of te dromen, maar dat is voor hem ongeveer hetzelfde.

Toen Cera haar geklier met de muis zat was en K. zich weer aan tafel bij haar gasten had gevoegd, kwam C. wederom gezellig onder de eettafel zitten met haar prooi en begon het diertje op te smikkelen.
U weet hoe dat klinkt? Dat vreselijke gekraak en gemaal? Wel, u kunt zich dan voorstellen dat mevrouw K. even geen zin meer had in de hapjes die op tafel stonden, maar ze nam nog wel snel een glaasje bubbels om haar droge keel mee te smeren. De gasten vonden het gekraak echter heel normaal en juichten Cera's gedrag toe. Tevens ontstond er zelfs nog een gesprekje over hoe gezond zo'n muisje wel niet is voor haarfabrieken, en hoeveel vitamientjes en mineralen er wel niet allemaal in zo'n diertje zouden zitten. Dit terwijl mevrouw K. op dat moment alleen maar kon denken aan een muizenmaagje vol kleurige Rentokil-korrels.

Tenslotte bleef er nog een klein fliebertje muis op het kleed achter, en dit werd vakkundig met een stukje keukenpapier door de jonge mevrouw K. verwijderd. Zij had daar geen moeite mee omdat zij tijdens haar studie veelvuldig allerlei beestjes heeft moeten ontleden, en daarmee vergeleken is het opruimen van een restje muis een kleinigheid.
Cera wilde vervolgens graag bij iedereen op schoot om geprezen te worden, maar dit gelukkig niet voordat zij haar snuit en poten zorgvuldig had gewassen.

Niet lang daarna werd het diner van de haarfabrieken geserveerd, en Cera at zowaar haar normale portie zonder dralen op. De Boez at zijn Gourmet natuurlijk weer op de trap op, maar dat terzijde.