Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 15 oktober 2014

Knappe jongen weet hoe het moet

Oscar:

In de Parallelstraat groeit een bijzonder aantrekkelijk struikgewas tegen de gevel van een huis en half over de straat. Het gewas zit boordevol interessante geuren die werden achtergelaten door bekende en onbekende soortgenoten, en dat betekent dat ik altijd even wat meer tijd nodig heb om deze struiken te onderzoeken en te besnuffelen. Als ik dit maar secuur en serieus genoeg doe, verzamel ik zoveel informatie over mijn soortgenoten dat ik er wel een hele bureaulade voor nodig zou hebben om een uitgetypte versie erin op te kunnen bergen. Maar mevrouw K. begint daar niet aan, heeft ze me gezegd, omdat de redactie niet groot genoeg is voor de opslag van al onze dagelijkse geurrapporten, en vooral niet die van mij betreffende dit soort bossages (bosschages - red.).
Wel, omdat zo'n onderzoek toch erg belangrijk is wegens de hoeveelheid informatie over territorium- of passeerrechten (recht van overpad - red.) van mijn buurtgenoten en ander gespuis, nam ik dus ruim de tijd om deze info tot me te nemen en op mijn eigen harde schijf op te slaan. Maar daarmee was het werk uiteraard nog niet gedaan.

Het is namelijk vervolgens van het grootste belang om ook mijn eigen informatie achter te laten op de enige wijze die echt zoden aan de dijk zet, en dat doe ik door een flinke straal urine van mijzelf over de markeringen van mijn voorgangers achter te laten. Op die manier weten degenen die na mij komen namelijk dat ik hier was, hoe laat en op welke dag ik hier langskwam, en bovendien dat ik zeer belangrijk ben.






Ook deze klus nam enige tijd in beslag, en ik zal u uitleggen waarom.
Ik ben namelijk in mijn vroege jeugd "geholpen", waarmee ik bedoel dat de dierenarts me als jong ventje al van mijn bitterballetjes (zeg maar - red.) heeft afgeholpen. Dat heeft als gevolg gehad dat mijn urine niet meer zo sterk ruikt als moeder natuur heeft bedoeld, en dat er dus een ruime hoeveelheid van nodig is om genoeg informatie voor de anderen achter te laten. En dat kost nu eenmaal tijd. Dan is er overigens ook nog iets dat met mijn anaalklieren te maken heeft, maar daar weet ik het fijne niet van en dat is verder ook niet zo interessant voor mijzelf; ik weet alleen dat die klieren bij het sproeien (zoals u het pleegt te noemen) ook een functie hebben, maar dat dus terzijde.
Nu markeer ik niet zo gek vaak op deze manier omdat ik dat niet altijd nodig vind. Bovendien kost deze vorm van markeren een hoop energie, want de spieren van mijn poten, staart en de rest van mijn achterlijf moeten daarbij tot het uiterste gespannen zijn zodat ik er helemaal van sta te trillen. Alleen op die manier ben ik in staat om een flinke straal voort te brengen en met veel kracht te richten op de gewenste plek.
Mevrouw K. dacht lange tijd dat ik niet tot een dergelijk gedrag in staat was vanwege het "geholpen zijn", maar dat kwam doordat ze de verkeerde boekjes las over mij en mijn soortgenoten. Bovendien had ze kunnen weten dat ook wij zogenaamde "gecastreerde" katers op deze wijze kunnen markeren, want Japekoppie deed niet anders tijdens zijn rondes door de buurt, en Charli laat, als hij de redactie bezoekt, ook altijd één en ander achter, liefst in de buurt van onze voerbakjes. Zo ziet u maar, wat in de boekjes staat is niet altijd waar.
De Boez heb ik eigenlijk nog maar zelden zien markeren op deze functionele manier, maar waarschijnlijk heeft hij daar weinig behoefte aan en dat moet hij weten. Wat mij wel hooglijk verbaast is dat Cera op sommige momenten zich ook overgeeft aan enig sproeiwerk, maar daar heb ik als vent zijnde dus geen vertrouwen in, wat betreft de effectiviteit ervan dan, heh? Nee, de vrouwen zijn natuurlijk veel minder goed hierin dan de kerels, zelfs wanneer die van hun bitterballen zijn beroofd.

10 opmerkingen:

Ma Tok zei

Iwan markeert altijd op deze wijze dingen die hij "eng" vindt, zoals het zuigmonster. Dat moeten wij dus ook niet laten staan als we het gebruikt hebben.

Mia Wongsodikromo zei

Grappig, in het Verre Oosten noemen ze bitterballetjes toktok eitjes.

Anoniem zei

Swieber markeert fietstassen in de straat!

katja zei

Vijf jaar geleden zag mevrouw Katblad Oscar voor het eerst sproeien: http://hetleidschkatblad.blogspot.nl/2010/11/oscar-zorgt-voor-verrassing.html
Zoals ik toen ook al in de reacties vermeldde: mijn Faffie (in 2012 overleden) sproeide pas op vijftienjarige leeftijd voor het eerst. Nadat hij eerst LANGDURIG een door anderen besproeid struikje had besnuffeld. Misschien snuffelt Boez niet lang genoeg...

Gerard R. zei

@Ina:
U kunt natuurlijk ook gewoon uw zuigmonster op marktplaats zetten.

Mevrouw Katblad zei

@Hans: Daar zal Swieber vast een hele goede reden voor hebben!

Mevrouw Katblad zei

Ja Katja, goed dat je dat van Faffie nog even meldt. Onze berichten uit 2010 hebben we niet meer zo voor in het geheugen; dagje ouder, heh? Maar ook ter info van onze nieuwste lezers erg nuttig.

Joke zei

Mevrouw Katblad:
Op die leeftijd is spychische ondersteuning van de fans altijd noodzakelijk en nuttig.
Vergeet u de griepprik niet ?

Mevrouw Katblad zei

Nee Joke, dank je voor deze bijzonder nuttige herinnering.

katja zei

@ mevrouw Katblad: Ik kon me het berichtje dat ik zelf over Faffie in de bijlage schreef nog wel herinneren, en daarin stond een link naar het bericht van u over Oscar.