Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 5 oktober 2014

In memoriam: De eerste echte Schrik van de Buurt

De op 2 oktober j.l. overleden Storm woonde een flink aantal jaren bij ons in de Katbladstraat, zijn kattenluikje bevond zich in de Steeg die langs zijn huis liep.

Storm was een kleine opdonder met de felheid van een Siamees, want van dat ras had hij heel duidelijk veel bloed in zijn adertjes stromen.
Zoals u op deze foto kunt zien had Storm geen staart meer, maar die heeft hij wel gehad. Op een dag echter kwam hij thuis met een flinke wond en de staart bleek niet te meer redden. Hoe hij aan die wond kwam, daar zijn z'n mensen nooit achter gekomen; men vermoedde dat Storm met zijn zwieper ergens bekneld heeft gezeten, maar zoiets blijft altijd gissen.

Door het verlies van zijn staart verloor Storm aanvankelijk ook een hoop van zijn waardigheid en lef. Na de amputatie zagen wij hem wekenlang stilletjes en bescheiden vlak langs de huizengevels sluipen, bang voor alles en iedereen. Omdat hij bovendien zo zonder zijn trotse zwaaiapparaat niet gezien wilde worden, ging van hij van schaduw tot schaduw en vermeed zo het ongewenste, onthullende zonlicht... Maar ja, de pijn sleet, de schaamte idem, en Storm sleepte zich door zijn depressie heen om tenslotte weer herboren op het strijdtoneel terug te keren!

Voor zijn mensen was Storm als een lammetje. Hij lag dikwijls bij hen op de bank en toonde zich dan van zijn allerbeste kant, liet zich braaf knuffelen en retourneerde de hem betoonde liefde in ruime mate. Nee, een lievere harige huisgenoot dan Storm bestond er niet, zijn kleine mens kon hem dan ook zonder gevaar optillen en met hem rondsjouwen en Storm genoot daar met grote teugen van.
Maar zoals vaker met dit soort lammetjes het geval is: vrij op straat banjerend was Storm een donderstraal en een gevaar voor alle andere haarfabrieken, die dan ook maar beter uit zijn buurt konden blijven. Daardoor werd het lam al snel aangeduid met: de Schrik van de Buurt (SvdB).

Menig soortgenoot werd door Storm bedreigd en aangevallen, want hij was de baas en dat moesten ze allemaal regelmatig ondervinden.
Storm kende alle plekjes die geschikt waren voor zijn hinderlaagacties zeg maar, en vooral Cera was voor hem een makkelijke en dankbare prooi. Op deze foto ziet u rechts de toen al oude Poekie, die wanhopig probeert zich in veiligheid te brengen door achter een bosje fietsen de kruipen. Dat zou haar niet lukken, en tenslotte moest mevrouw K. optreden om Poekie (die uit angst al haar plasje had laten lopen) in de gelegenheid te stellen naar haar huis te vluchten door Storm met veel geblaas weg te jagen.

Wij herinneren ons ook nog een leuk voorval met onze eigen mevrouw Troy: Storm had Cera weer eens weten te vangen en wij zagen vanachter ons raam een kluwen kat over de straat rollen. Het gekrijs van Cera gaf aan hoe bang ze was en hoe wanhopig ze probeerde los te komen uit Storm's scherpe klauwen. Mevrouw Troy, op dat moment bij het loket gezeten, nam toen de belangrijke beslissing om het arme slachtoffer te ontzetten. Tot onze grote verbazing zagen wij namelijk hoe T. Troy op een holletje het Poezenloket verliet, op de kluwen af rende en met een weloverwogen sprong bovenop de druk klauwende en bijtende Storm terecht kwam. Deze schrok zó van de geheel onverwachte tussenkomst door onze oude dame, dat hij Cera onmiddellijk losliet zodat het arme Meipie zich snel in veiligheid kon brengen. Troy keerde direct na haar sprong en afsprong (haar taak zat er immers op) weer heel rustig maar wel op haar hoede terug naar de redactie, Storm totaal perplex om zich heen kijkend midden op straat achterlatend. Vanaf die dag was T. Troy natuurlijk onze heldin en Storm heeft het vervolgens nooit meer in zijn kop gehaald haar lastig te vallen...

Vaak waren wij genoodzaakt onze ronde te onderbreken wanneer Storm zich in zijn steeg verdekt had opgesteld en dreigde onze reporters aan te vallen. Dit gebeurde zo dikwijls dat wij gingen spreken over "de Steeg van Storm". De reporters verwachtten altijd dat mevrouw K. eerst uitzocht of de half-siamees daar ergens in een hinderlaag lag, en pas als het sein "veilig" was gegeven, durfden zij hun tocht te vervolgen. Maar dan wel door heel snel de Steeg te passeren omdat je immers maar nooit helemaal zeker wist of Storm toch niet ergens verstopt zat, hij misschien wel net heel toevallig door zijn luikje naar buiten zou komen, of stiekem om de hoek van de straat zat te wachten...

Na de verhuizing van Storm naar Groningen (december 2009), heeft het nog maanden geduurd voordat onze reporters begrepen dat Storm echt niet meer zou terugkomen, en zij wat meer ontspannen door de Steeg liepen. Pas toen de geuren die Storm had achtergelaten definitief door een flink aantal regenbuien waren weggespoeld en de herinneringen aan hem en zijn Schrikbewind genoeg waren vervaagd, werd er door de andere haarfabrieken weer opgelucht en zelfs met opmerkelijke vrolijkheid bij zijn luikje en buitentafel gesnuffeld.

Foto: Storm op de dag van zijn verhuizing.

Eerst leek het erop dat de witte Pim de nieuwe Schrik van de Buurt zou worden. Pim was al vaker in opstand gekomen tegen Storm maar zette dan nog niet helemaal door, al wist hij wel af en toe een door Storm gevangen muis te veroveren. Hoewel, het is natuurlijk ook mogelijk dat Pim die muizen gewoon van Storm had gekregen bij wijze van een burengunst of iets dergelijks, of dat Storm toen al wist dat Pim ziek was en aan het verzwakken. Ja, want haarfabrieken voelen dat sneller aan dan mensen, en in deze geschiedenis was dat zeker het geval; de nog jonge Pim bleek uiteindelijk al zo ziek dat hij niet meer te redden was.
Maar al snel meldde zich een nieuwe Schrik: Bel de Franskat. Hij was ook niet bepaald een lieverdje voor zijn soortgenoten en zorgde regelmatig voor een flinke dosis paniek, maar het niveau van Storm heeft Bel echter nooit weten te evenaren.

De herinneringen die wij als mensen van het Katblad aan Storm hebben, zijn talrijk en zeer amusant. Door zijn verhuizing werd het in de Katbladstraat een stuk saaier, al vonden onze reporters dat natuurlijk geen bezwaar.

Mevrouw Katblad en de fans/lezers van het Katblad van het eerste uur zullen Storm nooit vergeten.
De Steeg zal voor ons altijd de Steeg van Storm blijven heten, hij heeft er destijds hard genoeg voor gewerkt en deze naamgeving verdiend.

Rust zacht onder je statige, witte berk, Storm, en moge de lavendel op je graf nog lang en rijk bloeien...

7 opmerkingen:

Ma Tok zei

Wij zullen Storm nooit vergeten!
Zijn steeg blijft een soort monument in Leiden.

Drs. Pierre Janssen zei


Hoewel het Moment op de Dam, te Amsterdam als een soort verering van de staart van voren bij de man opgevat kan worden, is de opmerking van mens ina perfect.
Maak een momentmonument van de staartloze Storm.
Mijn vrouw zou zeggen een Tornado zonder slurf.

Pierre Janssen
Directeur Stichting Openbaar Kunstgebit




Jacq. zei

Mooi verhaal over Storm!

Annemieke zei

Rest in piece Storm. Ik heb altijd veel van de verhalen over je genoten. Je had pit! En was dus ook een lieverd. We zullen je inderdaad nooit vergeten!

katja zei

Wat een mooi verhaal ter nagedachtenis aan Storm! Voor degenen die nog eens wat herinneringen aan hem willen ophalen, of die hem toen niet 'gekend' hebben, in het oude katblad: http://www.leidschkatblad.blogspot.nl/search/label/storm

katja zei

In het archief over Storm (zie vorig bericht) kwam ik net dit fantastische stukje tegen over 'Storms gratis aaiparadijs':
http://www.leidschkatblad.blogspot.nl/2009/03/aaiparadijs.html

Wilma zei

Heel mooi geschreven Annemarie.