Ik kijk wel linker uit

Cera:

Toen we nog met vijf waren, waren er hier op de slaapkamer altijd slaapplekken genoeg en was er nooit gedonder over. Mevrouw Troy lag dan waar ik nu lig, Japekoppie sliep altijd op het grote bed, de Boez ook op het grote bed maar dan aan de andere kant, of soms in zijn mandje voor het raam, ik op de stoel naast het grote bed en Oscar bleef altijd beneden; hij sliep op zijn eigen kussentje naast de bank. En toen was er dus nooit ruzie over wie waar lag en dat was nergens voor nodig ook. Maar eerst ging mevrouw Troy naar de hemel (verdronken in de gracht - red.), twee maanden daarna volgde haar zoon Japekop (acuut nierfalen - red.) en toen waren opeens de poppen aan het dansen.
Dit bed (soms opgeklapt tot stoel - red.) kwam namelijk vrij en daarnaast ontstond er ook een extra plek op het grote bed. De Boez vond al snel dat die vrijgekomen plekken hem toebehoorden door overerving of zoiets, omdat wij hier later dan hij zijn komen wonen en wij dus zogenaamd geen recht hadden op een stukje erfenisruimte (huh? - red.) van mevrouw Troy en haar zoon.
Ja, wanneer mevrouw K. 's avonds naar bed ging dan moest hij (de Boez - red.) natuurlijk eerst een half uurtje bij haar onder het dekbed, tot het allemaal te warm en benauwd werd, want het was een zachte winter en we wonen in een warm huis (goed geïsoleerd - red.). Maar als ie het zat was geworden onder dat dekbed, ging hij lopen klieren en moest hij alle andere slaapplekken uitproberen, totdat hij uiteindelijk ergens in slaap viel en ik ook met gerust hart de slaap kon vatten.
Hij heeft dus zijn eigen sofa die naast zijn mandje met speelgoed staat (nee, het speelgoed is van allemaal, maar ja... - red.), en het is duidelijk dat ik daar onder geen voorwaarde gebruik van mag maken. Naast zijn slaapplek bij mevrouw K. (waar ik ook niet mag liggen van hem) heeft hij (de Boez - red.) bovendien nog een mandje voor het raam waarin zijn zeg maar surrogaatmoeder ligt.

Deze dus, ja.
Belachelijk dat zo'n grote knul nog regelmatig troost zoekt bij een knuffel uit zijn kittentijd, maar ja, we hebben het natuurlijk wel over de Boez die waarschijnlijk nooit volwassen zal worden (waarschijnlijk niet, nee - red).
Ik heb daar (mandje bij dat raam - red.) inderdaad ook wel eens gelegen vanwege het perfecte uitzicht, maar sinds die knuffel weer in dat mandje ligt, durf ik dat niet meer.

Ik hoop nu maar dat hij (de Boez - red.) me hier met rust laat, want ik heb mijn schoonheidsslaapjes heel hard nodig (tuurlijk, meipie - red.), en omdat mevrouw Troy hier ook altijd lag, denk ik dat dit daar het juiste plekje voor is.
Maar of die verwarming nog aan wordt gezet komende winter, dat is nog maar de vraag.
K. zegt namelijk dat ze dat deed voor de oude botten (van mevrouw T.T. - red.), en die van mij zijn nog niet oud genoeg voor een beetje extra warmte in de winter, zegt ze (inderdaad - red.).
Ja, ik heb ook nog een tijdje geprobeerd de plek van Japekoppie in te nemen (op het voeteneinde van het grote bed - red.) maar daar ligt nu de Os steeds vaker, als hij tenminste de kans krijgt van de Boez want die gaat rustig bovenaan de trap liggen om dat te voorkomen. Nee, de Os durft er dan niet langs omdat er anders ruzie van komt, en daar houdt de Os niet van.
Ja, je kunt dus wel stellen dat de Boez hier de dienst uitmaakt en ik kijk wel linker uit om tegen hem in opstand te komen. Omdat hij groot en sterk is (inderdaad - red.), en hij zich als een echte macho gedraagt (ook helemaal waar - red.).
Regent het nog steeds? Mooi.