Het zijn altijd bijzonder deprimerende dagen voor mij als het zo donker is en ook nog zo nat buiten.
Ik voel me dan namelijk altijd erg eenzaam omdat ik lange tijd altijd helemaal in mijn eentje thuis zit...
Het is waar dat ik dan altijd ga zitten janken bij het luikje omdat ik wil dat de regen stopt, maar dat helpt geen moer, zegt mevrouw K., het is zoals het is, zegt ze dan altijd ook nog. Soms ga ik naar boven om te kijken of het achter ons huis op het dak misschien toevallig niet regent, maar dat is altijd wel het geval terwijl dat mijns inziens niet zou hoeven. En als ik gezien heb dat het overal regent, zowel voor ons huis als achter ons huis, raak ik dus altijd in een depressie. Op zulke dagen slaap ik altijd veel en soms ga ik ergens zitten kniezen, of naar de keuken, zooien op het aanrecht en mekkeren om snoepjes. Ik moet altijd heel lang wachten voordat de Os en Cera weer thuiskomen. Os ziet er op zo'n moment altijd heel smerig uit, en dan probeert mevrouw K. altijd het nat en het zwart uit zijn vacht te vegen met keukenpapier. Cera daarentegen is altijd nog helemaal droog en ik snap niet hoe ze dat doet. Maar in elk geval ben ik altijd erg blij als ze weer thuis zijn want dat voel ik me wat minder depressief want dan ben ik niet meer zo vreselijk alleen en verdrietig...
2 opmerkingen:
Ach, arme Boezje toch. Ga maar lekker bij mevrouw K. zitten, die vindt het ook geen lekker weer als het regent, zij kan dan ook wel wat troost gebruiken van een haarfabriek op haar schoot.
Kan Ma K. geen regenjasje breien dan voor arm Boesje ?
Een reactie posten