Soms wil ik even niets liever dan gewoon zitten tussen het groen, luisteren naar het geritsel van de wuivende bladeren en het gezoem of gefladder van al wat vliegt, de blik op oneindig en de gedachten op nul, zeg maar. En dat doe ik dan natuurlijk bij voorkeur als er niet gewandeld wordt maar mevrouw K. een beetje in de Kruidentuin bezig is met sprieten groen uit de grond trekken. Ja, omdat ze namelijk vindt dat die er niet horen en bovendien van een soort zijn dat zich snel vermeerdert en andere plantjes in de verdrukking brengt. Nu heb ik pas nog een cursus "planten verkennen en herkennen" gedaan, en volgens mij zijn de sprieten die K. uit de grond trekt juist erg nuttig voor de natuur en vaak nog smakelijk ook. Maar goed, ik ga daar verder gelukkig niet over en gebruik de tijd van het wieden dus voor de voor mij broodnodige retraite en meditatie, al zegt mevrouw K. dat ik tijdens deze rust- en vredemomenten gewoon ordinair apathisch zit te wezen en dat ik het niet mooier moet maken dan het is. Inderdaad, zij weet niet beter en daar zullen we het maar op houden, heh? Daarom ja.
2 opmerkingen:
't Is ook een prachtig plekje om te mediteren hoor Os, zo tussen de geraniums!
Goed zo Oscar, gewoon jezelf blijven!!!Tenslotte heb je je rust en retraite in deze woelige tijden broodnodig!!
tineke
Een reactie posten