Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 9 februari 2016

"Ik blijf niet langer dan nodig is"

 Bohr:
Ik had wat eten op de vensterbank gekregen van de mevrouw, maar ik had niet zo'n trek.
Ik vind het namelijk erg eng te moeten eten als één van die anderen in de buurt is, want ze zitten me constant op mijn nek. Zo voelt het tenminste wel, ja.
Dus ik was nog niet weg bij het raam of die zwarte griezel kwam om mijn eten op te eten, terwijl ie z'n eigen eten nog niet eens op had.
 En daarna kwam dat viswijf de resten opeten.
Kijk, dat bedoel ik dus. Ze zijn steeds overal en houden me voortdurend in de gaten, behalve dan als ze naar boven gaan.
Het viswijf gaat overdag gelukkig vaak naar buiten, ook als het regent. Dan blijft ze vele uren achter elkaar weg, en komt weer droog thuis en dan gaat ze zich met mij bemoeien, en dus ook met mijn eten. Nee, ik snap niet hoe het kan dat ze droog blijft, want ik word altijd nat als ik buiten ben en het regent.
 Mevrouw heeft nu verzonnen dat ik op het aanrecht mag eten, want dat is veiliger voor mij, zegt ze. Dat ben ik met haar eens, maar dan moeten die anderen nog steeds wel uit de buurt blijven.
Hier zit u mij op het aanrecht.
Ik had al een keer kip gekregen, maar heb daar niet zoveel van gegeten. Nee, geen trek.
Daarna kreeg ik wat stukjes haring, en dat vond ik erg lekker. Nee, de anderen waren toen niet thuis dus kon ik het allemaal op mijn gemak naar binnen werken.
Ik zou wel elke dag haring willen krijgen maar mevrouw zegt dat dat niet zo goed voor me is.


 Tijdens het eten blijf ik alert, want je weet maar nooit.
Het viswijf is gelukkig een groot deel van de dag opgedonderd, maar die zwarte blijft een vervelend ventje. Hij zegt dat ie de baas is in huis en dat zal ook best wel, maar ik laat hem niet de baas over mij worden, dat staat vast. Dat is niet nodig ook want mijn mens kan me elk moment weer ophalen en dan ga ik terug naar huis. Dat hoop ik tenminste maar inderdaad, helemaal zeker weten doe ik dat niet.
Er is ook nog een rooie hier. Die is echt enorm groot en hij doet net alsof hij me niet ziet. Tuurlijk ziet ie me wel, en ik zie hem uiteraard ook.

Nee, van mij hoeft die rooie echt niet mijn vriend te worden want ik ga toch weer binnenkort naar huis en dan bekijken ze het verder maar.
Misschien dat ik nog wat haring krijg voor ik weer vertrek, maar ik zal daar niet langer voor blijven in dit huis met die griezel.
Niet als het niet nodig is, inderdaad.

Zo, was dit een echt interview?
Schuift dat nog wat? Snoepjes wellicht?
In dat geval wil ik dit nog wel een keer doen, tenzij ik opgehaald word natuurlijk. Ja, want dat kan nu elk ogenblik gebeuren, of anders morgen wel, ja. Nee, ik blijf hier beslist niet langer dan nodig is.

4 opmerkingen:

Piet zei

Nou Bohr, je weet maar nooit hoe het loopt. Straks blijf je gewoon bij Boez, Os en 'viswijf'. Wat heerlijk dat je haring kreeg en ook nog veilig op het aanrecht. Wat wil je nog meer? O ja, nog meer haring........

Ma Tok zei

Doe maar goed je best met eten, Bohr, dan word je net zo groot als de anderen daar en dan kun je ze best aan.

Truus zei

Ik vind wel dat je een geweldig pension hebt getroffen.
En ook dat het best goed gaat zo, zonder veel aanvaringen. Heel bijzonder

Unknown zei

hmmmm...baasje blijft nog wel tig dagjes weg...dus nu maar hopen dat Bohr niet te veel blijft hopen om snel opgehaald te worden.