Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 9 februari 2016

Bijna twee keer zo groot

 De Boez:
We hebben dus een nieuw mokkel in huis. Mevrouw K. zegt dat het voor tijdelijke opvang is, maar of dat nu zo is of niet, ze had dat eerst met ons moeten overleggen en dat heeft ze niet gedaan. En daar heb ik behoorlijk de pest over in. Ik ben mijn hele leven al tegen de opvang van asielzoekers geweest en bovendien: vol is vol.

Het is geen onbekend mokkel want ik ben wel eens bij haar thuis geweest in de Hoftuin, als K. in de thuiszorg zat en haar eten ging geven.
't Is wel een aardig mokkel, daar niet van, maar dat betekent niet dat ze hier zomaar kan komen wonen.
In het begin heb ik er alles aan gedaan om haar bang te maken, maar daar trapt ze niet in. Als ik te dicht bij haar kom, scheldt ze me gewoon uit. En van K. mag ik dus niet eens terug schelden.

 En nu is het mokkel ook nog in opleiding als loketbewaakster. Zit ze dus mooi wel op de verkeerde plek, maar dat moet zij weten. Het komt mij eigenlijk wel goed uit, want dan kan ik gewoon op mijn eigen stekkie zitten, en ik laat me ook niet zomaar mijn baantje afpakken, al ben ik vaak afwezig...

Ja, ze moet nog veel leren.
En ik ook, zegt K., want ik kan het af en toe toch niet laten om naar haar toe te sluipen om te vragen wat ze hier eigenlijk komt doen. Dan gromt ze weer tegen me, en mag ik van K. niet terug grommen dus.
K. zegt dat ik me kinderachtig gedraag en dat ik het mokkel met rust moet laten omdat het voor haar ook niet allemaal even makkelijk is.
Maar omdat ik niks kan garanderen wat dat betreft, mag ik 's nachts niet meer in de huiskamer komen. Er staat nu voor ons een bak met water en brokjes op de trap, zodat er genoeg te eten en drinken is voor ons totdat we als het licht wordt allemaal wakker zijn en K. de deur weer open schuift.
In het begin kroop het mokkel steeds onder de bank als wij met zijn drieën naar beneden kwamen. Maar ze wordt steeds brutaler en loopt af en toe gewoon in het rond alsof ze hier ook hoort te zijn.
Ze krijgt ook meer eten dan wij, dat heb ik gerust wel gezien. K. zegt dat dat is omdat ze te weinig eet, en dat ze daarom steeds lekkere hapjes krijgt voorgeschoteld.
En die krijgen wij niet omdat we al dik genoeg zijn, volgens K. Maar ik ben niet dik, ik ben gewoon groot. Bijna twee keer zo groot als dat mokkel; dat kun je op bovenstaande foto duidelijk zien. En daar wil ik het graag bij laten, voor nu dus.


3 opmerkingen:

Piet zei

Nee Boez, niet dik maar gespierd ben je. Verder moet je je niet aanstellen, wees blij dat je haar mag helpen.

Oompje Ingo zei

Zeg lief neefje van me, Boezepoesje wees een Gutmensch haarfabriek !
Accepteer dat een vreemdelingen poes bezit neemt van jouw domein.
Of althans jouw testosteron gebiedje met jou mot delen eigenlijk.

Ma Tok zei

Boez, Bohr is gewoon een lief meisje, dat haar mens erg mist. Stel je voor dat jij ergens moest gaan logeren zonder je mens, dat zou je toch ook moeilijk vinden?