Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 28 februari 2016

Mijn mening telt blijkbaar niet

Boez:
Ze heeft me weer te grazen genomen, en dat voor de tweede keer binnen twee weken. En ze zegt dat het mijn eigen stomme schuld is omdat ik me de eerste keer zo heftig had verzet dat het spul meer op het aanrecht terecht was gekomen dan in mijn nek...
Ik ben inderdaad nogal tekeer gegaan, die eerste keer. Ja, flink stampij gemaakt en al mijn spieren gebruikt om uit haar armen te springen.
Wel, ik probeerde dus in haar handen te bijten en me af te zetten met mijn achterpoten, en tegelijkertijd heb ik woest met mijn achterwerk en schouders zitten kronkelen, want dat is de beste methode om zo'n idiote actie te laten mislukken. En ik ben erg sterk ja, dat klopt, dus ging het volgens haar niet goed terwijl ik vond dat het prima ging. Ik sloeg dat pipet namelijk uit haar hand toen ze nog maar net op mijn nekvel zat met die troep. Het was dus goed beschouwd niet mijn schuld maar die van haar, want ze had gewoon sneller moeten wezen en daadkrachtiger op moeten treden.
Ze hoopte toen dat er toch nog genoeg van die troep op mijn huid was gekomen, maar blijkbaar was dat niet zo. Nee, dat zag ze op het onderlaken van ons bed, want op de plek waar ik altijd slaap lagen tussen mijn haren allemaal kleine, zwarte, vlooienpoepballetjes. Zij zegt dat ze die niet in haar bed wil hebben omdat ze dat vies vindt.
Dus heeft ze me gisteren weer bij mijn kladden gegrepen en toen is het wel goed gelukt, vond ze. Het klopt dat ze die tweede keer sneller was dan die eerste keer. Ze had het nieuwe pipet stiekem al geopend en op het aanrecht klaarstaan, met de opening naar boven. Toen greep ze me opeens onverwachts beet toen ik me daar meldde voor een paar brokjes, en voor ik het in de gaten had, was mijn nek helemaal nat van die stinkende troep. Ze heeft me gewoon overdonderd, ja...
Het klopt ook dat ik nu minder jeuk heb, maar een beetje jeuk vind ik helemaal niet erg, een vieze, stinkende nek wel. Bovendien schijnt dat spul ook erg slecht te zijn voor het milieu, en daarom mocht ik daarna niet meer naar buiten tot pas de volgende dag.

Ja, ze is inderdaad al een tijdje op zoek naar een natuurlijk, niet schadelijk anti-vlooienmiddel, maar dat heeft ze nog niet gevonden. Dus krijgen we nog steeds om de zoveel weken van dat Bayer-gif in onze nek.
Nee, ik snap er geen barst van, want aan de ene kant zegt ze dat bedrijven als Monsanto en Bayer eigenlijk van deze aarde moeten verdwijnen omdat ze daar spullen maken die onze planeet om zeep helpen, maar tegelijkertijd koopt ze dus wel die anti-vlooientroep van Bayer. Nee, erg consequent is ze niet, dat mens van ons.
En zeg nou zelf: is het nou echt zo erg om een paar kleine vlooitjes in je bed te hebben?
Ik vind dus van niet, maar mijn mening telt blijkbaar niet...

1 opmerking:

Ma Tok zei

Wij gebruiken tegenwoordig Vectra van Ceva, te verkrijgen bij de dierenarts. Het stinkt veel minder dan dat andere spul. Of het ook milieuvriendelijker is, weet ik niet.