Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 28 februari 2016

Duifdeel cadeau en lekker naar buiten!

Zondag was het al vroeg dag voor de redactie van het Katblad. Het was helder, zonnig weer, dus onze reporters stonden te trappelen om naar buiten te gaan.
Mevrouw K. wilde echter schaatsen op de tv zien, dus zij ging eerst snel douchen. Tenminste, dat was zij van plan toen de Boez opeens binnenstormde met een dood duifdeel in zijn bek, toen dat rauwe (vleugel-?)boutje op de vloer bij de bank deponeerde (waar Bohr nog wat lag te doezelen), het demonstratief met zijn rechter voorpoot onder onze sofa schoof en vervolgens weer naar buiten stormde. Lekker ventje!


Bohr was daardoor onmiddellijk klaar wakker en ging haar cadeautje van dichtbij bekijken. Daartoe moest ze onder de bank kruipen, en dat kunt u op de foto zien.
Zij bleef vervolgens enige tijd onzichtbaar, totdat mevrouw K. klaar was met het verwijderen van het verenspoor door de kamer en nu toe was aan het "opvegen" van de bout, zeg maar.
Met frisse tegenzin trok zij de bank opzij en Bohr vertrok naar de vensterbank om te kijken wat de jongens allemaal nog verder aan het doen waren, daar buiten.
Afijn, de douche van K. werd uitgesteld alsmede het ontbijt, de duif (of wat er van over was) moest opgeruimd.

Eerst maar eens koffie dan? Goed idee.
Bohr zat nog steeds nieuwsgierig in de vensterbank en Cera liep buiten wat te klooien rond de tafel; u kunt dat nog net op de foto zien.
Vervolgens ging K. onder de warme kraan.
Er was een tijdje voorbij gegaan toen K. opeens Bohr miste. Op haar bekende plekjes was onze gaste niet te vinden, dus zou zij......?
Ja, ze was. En ze liep al aan de overkant van de straat.
K. wilde haar goed in de gaten houden, want het zou zomaar kunnen dat ze zo dicht bij de Hofpoort zou komen dat zij haar eigen huis zou ruiken, heh? Ja.
Maar dat gebeurde niet.
Want?
Kleintje (Kleine Snor) dook plots op en daar schrok Bohr zo van dat zij rechtstreeks terug naar de redactie was gekomen.

Kleine Snor, wat een prachtige haarfabriek is dat toch! Zoon van Grote Snor dus, maar wél geholpen en goed verzorgd! Je ziet direct het verschil tussen die twee.
Maar dit terzijde want dit verhaal ging tenslotte over Bohr.
En zij was tot grote vreugde van mevrouw K. weer veilig binnen, teruggekeerd op de redactie.
Dat moest betekenen dat zij weet waar zij nu woont, toch?
Of klopte deze conclusie van K. niet?










K. was nu eindelijk toe aan haar ontbijt. Van schaatsen kijken was nog niks gekomen, want soms lopen de dingen nu eenmaal anders dan je verwacht.
Ondertussen had zij namelijk het Poezenloket opengezet. En dat is natuurlijk vragen om problemen als de gaste bruist van energie en op avontuur uit wil.
U ziet hiernaast dat Bohr niet van plan was haar dagelijkse dutje al te gaan doen. Nee, want de natuur (zeg maar) riep.
 Ja hoor, daar ging ze!

Nog even omkijken, want hier moet je straks weer door naar binnen, toch? Ja, goed onthouden, heh?
Bohr bleef in de buurt. Dat stelde mevrouw K. enigszins gerust.
En al snel meldde ze zich weer bij het luikje, alhoewel ze wat moeite had om het open te duwen. Daarom deed mevrouw K. het even voor.














Wel, nu K. toch buiten was, kon ze net zo goed even mee naar de Kruidentuin lopen, heh? Zo dacht Os er tenminste over.
Ja, heel even dan, want dat kon vast geen kwaad. Het luikje bleef weliswaar open, maar we hadden al gezien dat Bohr niet van plan was er vandoor te gaan, dus heel even weg kon best, vond mevrouw K.
En het was trouwens ook al best lang geleden dat de reportersploeg compleet was geweest, dat wil zeggen: alle drie aanwezig, wakker, en zin in teamwerk.
We keken voor we bij de hoek van de straat waren nog om, maar Bohr was gelukkig gewoon binnen gebleven.

Boez, nog opgewonden en vol zelfvertrouwen door zijn vangst van het dooie duifdeel, liep huppelend mee.
Oscar rolde van blijdschap enige tijd in een hoopje zand, Cera onderzocht iets interessants dat in de boomspiegel lag en blijkbaar lekker rook.
K. riep de haarfabrieken "Hup, Hup!" toe omdat zij niet te lang weg wilde blijven. Er was tenslotte ook nog schaatsen op tv en bovenal wilde ze Bohr niet te lang alleen laten.

Lukte het K, om de haarfabrieken weer snel mee naar huis te krijgen?
Zou K. nog wat van het schaatsen kunnen bekijken?
Was Bohr rustig thuis gebleven en wachtte zij de reporters op?
U leest het in ons volgende bericht!

4 opmerkingen:

katja zei

Whoooo, wat een spannend verhaal!!!
En wat knap van Bohr dat ze meteen doorhad waar ze weer naar binnen moest!

Ma Tok zei

Wat schattig dat Boez vriendschap wil sluiten met Bohr door haar een cadeautje te geven. En heel fijn dat Bohr nu ook naar buiten durft en dat ze weet waar ze naar binnen moet gaan als het buiten gevaarlijk wordt.

Hannah zei

hallo MKB,
Ma Tok vertelde mij dat MKB weer aan het bloggen is!
Jaaaaaaaaa, inderdaad!
Ik had een heel aantal te lezen en in the halen, leuk hoor!
en wat de restant van een duif betreft, is beter dan een dode rat, die ver
weg onder je bed wordt gedeponeerd en dan wordt vergeten, totdat je een keer denkt:
wat stinkt het hier toch!
(Rat valt bijna uit elkaar als je hem opruimt, dat is een ander verhaal weer.........)
WELCOME BACK!
groeten uit zomers warm Wellington :)

Felix zei

Ze hadden die twee Rattus soorten (bruine en zwarte) nooit mogen introduceren in Nieuw-Zeeland, oh Hannah.